JAMROŻ FRANCISZEK STEFAN, prezydent Gdańska
(Utworzył nową stronę „{{web}} Category: Hasła w przygotowaniu {{author: SB}}”) |
|||
| (Nie pokazano 8 wersji utworzonych przez 4 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | [[ | + | [[File:Franciszek_Jamroż.jpg|thumb|Franciszek Jamroż]] |
| − | {{author: SB}} | + | |
| + | '''FRANCISZEK STEFAN JAMROŻ''' (19 V 1943 Stalowa Wola – 25 I 2023 Gdańsk), [[PREZYDENT GDAŃSKA | prezydent Gdańska]]. Syn ekonomisty Stefana Jamroża i Heleny z domu Popkiewicz, nauczycielki religii. Brat Ryszarda (ur. 1937), Jerzego (ur. 1939), Stanisława (ur. 1945) oraz Alicji (ur. 1947). Do Gdańska przybył z rodziną w 1945 (jako dwulatek). W latach 1950–1957 uczęszczał do [[SZKOŁA PODSTAWOWA NR 23 | Szkoły Podstawowej nr 23]] w Gdańsku–[[OLIWA |Oliwie]], 1957–1962 był uczniem [[ZESPÓŁ SZKÓŁ ŁĄCZNOŚCI | Technikum Łączności]] w klasie o profilu telekomunikacyjnym. W 1968 ukończył Wydział Elektroniki [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] ze specjalnością automatyka, uzyskując tytuł magistra inżyniera. W latach 1995–1999 odbył szkolenia w zakresie audytu wewnętrznego systemu zapewnienia jakości, uzyskując certyfikaty Polskiego Centrum Badań i Certyfikacji. <br/><br/> | ||
| + | W 1968 został zatrudniony w [[UNIMOR | Gdańskich Zakładach Elektronicznych Unimor]] na stanowisku konstruktora. W latach 1971–1977 pracował w Zakładach Radiowych Radmor (kierownik pracowni), 1977–1984 w Instytucie Łączności w Gdańsku (kierownik Wydziału Konstrukcyjno-Warsztatowego). <br/><br/> | ||
| + | W 1980 stał na czele Komisji Zakładowej „Solidarności” w Oddziale Instytutu Łączności, współtworzył Ogólnopolską Komisję Koordynacyjną Instytutu Łączności w Warszawie. 20 VII 1981 został delegatem na I zjazd Solidarności Regionu Gdańskiego, następnie członkiem Zarządu Regionu Gdańskiego. W 1989 kierował Komisją Programową i pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Gdańskiego Komitetu Obywatelskiego. W 1990 był Przewodniczącym Wojewódzkiej Komisji do spraw Weryfikacji Pracowników Milicji i Służby Bezpieczeństwa. <br/><br/> | ||
| + | W wyniku wyborów samorządowych z 27 V 1990 został [[RADA MIEJSKA, po 1945 | radnym]] Gdańska. 5 czerwca, podczas uroczystej sesji inauguracyjnej nowych władz Gdańska w [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratuszu Głównego Miasta]], wybrano go na przewodniczącego Rady Miasta, 11 XII 1990 złożył rezygnację. 14 VI 1991 objął stanowisko prezydenta Miasta Gdańska, piastując je do 7 VII 1994. Bezskutecznie startował w wyborach do Rady Miasta w 1994. W latach 1994–1998 był dyrektorem naczelnym, dyrektorem produkcji i dyrektorem do spraw rozwoju firmy NORD. Od 2008 na emeryturze. <br/><br/> | ||
| + | Oskarżony (wraz ze swoim zastępcą Dariuszem Śmiałkowskim) o przyjęcie w 1994 od niemieckiej firmy SPO GmbH ponad 48 000 marek w zamian za nabycie przez komunalne Gdańskie Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej technologii i materiałów oraz za podpisanie kontraktu na ocieplanie budynków na [[STOGI | Stogach]] został skazany w 2004 prawomocnym wyrokiem sądu na trzy lata pozbawienia wolności (z zaliczeniem ośmiomiesięcznego aresztu) oraz grzywnę 20 000 zł. Wyrok odbył. <br/><br/> | ||
| + | Od 25 I 1969 żonaty z Danielą Jurkowlaniec, ojciec Małgorzaty (ur. 1970) i Joanny (ur. 1971). {{author: SB}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 20:10, 4 sie 2024
FRANCISZEK STEFAN JAMROŻ (19 V 1943 Stalowa Wola – 25 I 2023 Gdańsk), prezydent Gdańska. Syn ekonomisty Stefana Jamroża i Heleny z domu Popkiewicz, nauczycielki religii. Brat Ryszarda (ur. 1937), Jerzego (ur. 1939), Stanisława (ur. 1945) oraz Alicji (ur. 1947). Do Gdańska przybył z rodziną w 1945 (jako dwulatek). W latach 1950–1957 uczęszczał do Szkoły Podstawowej nr 23 w Gdańsku–Oliwie, 1957–1962 był uczniem Technikum Łączności w klasie o profilu telekomunikacyjnym. W 1968 ukończył Wydział Elektroniki Politechniki Gdańskiej ze specjalnością automatyka, uzyskując tytuł magistra inżyniera. W latach 1995–1999 odbył szkolenia w zakresie audytu wewnętrznego systemu zapewnienia jakości, uzyskując certyfikaty Polskiego Centrum Badań i Certyfikacji.
W 1968 został zatrudniony w Gdańskich Zakładach Elektronicznych Unimor na stanowisku konstruktora. W latach 1971–1977 pracował w Zakładach Radiowych Radmor (kierownik pracowni), 1977–1984 w Instytucie Łączności w Gdańsku (kierownik Wydziału Konstrukcyjno-Warsztatowego).
W 1980 stał na czele Komisji Zakładowej „Solidarności” w Oddziale Instytutu Łączności, współtworzył Ogólnopolską Komisję Koordynacyjną Instytutu Łączności w Warszawie. 20 VII 1981 został delegatem na I zjazd Solidarności Regionu Gdańskiego, następnie członkiem Zarządu Regionu Gdańskiego. W 1989 kierował Komisją Programową i pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Gdańskiego Komitetu Obywatelskiego. W 1990 był Przewodniczącym Wojewódzkiej Komisji do spraw Weryfikacji Pracowników Milicji i Służby Bezpieczeństwa.
W wyniku wyborów samorządowych z 27 V 1990 został radnym Gdańska. 5 czerwca, podczas uroczystej sesji inauguracyjnej nowych władz Gdańska w Ratuszu Głównego Miasta, wybrano go na przewodniczącego Rady Miasta, 11 XII 1990 złożył rezygnację. 14 VI 1991 objął stanowisko prezydenta Miasta Gdańska, piastując je do 7 VII 1994. Bezskutecznie startował w wyborach do Rady Miasta w 1994. W latach 1994–1998 był dyrektorem naczelnym, dyrektorem produkcji i dyrektorem do spraw rozwoju firmy NORD. Od 2008 na emeryturze.
Oskarżony (wraz ze swoim zastępcą Dariuszem Śmiałkowskim) o przyjęcie w 1994 od niemieckiej firmy SPO GmbH ponad 48 000 marek w zamian za nabycie przez komunalne Gdańskie Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej technologii i materiałów oraz za podpisanie kontraktu na ocieplanie budynków na Stogach został skazany w 2004 prawomocnym wyrokiem sądu na trzy lata pozbawienia wolności (z zaliczeniem ośmiomiesięcznego aresztu) oraz grzywnę 20 000 zł. Wyrok odbył.
Od 25 I 1969 żonaty z Danielą Jurkowlaniec, ojciec Małgorzaty (ur. 1970) i Joanny (ur. 1971).
