SCHUMANN JACOB ERNST, burmistrz Gdańska
(Utworzył nową stronę „{{paper}} SCHUMANN JACOB ERNST (25 VII 1749 Gdańsk – 4 V 1823 Olszynka k. Gdańska), urzędnik. Syn Samuela Ernsta. Po nauce w q Gim- nazjum Akademickim studiowa...”) |
|||
| (Nie pokazano 20 wersji utworzonych przez 5 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | {{ | + | {{web}} |
| − | + | [[File:Schumann_Gabriel_księgozbiór-Pracownia.jpg|thumb|Herb rodziny Schumannów]] | |
| + | '''JACOB ERNST SCHUMANN''' (25 VII 1749 Gdańsk – 4 V 1823 Olszynka koło Gdańska), [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrz]] Gdańska. Prawnuk burmistrza [[SCHUMANN GABRIEL, burmistrz Gdańska | Gabriela Schumanna]] w linii jego syna Gabriela Friedricha, syn Samuela Ernsta (1712–1758) i Zuzanny Reginy (1723–1799), córki gdańskiego [[RADA MIEJSKA | rajcy]] Jacoba Martensa. Brat Anny Renaty (1750–1834) i Samuela Gabriela (16 X 1752 Gdańsk – 8 I 1827 Gdańsk), od 28 I 1777 posiadającego kupieckie [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]] jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli), członka [[TRZECI ORDYNEK | Trzeciego Ordynku]] wybranego z [[KWARTAŁY | Kwartału Wysokiego]], m.in. zasiadającego w 1780 w [[KOLEGIUM SZKOLNE | Kolegium Szkolnym]] i w komisji ds. artylerii miejskiej, [[ŁAWA MIEJSKA | ławnika]] 1807–1813, kupca i właściciela kamienic przy Langgasse 406 i 410 (Długa 41 i 45 (tzw. Dom Schumanów)).<br/><br/> | ||
| + | Po nauce w [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]] od 1770 studiował w Getyndze. Do Gdańska powrócił w 1774 i podjął pracę jako agent handlowy. W 1776 został sekretarzem miasta, 16 IV 1776 otrzymał kupieckie kupieckie obywatelstwo Gdańska (jako tzw. Bürger-Kind). W 1784 został archiwariuszem miejskim, w 1787 ławnikiem i pełnił tę funkcję do 1793, do czasu przejęcia Gdańska przez Prusy (1792). <br/><br/> | ||
| + | Po utworzeniu [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1807–1815| I Wolnego Miasta Gdańska (WMG)]] powołano go w 1807 do grona czterech burmistrzów. Funkcję pierwszego burmistrza pełnił w 1810 i 1813, drugiego w 1809, trzeciego w 1808 i 1812, czwartego w 1807. Tym samym był ostatnim prezydującym burmistrzem i prezydentem Senatu I WMG w najtrudniejszym dla niego okresie. Choć w tym czasie należał do polityków profrancuskich, to w swoich decyzjach kierował się przede wszystkim interesem miasta. Ze względu na podeszły wiek po likwidacji I WMG wycofał się z życia politycznego. <br/><br/> | ||
| + | |||
| + | Był najprawdopodobniej dwukrotnie żonaty. O pierwszej żonie, poślubionej około 1779, nic nie wiadomo. Po raz drugi ożenił się 19 II 1782 w Gdańsku z Renatą Agatą (19 II 1765 Gdańsk – 19 II 1840 Gdańsk), córką rajcy [[GRODDECK MICHAEL, burmistrz Gdańska | Michaela von Groddecka]]. Z tego związku urodziło się jedenaścioro dzieci, m.in. synowie Gabriel Ernst (1787–1818), Ludwig Wilhelm (1793–1851), urzędnik finansowy w Prusach Zachodnich, i późniejszy burmistrz [[SCHUMANN SAMUEL FRIEDRICH, burmistrz Gdańska | Samuel Friedrich]] (1795–1876) oraz córki Louisa Agata (1785–1810), po mężu Mischke, i Johanna Renata (1805–1885), żona [[GRASS JOHANN HEINRICH, kupiec, radny | Johanna Heinricha Grassa]]. {{author: JZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | „Danziger Intelligenzblatt”, nr 37, 7 V 1823, s. 971 (nekrolog).<br/> | ||
| + | Zdrenka Joachim, ''Schumann Jacob Ernst'', w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, Suplement I, Gdańsk 1998, s. 275. <br/> | ||
| + | Zdrenka Joachim, ''Urzędnicy miejscy Gdańska w latach 1342–1792 i 1807–1814'', t. II, Gdańsk 2008, s. 315. | ||
Aktualna wersja na dzień 14:23, 9 lis 2024
JACOB ERNST SCHUMANN (25 VII 1749 Gdańsk – 4 V 1823 Olszynka koło Gdańska), burmistrz Gdańska. Prawnuk burmistrza Gabriela Schumanna w linii jego syna Gabriela Friedricha, syn Samuela Ernsta (1712–1758) i Zuzanny Reginy (1723–1799), córki gdańskiego rajcy Jacoba Martensa. Brat Anny Renaty (1750–1834) i Samuela Gabriela (16 X 1752 Gdańsk – 8 I 1827 Gdańsk), od 28 I 1777 posiadającego kupieckie obywatelstwo Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli), członka Trzeciego Ordynku wybranego z Kwartału Wysokiego, m.in. zasiadającego w 1780 w Kolegium Szkolnym i w komisji ds. artylerii miejskiej, ławnika 1807–1813, kupca i właściciela kamienic przy Langgasse 406 i 410 (Długa 41 i 45 (tzw. Dom Schumanów)).
Po nauce w Gimnazjum Akademickim od 1770 studiował w Getyndze. Do Gdańska powrócił w 1774 i podjął pracę jako agent handlowy. W 1776 został sekretarzem miasta, 16 IV 1776 otrzymał kupieckie kupieckie obywatelstwo Gdańska (jako tzw. Bürger-Kind). W 1784 został archiwariuszem miejskim, w 1787 ławnikiem i pełnił tę funkcję do 1793, do czasu przejęcia Gdańska przez Prusy (1792).
Po utworzeniu I Wolnego Miasta Gdańska (WMG) powołano go w 1807 do grona czterech burmistrzów. Funkcję pierwszego burmistrza pełnił w 1810 i 1813, drugiego w 1809, trzeciego w 1808 i 1812, czwartego w 1807. Tym samym był ostatnim prezydującym burmistrzem i prezydentem Senatu I WMG w najtrudniejszym dla niego okresie. Choć w tym czasie należał do polityków profrancuskich, to w swoich decyzjach kierował się przede wszystkim interesem miasta. Ze względu na podeszły wiek po likwidacji I WMG wycofał się z życia politycznego.
Był najprawdopodobniej dwukrotnie żonaty. O pierwszej żonie, poślubionej około 1779, nic nie wiadomo. Po raz drugi ożenił się 19 II 1782 w Gdańsku z Renatą Agatą (19 II 1765 Gdańsk – 19 II 1840 Gdańsk), córką rajcy Michaela von Groddecka. Z tego związku urodziło się jedenaścioro dzieci, m.in. synowie Gabriel Ernst (1787–1818), Ludwig Wilhelm (1793–1851), urzędnik finansowy w Prusach Zachodnich, i późniejszy burmistrz Samuel Friedrich (1795–1876) oraz córki Louisa Agata (1785–1810), po mężu Mischke, i Johanna Renata (1805–1885), żona Johanna Heinricha Grassa.
Bibliografia:
„Danziger Intelligenzblatt”, nr 37, 7 V 1823, s. 971 (nekrolog).
Zdrenka Joachim, Schumann Jacob Ernst, w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, Suplement I, Gdańsk 1998, s. 275.
Zdrenka Joachim, Urzędnicy miejscy Gdańska w latach 1342–1792 i 1807–1814, t. II, Gdańsk 2008, s. 315.
