MICHAŁOWSKI STANISŁAW, profesor Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych
| (Nie pokazano 11 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''STANISŁAW MICHAŁOWSKI''' (1915 Wilno – 30 VII 1980 Gdańsk), artysta plastyk. W latach 1939–1944 studiował na Wydziale Sztuk Pięknych | + | [[File: 1__Michałowski_Stanisław.jpg |thumb| Wręczanie nagród Przewodniczącego Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej za rok 1971, od lewej [[KRZYSZTOFIAK MIROSŁAW, rektor Uniwersytetu Gdańskiego | Mirosław Krzysztofiak]], Stanisław Michałowski, Jan Piepka]] |
| + | [[File: Tablica_St._Michałowskiego.jpg |thumb| Tablica upamiętniająca Stanisława Michałowskiego, ul. Podwale Staromiejskie 89]] | ||
| + | '''STANISŁAW MICHAŁOWSKI''' (20 V 1915 Wilno – 30 VII 1980 Gdańsk), artysta plastyk, profesor [[AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH W GDAŃSKU | Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych]] w Gdańsku (PWSSP). Debiutował w 1932 podczas wystawy Wileńskiego Towarzystwa Artystów Plastyków. W latach 1939–1944 studiował na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, u profesorów Tymona Niesiołowskiego, Bronisława Jamontta i Antona Gudaitisa. | ||
| + | Od 1945 w Gdańsku. W latach 1950–1953 wykładał w gdańskiej PWSSP z siedzibą w Sopocie, od 1951 profesor. Od 1932 uczestniczył w wystawach w kraju i za granicą, m.in. w ZSRR, Szwecji, Włoszech, Indiach, Wielkiej Brytanii, Jugosławii, Francji; od 1936 wystawiał indywidualnie, między innymi w Krzemieńcu, Sopocie, Gdańsku. W 1958 odbył krótką podróż do Paryża. <br/><br/> | ||
| + | Tworzył pejzaże (widoki portów, okolic nadmorskich, przemysłowych, np. [[PORT PÓŁNOCNY | Portu Północnego]]), kompozycje, martwe natury. W odróżnieniu od pogodnych pejzaży i martwych natur z lat 50. i 60. XX wieku obrazy z lat 70. charakteryzowała wyrazista faktura i ciemna kolorystyka, oparta na gamie szarości zestawionej z czernią, śmiało skontrastowanych z akcentami bieli.<br/><br/> | ||
| + | Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1978), otrzymał m.in. Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki (1950, 1965, 1968) i Nagrodę Ministra Obrony Narodowej (1963, 1968), nagrodę Przewodniczącego Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku (1971 – za całokształt twórczości artystycznej). Na domu przy ul. Podwale Staromiejskie 89 w Gdańsku, gdzie mieszkał i pracował w latach 1957–1980, znajduje się poświęcona mu tablica pamiątkowa. Pochowany na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: MJB}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 17:54, 16 maj 2024
STANISŁAW MICHAŁOWSKI (20 V 1915 Wilno – 30 VII 1980 Gdańsk), artysta plastyk, profesor Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku (PWSSP). Debiutował w 1932 podczas wystawy Wileńskiego Towarzystwa Artystów Plastyków. W latach 1939–1944 studiował na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, u profesorów Tymona Niesiołowskiego, Bronisława Jamontta i Antona Gudaitisa.
Od 1945 w Gdańsku. W latach 1950–1953 wykładał w gdańskiej PWSSP z siedzibą w Sopocie, od 1951 profesor. Od 1932 uczestniczył w wystawach w kraju i za granicą, m.in. w ZSRR, Szwecji, Włoszech, Indiach, Wielkiej Brytanii, Jugosławii, Francji; od 1936 wystawiał indywidualnie, między innymi w Krzemieńcu, Sopocie, Gdańsku. W 1958 odbył krótką podróż do Paryża.
Tworzył pejzaże (widoki portów, okolic nadmorskich, przemysłowych, np. Portu Północnego), kompozycje, martwe natury. W odróżnieniu od pogodnych pejzaży i martwych natur z lat 50. i 60. XX wieku obrazy z lat 70. charakteryzowała wyrazista faktura i ciemna kolorystyka, oparta na gamie szarości zestawionej z czernią, śmiało skontrastowanych z akcentami bieli.
Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1978), otrzymał m.in. Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki (1950, 1965, 1968) i Nagrodę Ministra Obrony Narodowej (1963, 1968), nagrodę Przewodniczącego Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku (1971 – za całokształt twórczości artystycznej). Na domu przy ul. Podwale Staromiejskie 89 w Gdańsku, gdzie mieszkał i pracował w latach 1957–1980, znajduje się poświęcona mu tablica pamiątkowa. Pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
