SZAMOCKI GRZEGORZ, ksiądz, profesor Uniwersytetu Gdańskiego
| (Nie pokazano 16 wersji utworzonych przez 4 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''GRZEGORZ SZAMOCKI''' (ur. 22 V 1963 Śliwice, powiat tucholski), duchowny katolicki, biblista, historyk. W roku 1982 absolwent liceum ogólnokształcącego w Czersku, w latach 1982–1988 studiował w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie, 1988–1991 pracował jako wikariusz i nauczyciel religii w Pucku. W latach 1991–1993 odbywał studia w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie (biblistyka), w 1993 na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie (język hebrajski), 1993–1995 na Westfalskim Uniwersytecie Wilhelma w Münster (egzegeza biblijna i historia starożytna), 1995–1996 na uniwersytecie w Kolonii (filologia staroorientalna: języki sumeryjski i akadyjski, także języki hebrajski i grecki), 1996–2000 w Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie (biblistyka). Od 1995 doktor (Akademia Teologii Katolickiej w Warszawie), od 2000 pracownik naukowy | + | [[File: Grzegorz_Szamocki.jpg | thumb| ks. Grzegorz Szamocki, 2015]] |
| + | |||
| + | '''GRZEGORZ SZAMOCKI''' (ur. 22 V 1963 Śliwice, powiat tucholski), duchowny katolicki, biblista, historyk. W roku 1982 absolwent liceum ogólnokształcącego w Czersku, w latach 1982–1988 studiował w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie, 1988–1991 pracował jako wikariusz i nauczyciel religii w Pucku. W latach 1991–1993 odbywał studia w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie (biblistyka), w 1993 na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie (język hebrajski), 1993–1995 na Westfalskim Uniwersytecie Wilhelma w Münster (egzegeza biblijna i historia starożytna), 1995–1996 na uniwersytecie w Kolonii (filologia staroorientalna: języki sumeryjski i akadyjski, także języki hebrajski i grecki), 1996–2000 w Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie (biblistyka).<br/><br/> | ||
| + | Od 1995 doktor (Akademia Teologii Katolickiej w Warszawie), od 2000 pracownik naukowy [[GDAŃSKIE SEMINARIUM DUCHOWNE | Gdańskiego Seminarium Duchownego]], od 2005 Instytutu Historii [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG). Od 1 VII 2009 do 20 V 2017 rektor Gdańskiego Seminarium Duchownego, od 20 V 2017 w pomocy duszpasterskiej w parafii Podwyższenia Krzyża Świętego i Niepokalanego poczęcia NMP w Gdyni-Witominie. Od 2011 doktor habilitowany i profesor nadzwyczajny UG. | ||
| + | Od 27 II 2011 kanonik gremialny [[KAPITUŁY KOLEGIACKIE ARCHIDIECEZJI GDAŃSKIEJ | Kapituły Kolegiackiej Gdańskiej]].<br/><br/> | ||
| + | Specjalista w zakresie historii starożytnej i biblijnej, języków biblijnych, egzegezy i teologii Starego Testamentu. Autor między innymi: ''Greka Nowego Testamentu. Intensywny kurs podstawowy'' (2004, 2005), ''Przejście Izraelitów przez Jordan (Joz 3,1–5,1). Historiografia, teologia, pareneza'' (2011), ''Kapłan starotestamentowy na tle kapłaństwa starożytnego Bliskiego Wschodu'', w: ''Kapłaństwo i urząd'' („Christianitas antiqua. Fontes et commentationes”, vol. II, 2009), ''Tożsamość biblijnego Izraela a postawy tolerancyjne w świetle Starego Testamentu'' („Studia Gdańskie”, 2011).<br/><br/> Od 2000 członek Stowarzyszenia Biblistów Polskich i | ||
| + | [[POMORSKIE TOWARZYSTWO FILOZOFICZNO-TEOLOGICZNE | Pomorskiego Towarzystwa Filozoficzno-Teologicznego]]. Od 7 IV 2014 redaktor naczelny „Studiów Gdańskich” (półrocznika naukowego Gdańskiego Seminarium Duchownego i Kurii Metropolitalnej Gdańskiej), w kadencjach 2016–2019 i 2019–2022 zastępca sekretarza generalnego [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO NAUKOWE | Gdańskiego Towarzystwa Naukowego]]. W 2022 wyróżniony Medalem 100-lecia Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki w Gdańsku, Gdańskiego Towarzystwa Naukowego, Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 17:33, 11 cze 2024
GRZEGORZ SZAMOCKI (ur. 22 V 1963 Śliwice, powiat tucholski), duchowny katolicki, biblista, historyk. W roku 1982 absolwent liceum ogólnokształcącego w Czersku, w latach 1982–1988 studiował w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie, 1988–1991 pracował jako wikariusz i nauczyciel religii w Pucku. W latach 1991–1993 odbywał studia w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie (biblistyka), w 1993 na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie (język hebrajski), 1993–1995 na Westfalskim Uniwersytecie Wilhelma w Münster (egzegeza biblijna i historia starożytna), 1995–1996 na uniwersytecie w Kolonii (filologia staroorientalna: języki sumeryjski i akadyjski, także języki hebrajski i grecki), 1996–2000 w Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie (biblistyka).
Od 1995 doktor (Akademia Teologii Katolickiej w Warszawie), od 2000 pracownik naukowy Gdańskiego Seminarium Duchownego, od 2005 Instytutu Historii Uniwersytetu Gdańskiego (UG). Od 1 VII 2009 do 20 V 2017 rektor Gdańskiego Seminarium Duchownego, od 20 V 2017 w pomocy duszpasterskiej w parafii Podwyższenia Krzyża Świętego i Niepokalanego poczęcia NMP w Gdyni-Witominie. Od 2011 doktor habilitowany i profesor nadzwyczajny UG.
Od 27 II 2011 kanonik gremialny Kapituły Kolegiackiej Gdańskiej.
Specjalista w zakresie historii starożytnej i biblijnej, języków biblijnych, egzegezy i teologii Starego Testamentu. Autor między innymi: Greka Nowego Testamentu. Intensywny kurs podstawowy (2004, 2005), Przejście Izraelitów przez Jordan (Joz 3,1–5,1). Historiografia, teologia, pareneza (2011), Kapłan starotestamentowy na tle kapłaństwa starożytnego Bliskiego Wschodu, w: Kapłaństwo i urząd („Christianitas antiqua. Fontes et commentationes”, vol. II, 2009), Tożsamość biblijnego Izraela a postawy tolerancyjne w świetle Starego Testamentu („Studia Gdańskie”, 2011).
Od 2000 członek Stowarzyszenia Biblistów Polskich i
Pomorskiego Towarzystwa Filozoficzno-Teologicznego. Od 7 IV 2014 redaktor naczelny „Studiów Gdańskich” (półrocznika naukowego Gdańskiego Seminarium Duchownego i Kurii Metropolitalnej Gdańskiej), w kadencjach 2016–2019 i 2019–2022 zastępca sekretarza generalnego Gdańskiego Towarzystwa Naukowego. W 2022 wyróżniony Medalem 100-lecia Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki w Gdańsku, Gdańskiego Towarzystwa Naukowego, Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki.
