PODEJKO PAWEŁ, profesor Akademii Muzycznej w Gdańsku
| (Nie pokazano 10 wersji utworzonych przez 4 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''PAWEŁ PODEJKO''' (23 XII 1914 Dyneburg ( | + | [[File:Paweł_Podejko.jpg|thumb|Paweł Podejko (pierwszy z prawej)]] |
| + | |||
| + | '''PAWEŁ PODEJKO''' (23 XII 1914 Dyneburg (Daugavpils nad Dźwiną), Łotwa – 15 VI 1996 Gdańsk), muzykolog, profesor [[AKADEMIA MUZYCZNA IM. STANISŁAWA MONIUSZKI | Akademii Muzycznej w Gdańsku]]. Syn Teodora. Od 1923 do 1945 roku mieszkał w Wilnie (w latach 1940–1941 i 1944–1945 uczył się w konserwatorium), jednocześnie studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie i prywatnie uczył się muzyki. W 1945 w Bydgoszczy, gdzie w latach 1946–1948 pełnił funkcję organisty i dyrygenta chóru „Vincentinum” przy parafii św. Wincentego a Paulo, następnie był pedagogiem przedmiotów teoretycznych w Państwowym Liceum Muzycznym (literatura muzyczna, historia muzyki). Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej (PWSM) w Łodzi (organy, dyplom w 1951) oraz na uniwersytecie w Poznaniu (muzykologia, dyplom w 1957). Od 1971 doktor na podstawie rozprawy ''Kapela wokalno-instrumentalna zakonu paulinów na Jasnej Górze w Częstochowie'' (promotor: prof. Zofii Lissy, Wydział Historyczny Uniwersytetu Warszawskiego, druk pracy: 1977).<br/><br/> | ||
| + | Od 1953 związany z gdańską PWSM ([[AKADEMIA MUZYCZNA IM. STANISŁAWA MONIUSZKI | Akademia Muzyczna]]), od 1964 na stałe w Gdańsku: w latach 1969–1971 dziekan Wydziału Wychowania Muzycznego, 1971–1975 dziekan Wydziału Kompozycji i Teorii Muzyki, 1975–1982 prorektor. Od 1995 roku profesor sztuk muzycznych. Autor i inicjator między innymi cyklu międzynarodowych sesji naukowych „Organy i muzyka organowa” oraz „Musica Baltica”. <br/><br/> | ||
| + | W 2 połowie lat 50. i na początku lat 60. XX wieku stały recenzent muzyczny bydgoskiej prasy: „Ilustrowanego Kuriera Polskiego” i „Ruchu Muzycznego”. Autor publikacji dydaktycznych dla studentów akademii muzycznych, między innymi ''Muzyka XX wieku'', wydawanych przez gdańską uczelnię muzyczną w latach 1961–1964 oraz artykułów publikowanych w serii 15 zeszytów Bydgoskiego Towarzystwa Naukowego ''Z dziejów muzyki polskiej'' (1960–1971).<br/><br/> | ||
| + | Prowadził badania związane z dawną muzyką polską, głównie na Pomorzu, Kujawach i w Wielkopolsce. Wspólnie z [[MUCHENBERG BOHDAN, muzykolog | Bohdanem Muchenbergiem]] zinwentaryzował zasoby archiwum muzycznego ojców paulinów na Jasnej Górze z XVI–XX wieku i zbiory do dziejów tamtejszej kapeli muzycznej. Autor między innymi prac: ''Nieznani muzycy polscy (kompozytorzy, dyrygenci, instrumentaliści, wokaliści) 1572–1820'' (1966), ''Katalog tematyczny rękopisów i druków muzycznych kapeli wokalno-instrumentalnej na Jasnej Górze'' (1992); haseł do ''The New Grove Dictionary of Music and Musicians''.<br/><br/> | ||
| + | Pochowany na [[CMENTARZE NA SIEDLCACH | Cmentarzu Komunalnym nr 5)]], Łostowickim. Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1996). {{author: EF}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 17:03, 5 gru 2022
PAWEŁ PODEJKO (23 XII 1914 Dyneburg (Daugavpils nad Dźwiną), Łotwa – 15 VI 1996 Gdańsk), muzykolog, profesor Akademii Muzycznej w Gdańsku. Syn Teodora. Od 1923 do 1945 roku mieszkał w Wilnie (w latach 1940–1941 i 1944–1945 uczył się w konserwatorium), jednocześnie studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie i prywatnie uczył się muzyki. W 1945 w Bydgoszczy, gdzie w latach 1946–1948 pełnił funkcję organisty i dyrygenta chóru „Vincentinum” przy parafii św. Wincentego a Paulo, następnie był pedagogiem przedmiotów teoretycznych w Państwowym Liceum Muzycznym (literatura muzyczna, historia muzyki). Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej (PWSM) w Łodzi (organy, dyplom w 1951) oraz na uniwersytecie w Poznaniu (muzykologia, dyplom w 1957). Od 1971 doktor na podstawie rozprawy Kapela wokalno-instrumentalna zakonu paulinów na Jasnej Górze w Częstochowie (promotor: prof. Zofii Lissy, Wydział Historyczny Uniwersytetu Warszawskiego, druk pracy: 1977).
Od 1953 związany z gdańską PWSM ( Akademia Muzyczna), od 1964 na stałe w Gdańsku: w latach 1969–1971 dziekan Wydziału Wychowania Muzycznego, 1971–1975 dziekan Wydziału Kompozycji i Teorii Muzyki, 1975–1982 prorektor. Od 1995 roku profesor sztuk muzycznych. Autor i inicjator między innymi cyklu międzynarodowych sesji naukowych „Organy i muzyka organowa” oraz „Musica Baltica”.
W 2 połowie lat 50. i na początku lat 60. XX wieku stały recenzent muzyczny bydgoskiej prasy: „Ilustrowanego Kuriera Polskiego” i „Ruchu Muzycznego”. Autor publikacji dydaktycznych dla studentów akademii muzycznych, między innymi Muzyka XX wieku, wydawanych przez gdańską uczelnię muzyczną w latach 1961–1964 oraz artykułów publikowanych w serii 15 zeszytów Bydgoskiego Towarzystwa Naukowego Z dziejów muzyki polskiej (1960–1971).
Prowadził badania związane z dawną muzyką polską, głównie na Pomorzu, Kujawach i w Wielkopolsce. Wspólnie z Bohdanem Muchenbergiem zinwentaryzował zasoby archiwum muzycznego ojców paulinów na Jasnej Górze z XVI–XX wieku i zbiory do dziejów tamtejszej kapeli muzycznej. Autor między innymi prac: Nieznani muzycy polscy (kompozytorzy, dyrygenci, instrumentaliści, wokaliści) 1572–1820 (1966), Katalog tematyczny rękopisów i druków muzycznych kapeli wokalno-instrumentalnej na Jasnej Górze (1992); haseł do The New Grove Dictionary of Music and Musicians.
Pochowany na Cmentarzu Komunalnym nr 5), Łostowickim. Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1996).
