LAUER WIESŁAW, ksiądz, redaktor

Aktualna wersja na dzień 09:49, 24 maj 2024

Ksiądz Wiesław Lauer

WIESŁAW ZYGMUNT LAUER (ur. 31 III 1934 Toruń), ksiądz infułat, redaktor. Najmłodszy z pięciorga dzieci nauczyciela szkół podstawowych Leopolda (zm. 1935) i Julii. Na początku 1940 wysiedlony został z rodziną do Chełma, skąd matka z córką wyjechały do Warszawy, pozostawiając go pod opieką dalszych krewnych. W Warszawie matka była łączniczką Armii Krajowej, zginęła w 1943 na Pawiaku. Od 1944 wraz z braćmi przebywał w ochronce prowadzonej przez siostry zakonne, w 1946 w państwowym Domu Dziecka w Toszku (pow. Gliwice). W 1947 zamieszkał u babci w Gdańsku, w 1948 ukończył szkołę podstawową na Siedlcach, w 1952 VIII Liceum Ogólnokształcące. W latach 1952–1957 studiował w Wyższym Seminarium Duchownym we Włocławku jako kandydat diecezji gdańskiej, skierowany przez pełniącego obowiązki ordynariusza ks. Jana Cymanowskiego.

Święcenia swubdiakonatu przyjął 28 IV 1957, diakonatu 23 VI 1957, kapłańskie 14 VII 1957 (wszystkie w kościele (katedrze) Trójcy Świętej w Oliwie), był pierwszym kapłanem diecezji gdańskiej, który otrzymał święcenia kapłańskie z rąk bp. Edmunda Nowickiego. Od 1 VIII 1957 do 30 VII 1959 wikariusz w gdańskim kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (NMP), od 1 VIII 1959 do 31 VIII 1960 wikariusz parafii św. Mateusza Apostoła w Nowym Stawie, od 1 IX 1960 do 31 XII 1962 wikariusz w kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa w Pszczółkach.

Skierowany przez bp. Edmunda Nowickiego na studia do Rzymu, wobec braku zgody władz na wyjazd, od 1 I 1963 studiował na Katolickim Uniwersytecie w Lublinie (KUL). Studia ukończył licencjatem z teologii w czerwcu 1964. Po cofnięciu przez władze zakazu wyjazdu od października 1964 do 1968 studiował w Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie, tytuł magistra teologii uzyskał w 1968 na Wydziale Teologii KUL-u, w 1968–1969 w Studium Biblicum Franciscanum w Jerozolimie, doktor biblista. Od 28 VI 1971 do 1 VI 2006 wykładowca w Gdańskim Seminarium Duchownym. Od 1 VI 1975 do 21 II 2018 cenzor ksiąg religijnych diecezji gdańskiej.

Wicekanclerz Kurii Biskupiej (1 I 1971 – 31 VII 1974), kanclerz (30 IV 1977 – 15 I 1991), kanonik gremialny w Kapitule Katedralnej Gdańskiej (17 IX 1978 – 17 IX 1992), od 17 IX 1992 prałat Kapituły Archikatedralnej Gdańskiej, od 21 V 1988 jej prałat honorowy (jako kustosz). Od 20 II 1993 Protonotariusz Apostolski (infułat), delegat Ordynariusza w Radzie do spraw Ekonomicznych (1 VI 1992 – 2 IV 2008), członek Archidiecezjalnej Rady Kapłańskiej (od 7 XII 1990 do 27 II 2011, od 12 I 1991 jej sekretarz), członek Kolegium Konsultorów (7 XII 1990 – 27 II 2011). 15 I 1991, w związku z przewlekłą chorobą dotychczasowego wikariusza generalnego, ks. Franciszka Bernarda Polzina, odwołany z funkcji kanclerza i mianowany w jego miejsce (funkcję pełnił do 4 V 2008). Od 20 II 1995 członek Archidiecezjalnej Komisji do Spraw Sztuki Sakralnej i Budownictwa Kościelnego. Od 9 II 2001 członek Rady Duszpasterskiej. Członek Komisji Głównej III Synodu Gdańskiego (2001). W 2006 kapelan Koła Światowego Związku Żołnierzy AK w Sopocie.

Od 17 X 1983 do 30 I 2004 redaktor naczelny gdańskiego dwutygodnika katolickiego „Gwiazda Morza”. Współzałożyciel ukonstytuowanego w listopadzie 1988 Obywatelskiego Komitetu na Rzecz Utworzenia Katolickiej Wytwórni Filmowej, którego cele przejął Dział Dokumentacji Diecezjalnej i Pomocy Duszpasterskich "Video" ( Video Studio Gdańsk). Od 14 II 1992 do 1996 prezydent Rady Fundacji Filmów i Programów Katolickich Video Studio Gdańsk. W 2004 – 2009 członek Rady Kuratorów Fundacji Archiwum Filmowe "Drogi do Niepodległości". Autor artykułów o tematyce teologicznej, biblijnej, hagiograficznej, historycznej, m.in: Warunki społeczne Judajczyków deportowanych do Babilonu w świetle tekstów biblijnych i pozabiblijnych (1973), „Sitz im Leben” zakazu wróżb kapłańskich (1976) oraz artykułów redakcyjnych w „Gwieździe Morza”. Publikacje naukowe zamieszcza na łamach „Studiów Gdańskich” i w „Miesięczniku Diecezjalnym Gdańskim”.

Pełniąc rozliczne funkcje kurialne, od 4 II 1971 do 30 XI 1987 rezydował na plebanii kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Gdańsku, wspierając posługą liturgiczną jego kapłanów. W czasie odprawianej 3 V 1982 mszy za Ojczyznę i towarzyszących jej na zewnątrz zamieszek funkcjonariusze ZOMO przez otwarte drzwi kościoła wystrzelili w jego kierunku z rakietnicy. Pocisk przeleciał tuż nad jego głową i wypalił otwór we fladze narodowej, wiszącej przy obrazie Matki Boskiej Częstochowskiej w Kaplicy Ferberów; flaga znajduje się w skarbcu kościoła.

W związku z przeniesieniem siedziby redakcji „Gwiazdy Morza”, od 1 XII 1987 rezydent w parafii św. Bernarda w Sopocie, od 1 V 2008 emeryt, 1 VII 2013 skierowany do pomocy duszpasterskiej w parafii kościoła (archikatedry) Św. Trójcy w Oliwie. W 1991 wyróżniony nagrodą prezydenta miasta Sopotu, w 2001 nagrodą Prezydenta Miasta Gdańska i Wojewody Pomorskiego "Sint Sua Praemia Laudi", w 2006 srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. W latach 1974–1990 w ewidencji gdańskiej Służby Bezpieczeństwa wymieniany jako TW „Szeik”. JRD JANSZ