NOWY RATUSZ

Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
 
Linia 13: Linia 13:
 
Od 9 II 1920 mieściła się tam siedziba wpierw głównodowodzącego alianckich sił okupacyjnych w Gdańsku, brytyjskiego generał Richarda Hakinga, od 12 tego miesiąca także [[WYSOCY KOMISARZE LIGI NARODÓW, 1919–1939 | wysokiego komisarza Ligi Narodów]]. W 1921, w wyniku podziału państwowego poniemieckiego mienia, obiekt uznano za wspólną własność państwa polskiego i [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]]. We wrześniu 1939, po faktycznej likwidacji urzędu wysokiego komisarza Ligi Naródow, zespół budynków ponownie przejęty przez wojsko (biuro i mieszkanie służbowe głównego dowódcy XX Wehrkreis – XX Okręgu Wojskowego, a także Wehrmeldeamt Danzig 2 – Wojskowy Urząd Meldunkowy Gdańsk 2). <br/><br/>
 
Od 9 II 1920 mieściła się tam siedziba wpierw głównodowodzącego alianckich sił okupacyjnych w Gdańsku, brytyjskiego generał Richarda Hakinga, od 12 tego miesiąca także [[WYSOCY KOMISARZE LIGI NARODÓW, 1919–1939 | wysokiego komisarza Ligi Narodów]]. W 1921, w wyniku podziału państwowego poniemieckiego mienia, obiekt uznano za wspólną własność państwa polskiego i [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]]. We wrześniu 1939, po faktycznej likwidacji urzędu wysokiego komisarza Ligi Naródow, zespół budynków ponownie przejęty przez wojsko (biuro i mieszkanie służbowe głównego dowódcy XX Wehrkreis – XX Okręgu Wojskowego, a także Wehrmeldeamt Danzig 2 – Wojskowy Urząd Meldunkowy Gdańsk 2). <br/><br/>
 
W 1945 siedziba gdańskiego dowództwa Armii Czerwonej, następnie budynek przejęty przez Skarb Państwa. W latach 1947–1957 siedziba Komitetu Miejskiego Polskiej Partii Robotniczej, następnie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, w latach 1957–2000 siedziba [[KLUB STUDENTÓW WYBRZEŻA ŻAK | klubu studenckiego Żak]] (w 1978–1988 długotrwały remont). Od 17 IV 1974 wpisany do rejestru zabytków.<br/><br/>
 
W 1945 siedziba gdańskiego dowództwa Armii Czerwonej, następnie budynek przejęty przez Skarb Państwa. W latach 1947–1957 siedziba Komitetu Miejskiego Polskiej Partii Robotniczej, następnie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, w latach 1957–2000 siedziba [[KLUB STUDENTÓW WYBRZEŻA ŻAK | klubu studenckiego Żak]] (w 1978–1988 długotrwały remont). Od 17 IV 1974 wpisany do rejestru zabytków.<br/><br/>
Decyzją Rady Miasta z 30 XII 1995 budynek główny przeznaczono na jej siedzibę jako Nowy Ratusz, a dawną stajnię – na siedzibę Biura Prezydenta do spraw Promocji Miasta Gdańska. W dawnej sali balowej znajduje się sala obrad. 20 X 2000 na froncie gmachu głównego byli działacze klubu Żak odsłonili ufundowaną przez siebie pamiątkową tablicę z piaskowca (projekt i wykonanie Józef Fukś) z napisem: „W latach 1957–2000 siedziba Klubu Studentów Wybrzeża Żak. Stowarzyszenie Czerwonej Róży; Gdańsk 2000”. Pierwsze posiedzenie Rady Miasta w Nowym Ratuszu odbyło się 30 XI 2000. Tablicę upamiętniającą wydarzenia [[MARZEC 1968 W GDAŃSKU | marca 1968]] odsłonięto 4 IV 2008. {{author: JDan}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/>  
+
Decyzją Rady Miasta z 30 XII 1995 budynek główny przeznaczono na jej siedzibę jako Nowy Ratusz, a dawną stajnię – na siedzibę Biura Prezydenta do spraw Promocji Miasta Gdańska. W dawnej sali balowej znajduje się sala obrad. 20 X 2000 na froncie gmachu głównego byli działacze klubu Żak odsłonili ufundowaną przez siebie pamiątkową tablicę z piaskowca (projekt i wykonanie Józef Fukś) z napisem: „W latach 1957–2000 siedziba Klubu Studentów Wybrzeża Żak. Stowarzyszenie Czerwonej Róży; Gdańsk 2000”. Pierwsze posiedzenie Rady Miasta w Nowym Ratuszu odbyło się 30 XI 2000. Tablicę upamiętniającą wydarzenia [[MARZEC 1968 W GDAŃSKU | marca 1968]] odsłonięto 4 IV 2008. {{author: JDan}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/>
 
'''Bibliografia''': <br/>
 
'''Bibliografia''': <br/>
 
Dublanski H., Rohlfing W., ''Militärbauten'', w: ''Danzig und seine Bauten'', Berlin 1908, s. 126–129.
 
Dublanski H., Rohlfing W., ''Militärbauten'', w: ''Danzig und seine Bauten'', Berlin 1908, s. 126–129.

Aktualna wersja na dzień 17:04, 10 gru 2024

Siedziba naczelnego dowództwa (Generalkommando) Siedemnastego (17.) Korpusu Armijnego, 1910
Siedziba naczelnego dowództwa (Generalkommando) Siedemnastego (17.) Korpusu Armijnego, 1910, widok od strony południowej, z Małego Błędnika
Siedziba naczelnego dowództwa (Generalkommando) Siedemnastego (17.) Korpusu Armijnego, 1910, widok od strony Huciska
Siedziba naczelnego dowództwa (Generalkommando) Siedemnastego (17.) Korpusu Armijnego, 1910, widok od strony Elisabethwall (ul. Wały Jagiellońskie)
W okresie powstawania Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, 1948
Siedziba Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, po śmierci Józefa Stalina, 1953
Budynek główny Nowego Ratusza
Nowy Ratusz, były budynek stajni, 2021
Tablica upamiętniająca wydarzenia Marca 1968 w holu głównego wejścia do Nowego Ratusza

NOWY RATUSZ, ul. Wały Jagiellońskie 1 (Elisabethwall 2, następnie jej fragment zwany Am Generalkommando – Przy Naczelnym Dowództwie). Zespół budynków z lat 1898–1901, przeznaczonych dla naczelnego dowództwa (Generalkommando) Siedemnastego (17.) Korpusu Armijnego. Do chwili jego wybudowania siedziba dowództwa oraz mieszkanie służbowe dowódcy mieściły się przejściowo w jednym z gdańskich hoteli, następnie przy Breitgasse 47 (ul. Szeroka), najpóźniej od 1895 na Długich Ogrodach.

Na parterze znajdowały się pomieszczenia mieszkalne, sale recepcyjne i wykładowe, pokój sztandarów, na piętrze jadalnia, salon, sypialnie, pokoje gościnne i sala balowa z galerią dla muzyków. W suterenie znajdowała się kuchnia, potrawy dostarczano za pomocą wind. Do kompleksu należał budynek służbowy (niezachowany) i budynek stajni z mieszkaniem dla woźnicy (obecnie biura). Była to ostatnia przed 1914 wojskowa inwestycja budowlana w obrębie ścisłego centrum Gdańska. Zespół (z ogrodem) wzniesiono w stylu neorenesansowym za 620 000 marek.

Od 9 II 1920 mieściła się tam siedziba wpierw głównodowodzącego alianckich sił okupacyjnych w Gdańsku, brytyjskiego generał Richarda Hakinga, od 12 tego miesiąca także wysokiego komisarza Ligi Narodów. W 1921, w wyniku podziału państwowego poniemieckiego mienia, obiekt uznano za wspólną własność państwa polskiego i II Wolnego Miasta Gdańska. We wrześniu 1939, po faktycznej likwidacji urzędu wysokiego komisarza Ligi Naródow, zespół budynków ponownie przejęty przez wojsko (biuro i mieszkanie służbowe głównego dowódcy XX Wehrkreis – XX Okręgu Wojskowego, a także Wehrmeldeamt Danzig 2 – Wojskowy Urząd Meldunkowy Gdańsk 2).

W 1945 siedziba gdańskiego dowództwa Armii Czerwonej, następnie budynek przejęty przez Skarb Państwa. W latach 1947–1957 siedziba Komitetu Miejskiego Polskiej Partii Robotniczej, następnie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, w latach 1957–2000 siedziba klubu studenckiego Żak (w 1978–1988 długotrwały remont). Od 17 IV 1974 wpisany do rejestru zabytków.

Decyzją Rady Miasta z 30 XII 1995 budynek główny przeznaczono na jej siedzibę jako Nowy Ratusz, a dawną stajnię – na siedzibę Biura Prezydenta do spraw Promocji Miasta Gdańska. W dawnej sali balowej znajduje się sala obrad. 20 X 2000 na froncie gmachu głównego byli działacze klubu Żak odsłonili ufundowaną przez siebie pamiątkową tablicę z piaskowca (projekt i wykonanie Józef Fukś) z napisem: „W latach 1957–2000 siedziba Klubu Studentów Wybrzeża Żak. Stowarzyszenie Czerwonej Róży; Gdańsk 2000”. Pierwsze posiedzenie Rady Miasta w Nowym Ratuszu odbyło się 30 XI 2000. Tablicę upamiętniającą wydarzenia marca 1968 odsłonięto 4 IV 2008. JDan





































































Bibliografia:
Dublanski H., Rohlfing W., Militärbauten, w: Danzig und seine Bauten, Berlin 1908, s. 126–129.

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania