GLOSEMEYER JOHANN, lekarz
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File: 1_Johann_Glosemeyer.jpg |thumb| Praca Johanna Glosemeyera ''De motu sprituum anmalium per nervos'', Wittenberga 1687]] | [[File: 1_Johann_Glosemeyer.jpg |thumb| Praca Johanna Glosemeyera ''De motu sprituum anmalium per nervos'', Wittenberga 1687]] | ||
| − | [[File: | + | [[File: 1_Nathanael_Sendel.jpg |thumb| Strona tytułowa rozprawy powstałej w Gimnazjum Akademickim pod kierunkiem Johanna Glosemeyera, przygotowanej w 1709 przez Nathanaela Sendela z Elbląga, ojca późniejszego profesora tegoż Gimnazjum, [[SENDEL CHRISTIAN, profesor Gimnazjum Akademickiego | Christiana Sendela]]]] |
| − | '''JOHANN GLOSEMEYER''' (6 XI 1664 Stargard Szczeciński – 7 II 1711 Gdańsk), lekarz. Syn kupca ze Stargardu Georga (ur. 1630) i Elisabeth Lanzowen. W rodzinnym mieście uczęszczał do Gimnazjum Groeningianum, studia medyczne odbywał w latach 1685–1687 w Wittenberdze, w 1687 w Lipsku, w 1689 w Jenie, gdzie w listopadzie tego roku | + | |
| − | W Gdańsku | + | '''JOHANN GLOSEMEYER''' (6 XI 1664 Stargard Szczeciński – 7 II 1711 Gdańsk), lekarz. Syn kupca ze Stargardu Georga (ur. 1630) i Elisabeth Lanzowen. W rodzinnym mieście uczęszczał do Gimnazjum Groeningianum, studia medyczne odbywał w latach 1685–1687 w Wittenberdze, w 1687 w Lipsku, w 1689 w Jenie, gdzie w listopadzie tego roku wygłosił mowę inauguracyjną o apopleksji i uzyskał doktorat. Odbył podróż edukacyjną, był w Belgii i w Anglii, w drodze powrotnej zatrzymał się na pewien czas w Lejdzie. Odbył następnie podróż na Łotwę, w drodze powrotnej zatrzymał się w Gdańsku i został tu już na stałe. <br/><br/> |
| − | Był dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy 1 XII 1692 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) ożenił się z Adelgundą Concordią (3 IV 1660 Gdańsk – 9 XI 1699 Gdańsk), córką [[ŁAWA MIEJSKA | ławnika]] Johanna Friedricha Ferbera, zmarłą po wydaniu na świat córki Florentyny Concordii (30 X 1699 Gdańsk – pochowana 30 XI 1705 Gdańsk). Po raz drugi ożenił się w tym samym kościele 17 XII 1702 ze starszą od siebie bezdzietną wdową po kapitanie w twierdzy w Wisłoujściu Johannie Habenichcie, Cathariną Florentiną (1755 Gdańsk – pochowana 21 IV 1712 Gdańsk), córką burmistrza [[SCHMIEDEN JOHANN ERNST, burmistrz Gdańska | Johanna Ernsta Schmiedena]], z tego związku nie doczekał się potomstwa. Zamieszkał w kamienicy Schmiedenów przy Langer Markt 501 (Długi Targ 43), którą po śmierci teścia dziedziczyła jego żona. Nie posiadając potomstwa, za zgodą żony, zawarł 18 X 1709 układ z Radą Miasta Gdańska: w zamian za roczną rentę w wysokości 1000 zł i dożywotnie użytkowanie oficyny (ul. Chlebnicka 2, od 1977 siedziba [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]]) przekazał miastu kamienicę przy Langer Markt, która po remoncie od 1712 stał się siedzibą miejskiego sądu ławniczego (tzw. Nowy Dom Ławy; [[DWÓR ARTUSA | Dwór Artusa]]). Pochowany w kaplicy Wszystkich Świętych w kościele NMP. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | + | W Gdańsku prywatny lekarz ogólny (do śmierci), jednocześnie od 5 IV 1696 do śmierci profesor fizyki i medycyny (anatomii) w [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]]. Wygłosił publiczną mowę inaugruacyjną ''De medicina dogmatica''. W pierwszej dziedzinie zajmował się elektrycznością atmosferyczną oraz zjawiskami optyki (odbiciem światła, załamaniem barw, składem słonecznych promieni, przyczynami powstawania burz i błyskawic). W 1696 w [[KATEDRA ANATOMII GIMNAZJUM AKADEMICKIEGO | Katedrze Anatomii]] przeprowadził pierwszą publiczną sekcję zwłok, na którą wstęp miał każdy, po wykupieniu biletu. W 1701 był jednym z profesorów, którzy opracowali regulamin dysponowania środkami z fundacji stypendialnej, ustanowionej przez [[VOEGEDING OTTO DIETRICH, lekarz | Ottona Dietricha Voegedinga]] (zob. też wspomnienie lekarza [[SENDEL CHRISTIAN, profesor Gimnazjum Akademickiego | Christiana Sendela]] o pomocy, jakiej udzielił jego ojcu). Autor prac z zakresu fizyki, m.in. ''De aere'' (1708), ''Theses philosophiae naturalis Physicae'' (1709), ''Theses philosophiae naturalis cum de meteoris'' (1709), ''Quaestionum physicarum curiosarum manipuli'' (1710). Z dziedziny optyki metereologicznej opublikował ''De meteoris aqueis'' (1710; ''De meteoris lucidis'' 1720). <br/><br/> |
| + | Był dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy 1 XII 1692 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) ożenił się z Adelgundą Concordią (3 IV 1660 Gdańsk – 9 XI 1699 Gdańsk), najstarszą córką [[ŁAWA MIEJSKA | ławnika]] Johanna Friedricha Ferbera, zmarłą po wydaniu na świat córki Florentyny Concordii (30 X 1699 Gdańsk – pochowana 30 XI 1705 Gdańsk). Po raz drugi ożenił się w tym samym kościele 17 XII 1702 ze starszą od siebie bezdzietną wdową po kapitanie w twierdzy w Wisłoujściu Johannie Habenichcie, Cathariną Florentiną (1755 Gdańsk – pochowana 21 IV 1712 Gdańsk), córką burmistrza [[SCHMIEDEN JOHANN ERNST, burmistrz Gdańska | Johanna Ernsta Schmiedena]], z tego związku nie doczekał się potomstwa. Zamieszkał w kamienicy Schmiedenów przy Langer Markt 501 (Długi Targ 43), którą po śmierci teścia dziedziczyła jego żona. Nie posiadając potomstwa, za zgodą żony, zawarł 18 X 1709 układ z Radą Miasta Gdańska: w zamian za roczną rentę w wysokości 1000 zł i dożywotnie użytkowanie oficyny (ul. Chlebnicka 2, od 1977 siedziba [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]]) przekazał miastu kamienicę przy Langer Markt, która po remoncie od 1712 stał się siedzibą miejskiego sądu ławniczego (tzw. Nowy Dom Ławy; [[DWÓR ARTUSA | Dwór Artusa]]). Pochowany 24 II 1711 w kaplicy Wszystkich Świętych w kościele NMP. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
'''Bibliografia''':<br/> | '''Bibliografia''':<br/> | ||
Praetorius Ephraim, ''Athenae Gedanenses sive commentarius historico-chronologicus succinctus originem et constitutionem Gymnasii Dantisci … itemque recensionem superiorum ejus antistitum...'', Lipsiae 1713, s. 150-151.<br/> | Praetorius Ephraim, ''Athenae Gedanenses sive commentarius historico-chronologicus succinctus originem et constitutionem Gymnasii Dantisci … itemque recensionem superiorum ejus antistitum...'', Lipsiae 1713, s. 150-151.<br/> | ||
Aktualna wersja na dzień 18:10, 29 paź 2024
JOHANN GLOSEMEYER (6 XI 1664 Stargard Szczeciński – 7 II 1711 Gdańsk), lekarz. Syn kupca ze Stargardu Georga (ur. 1630) i Elisabeth Lanzowen. W rodzinnym mieście uczęszczał do Gimnazjum Groeningianum, studia medyczne odbywał w latach 1685–1687 w Wittenberdze, w 1687 w Lipsku, w 1689 w Jenie, gdzie w listopadzie tego roku wygłosił mowę inauguracyjną o apopleksji i uzyskał doktorat. Odbył podróż edukacyjną, był w Belgii i w Anglii, w drodze powrotnej zatrzymał się na pewien czas w Lejdzie. Odbył następnie podróż na Łotwę, w drodze powrotnej zatrzymał się w Gdańsku i został tu już na stałe.
W Gdańsku prywatny lekarz ogólny (do śmierci), jednocześnie od 5 IV 1696 do śmierci profesor fizyki i medycyny (anatomii) w Gimnazjum Akademickim. Wygłosił publiczną mowę inaugruacyjną De medicina dogmatica. W pierwszej dziedzinie zajmował się elektrycznością atmosferyczną oraz zjawiskami optyki (odbiciem światła, załamaniem barw, składem słonecznych promieni, przyczynami powstawania burz i błyskawic). W 1696 w Katedrze Anatomii przeprowadził pierwszą publiczną sekcję zwłok, na którą wstęp miał każdy, po wykupieniu biletu. W 1701 był jednym z profesorów, którzy opracowali regulamin dysponowania środkami z fundacji stypendialnej, ustanowionej przez Ottona Dietricha Voegedinga (zob. też wspomnienie lekarza Christiana Sendela o pomocy, jakiej udzielił jego ojcu). Autor prac z zakresu fizyki, m.in. De aere (1708), Theses philosophiae naturalis Physicae (1709), Theses philosophiae naturalis cum de meteoris (1709), Quaestionum physicarum curiosarum manipuli (1710). Z dziedziny optyki metereologicznej opublikował De meteoris aqueis (1710; De meteoris lucidis 1720).
Był dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy 1 XII 1692 w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) ożenił się z Adelgundą Concordią (3 IV 1660 Gdańsk – 9 XI 1699 Gdańsk), najstarszą córką ławnika Johanna Friedricha Ferbera, zmarłą po wydaniu na świat córki Florentyny Concordii (30 X 1699 Gdańsk – pochowana 30 XI 1705 Gdańsk). Po raz drugi ożenił się w tym samym kościele 17 XII 1702 ze starszą od siebie bezdzietną wdową po kapitanie w twierdzy w Wisłoujściu Johannie Habenichcie, Cathariną Florentiną (1755 Gdańsk – pochowana 21 IV 1712 Gdańsk), córką burmistrza Johanna Ernsta Schmiedena, z tego związku nie doczekał się potomstwa. Zamieszkał w kamienicy Schmiedenów przy Langer Markt 501 (Długi Targ 43), którą po śmierci teścia dziedziczyła jego żona. Nie posiadając potomstwa, za zgodą żony, zawarł 18 X 1709 układ z Radą Miasta Gdańska: w zamian za roczną rentę w wysokości 1000 zł i dożywotnie użytkowanie oficyny (ul. Chlebnicka 2, od 1977 siedziba Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki) przekazał miastu kamienicę przy Langer Markt, która po remoncie od 1712 stał się siedzibą miejskiego sądu ławniczego (tzw. Nowy Dom Ławy; Dwór Artusa). Pochowany 24 II 1711 w kaplicy Wszystkich Świętych w kościele NMP.
Bibliografia:
Praetorius Ephraim, Athenae Gedanenses sive commentarius historico-chronologicus succinctus originem et constitutionem Gymnasii Dantisci … itemque recensionem superiorum ejus antistitum..., Lipsiae 1713, s. 150-151.
Vitae medicorum Gedanensium Ludwiga von Hammena i Valntina Shlieffa, wyd. Bartłomiej Siek i Adam Szarszewski, Gdańsk 2015, s. 169-171.
Czerniakowska Małgorzata, Matematyka i fizyka w Gimnazjum Akademickim, w: Gdańskie Gimnazjum Akademickie, t. I, red. Edmund Kotarski, Gdańsk 2008, s. 175.
Duisburg Friedrich Karl, Versuch einer historisch-topographischen Beschreibung der freien Stadt Danzig, Danzig 1809.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 2, 300.
