PIECZKA FELIKS, geolog, poseł
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | + | [[File: Feliks_Pieczka.jpg |thumb| Feliks Pieczka podczas dekoracji Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, 2022]] | |
| − | '''FELIKS BRONISŁAW PIECZKA''' (18 V 1935 Lubiewo koło Tucholi – 2 VII 2024 Gdańsk), geolog, poseł na Sejm RP. Syn Józefa i Marty z domu Koniarskiej. 28 V 1953 zdał maturę w Państwowym Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącym w Tucholi. W Gdańsku od 1953 do 1958 studiował na [[WYDZIAŁ INŻYNIERII LĄDOWEJ I ŚRODOWISKA POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ | Wydziale Budownictwa Wodnego Politechniki Gdańskiej]] ( | + | '''FELIKS BRONISŁAW PIECZKA''' (18 V 1935 Lubiewo koło Tucholi – 2 VII 2024 Gdańsk), geolog, poseł na Sejm RP. Syn Józefa i Marty z domu Koniarskiej. 28 V 1953 zdał maturę w Państwowym Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącym w Tucholi. W Gdańsku od 1953 do 1958 studiował na [[WYDZIAŁ INŻYNIERII LĄDOWEJ I ŚRODOWISKA POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ | Wydziale Budownictwa Wodnego (WBW) Politechniki Gdańskiej]] (PG), magister inżynier geologii. W czasie studiów, w [[PAŹDZIERNIK 1956 W GDAŃSKU | Październiku ’56]], był uczestnikiem wieców studenckich na PG. <br/><br/> |
| − | W latach 1958–1969 zatrudniony w Zakładzie Oceanologii w Katedrze Nauk o Ziemi WBW, u prof. [[SZYMBORSKI STANISŁAW, prorektor Politechniki Gdańskiej | Stanisława Szymborskiego]]. Również w [[MARZEC 1968 W GDAŃSKU | | + | W latach 1958–1969 zatrudniony w Zakładzie Oceanologii w Katedrze Nauk o Ziemi WBW PG, u prof. [[SZYMBORSKI STANISŁAW, prorektor Politechniki Gdańskiej | Stanisława Szymborskiego]]. Również w [[MARZEC 1968 W GDAŃSKU | Marcu ’68]] uczestniczył w protestach studenckich. W 1970 przyjął propozycję dyrekcji Państwowego Instytutu Geologicznego (PIG) i podjął pracę w nowo utworzonej placówce regionalnej PIG w Sopocie, w Pracowni Geologii Bałtyku (później Oddział Geologii Morza w Gdańsku). W latach 1972–1975 był kierownikiem Pracowni Sedymentologii, w 1975–1977 kierownikiem Pracowni Sedymentologii i Osadów Dennych, w 1980–1981 zastępcą kierownika (dyrektora) Oddziału Geologii Morza, w 1980–1982 kierownik Zakładu Geologii Morza Bałtyckiego. W kadencji 1981–1984 był członkiem Rady Naukowej PIG Państwowego Instytutu Badawczego.<br/><br/> |
| − | Przechodząc do PIG miał już otwarty przewód doktorski w Instytucie Geologicznym w Warszawie. W 1972 odbył półroczny staż naukowy w Instytucie Geologicznym w Otaniemi w Finlandii pod opieką dr Heikki Ignatiusa, znawcy geologii i historii geologicznej Morza Bałtyckiego. Wykorzystując wiedzę i doświadczenie z fińskich rejsów geologicznych, w których brał udział podczas stażu, oraz z międzynarodowego rejsu | + | Przechodząc do PIG miał już otwarty przewód doktorski w Instytucie Geologicznym w Warszawie. W 1972 odbył półroczny staż naukowy w Instytucie Geologicznym w Otaniemi, w Finlandii, pod opieką dr Heikki Ignatiusa, znawcy geologii i historii geologicznej Morza Bałtyckiego. Wykorzystując wiedzę i doświadczenie z fińskich rejsów geologicznych, w których brał udział podczas stażu, oraz z międzynarodowego rejsu po Morzu Bałtyku na pokładzie s/b „Meteor” bandery niemieckiej, opracował pionierskie projekty badań rejsowych i kierował rejsami badawczymi w ramach zadań sopockiego oddziału. Jako członek zespołu roboczego, kierowanego przez prof. Edwarda Rühlego, opracował w 1973 pełną ocenę ówczesnych polskich badań geologicznych Morza Bałtyku prezentowaną na II Kongresu Nauki Polskiej w Warszawie. Od 1974 doktor na podstawie rozprawy ''Procesy akumulacji osadów dennych Zatoki Gdańskiej'' (promotor: prof. Edward Rühle). Była to pierwsza praca doktorska z dziedziny geologii morza przedstawiona Radzie Naukowej PIG. W latach 1988–1990 pracował w oddziale gdańskim warszawskiego Przedsiębiorstwa Geologicznego.<br/><br/> |
| − | Był współautorem dwóch podręczników akademickich, artykułów w serii „Budownictwo Wodne” [[ZESZYTY NAUKOWE POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ | „Zeszytów Naukowych Politechniki Gdańskiej”]] oraz | + | Był współautorem dwóch podręczników akademickich, artykułów w serii „Budownictwo Wodne” [[ZESZYTY NAUKOWE POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ | „Zeszytów Naukowych Politechniki Gdańskiej”]] oraz współautorem instrukcji dotyczącej zakresu i metodyki kartowania geologicznego mórz szelfowych, programu poboru i analiz próbek osadów dennych w ramach geologicznego kartowania Bałtyku Południowego oraz autorem publikacji dotyczących litologii i stratygrafii osadów dennych, terminologii i klasyfikacji osadów morskich, właściwości geotechnicznych osadów dennych Bałtyku, geologii dna morskiego. Był inicjatorem, współautorem i współredaktorem pracy ''Studia i absolwenci Oddziału Geologii Politechniki Gdańskiej, 1951–1960'' (druk: 2013).<br/><br/> |
| − | W [[SIERPIEŃ 1980 | | + | W [[SIERPIEŃ 1980 | Sierpniu ’80]] był uczestnikiem strajku w PIG w Sopocie i delegatem do Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego w [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej]]. Od września 1980 należał do NSZZ [[SOLIDARNOŚĆ | „Solidarność”]], był członkiem Komitetu Założycielskiego i przewodniczącym Komisji Oddziałowej „Solidarności” w PIG Pracowni Geologii Bałtyku, współzałożycielem struktur „Solidarności” w Państwowej Służbie Geologicznej, członkiem tzw. Komisji Wnioskowej w PIG w Warszawie. W 1981 uczestniczył w rozmowach Komisji z władzami Centralnego Urzędu Geologii, brał udział w pracach Komisji Nauki (następnie Komisja Nauki Instytutów Resortowych) w Gdańsku.<br/><br/> |
| − | Od 1958 | + | W latach 1990–1991 był członkiem Chrześcijańskiego Ruchu Obywatelskiego, w 1992–1996 Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego, sekretarzem zarządu oddziału gdańskiego. W kadencji 1991–1993 był posłem ziemi gdańskiej na Sejm RP z listy komitetu Wyborczego Akcji Katolickiej. Pracował w Komisji Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa oraz w Komisji Stosunków Gospodarczych z Zagranicą i Gospodarki Morskiej. W latach 1994–1996 był pełnomocnikiem wojewody pomorskiego [[PŁAŻYŃSKI MACIEJ, polityk | Macieja Płażyńskiego]] ds. zagospodarowania doliny dolnej Wisły, w 1994–1998 był członkiem Komisji Ochrony Środowiska w Sejmiku Województwa Pomorskiego. <br/><br/> |
| − | Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2022), odznakami: złotą „Zasłużony dla Polskiej Geologii” (1992), „Zasłużony pracownik morza”, „Za zasługi dla PIG” (2022). Żonaty był z Urszulą, lekarką. W 2012, w 50-lecie ślubu otrzymał z żoną medal „Bene Merito Diecesi Gedanensi”, przyznany przez arcybiskupa gdańskiego [[GŁÓDŹ SŁAWOJ LESZEK, arcybiskup gdański | Sławoja Leszka Głódzia]]. Ojciec dwóch córek. Pochowany na | + | Od 1958 należał do Polskiego Towarzystwa Geologicznego, w latach 1968–1973 był sekretarzem oddziału gdańskiego. W latach 1972–1985 był członkiem Komitetu Badań Morza Polskiej Akademii Nauk (PAN), Sekcji Geograficzno-Geologicznej, był sekretarzem naukowym Wydziału V (Nauk o Ziemi) [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO NAUKOWE | Gdańskiego Towarzystwa Naukowego]]. W latach 1958–1969 należał do Związku Nauczycielstwa Polskiego na PG, w 1961–1970 działał w Klubie Turystycznym „Radunia”, w oddziale wojewódzkim Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego (PTTK) w Gdańsku, w 1960–1995 był członkiem [[ZRZESZENIE KASZUBSKO-POMORSKIE | Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego]]. Od 1997 członek Społecznego Komitetu Ratowania Stoczni Gdańskiej (od 1999 przewodniczący), Stowarzyszenia „Godność” oraz „Solidarni z Kolebki”. <br/><br/> |
| + | Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2022), odznakami: złotą „Zasłużony dla Polskiej Geologii” (1992), „Zasłużony pracownik morza”, „Za zasługi dla PIG” (2022). Żonaty był z Urszulą Teresą (ur. 1938), lekarką okulistką, wspólniczką w Centrum Medycznym „Zdrowie” sp. z o.o. w Gdańsku. W 2012, w 50-lecie ślubu otrzymał z żoną medal „Bene Merito Diecesi Gedanensi”, przyznany przez arcybiskupa gdańskiego [[GŁÓDŹ SŁAWOJ LESZEK, arcybiskup gdański | Sławoja Leszka Głódzia]]. Ojciec dwóch córek. Pochowany na [[CMENTARZE NA SIEDLCACH | Cmentarzu Komunalnym nr 5 w Gdańsku]] Łostowickim. {{author:WP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| Linia 13: | Linia 14: | ||
'''Bibliografia''':<br/> | '''Bibliografia''':<br/> | ||
Kazański Arkadiusz, ''Pieczka Feliks Jerzy'', https://encysol.pl/es/encyklopedia/biogramy/. <br/> | Kazański Arkadiusz, ''Pieczka Feliks Jerzy'', https://encysol.pl/es/encyklopedia/biogramy/. <br/> | ||
| − | ''Studia i absolwenci Oddziału Geologii Politechniki Gdańskiej 1951–1960'', | + | ''Studia i absolwenci Oddziału Geologii Politechniki Gdańskiej 1951–1960'', Gdańsk–Lubin 2013, s. 171–176.<br/> |
| − | ''Siedemdziesiąt | + | ''Siedemdziesiąt pięć lat Gdańskiego Towarzystwa Naukowego 1922–1997. Księga Pamiątkowa'', red. Marek Latoszek, Gdańsk 1998. |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
Aktualna wersja na dzień 20:52, 11 wrz 2024
FELIKS BRONISŁAW PIECZKA (18 V 1935 Lubiewo koło Tucholi – 2 VII 2024 Gdańsk), geolog, poseł na Sejm RP. Syn Józefa i Marty z domu Koniarskiej. 28 V 1953 zdał maturę w Państwowym Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącym w Tucholi. W Gdańsku od 1953 do 1958 studiował na Wydziale Budownictwa Wodnego (WBW) Politechniki Gdańskiej (PG), magister inżynier geologii. W czasie studiów, w Październiku ’56, był uczestnikiem wieców studenckich na PG.
W latach 1958–1969 zatrudniony w Zakładzie Oceanologii w Katedrze Nauk o Ziemi WBW PG, u prof. Stanisława Szymborskiego. Również w Marcu ’68 uczestniczył w protestach studenckich. W 1970 przyjął propozycję dyrekcji Państwowego Instytutu Geologicznego (PIG) i podjął pracę w nowo utworzonej placówce regionalnej PIG w Sopocie, w Pracowni Geologii Bałtyku (później Oddział Geologii Morza w Gdańsku). W latach 1972–1975 był kierownikiem Pracowni Sedymentologii, w 1975–1977 kierownikiem Pracowni Sedymentologii i Osadów Dennych, w 1980–1981 zastępcą kierownika (dyrektora) Oddziału Geologii Morza, w 1980–1982 kierownik Zakładu Geologii Morza Bałtyckiego. W kadencji 1981–1984 był członkiem Rady Naukowej PIG Państwowego Instytutu Badawczego.
Przechodząc do PIG miał już otwarty przewód doktorski w Instytucie Geologicznym w Warszawie. W 1972 odbył półroczny staż naukowy w Instytucie Geologicznym w Otaniemi, w Finlandii, pod opieką dr Heikki Ignatiusa, znawcy geologii i historii geologicznej Morza Bałtyckiego. Wykorzystując wiedzę i doświadczenie z fińskich rejsów geologicznych, w których brał udział podczas stażu, oraz z międzynarodowego rejsu po Morzu Bałtyku na pokładzie s/b „Meteor” bandery niemieckiej, opracował pionierskie projekty badań rejsowych i kierował rejsami badawczymi w ramach zadań sopockiego oddziału. Jako członek zespołu roboczego, kierowanego przez prof. Edwarda Rühlego, opracował w 1973 pełną ocenę ówczesnych polskich badań geologicznych Morza Bałtyku prezentowaną na II Kongresu Nauki Polskiej w Warszawie. Od 1974 doktor na podstawie rozprawy Procesy akumulacji osadów dennych Zatoki Gdańskiej (promotor: prof. Edward Rühle). Była to pierwsza praca doktorska z dziedziny geologii morza przedstawiona Radzie Naukowej PIG. W latach 1988–1990 pracował w oddziale gdańskim warszawskiego Przedsiębiorstwa Geologicznego.
Był współautorem dwóch podręczników akademickich, artykułów w serii „Budownictwo Wodne” „Zeszytów Naukowych Politechniki Gdańskiej” oraz współautorem instrukcji dotyczącej zakresu i metodyki kartowania geologicznego mórz szelfowych, programu poboru i analiz próbek osadów dennych w ramach geologicznego kartowania Bałtyku Południowego oraz autorem publikacji dotyczących litologii i stratygrafii osadów dennych, terminologii i klasyfikacji osadów morskich, właściwości geotechnicznych osadów dennych Bałtyku, geologii dna morskiego. Był inicjatorem, współautorem i współredaktorem pracy Studia i absolwenci Oddziału Geologii Politechniki Gdańskiej, 1951–1960 (druk: 2013).
W Sierpniu ’80 był uczestnikiem strajku w PIG w Sopocie i delegatem do Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego w Stoczni Gdańskiej. Od września 1980 należał do NSZZ „Solidarność”, był członkiem Komitetu Założycielskiego i przewodniczącym Komisji Oddziałowej „Solidarności” w PIG Pracowni Geologii Bałtyku, współzałożycielem struktur „Solidarności” w Państwowej Służbie Geologicznej, członkiem tzw. Komisji Wnioskowej w PIG w Warszawie. W 1981 uczestniczył w rozmowach Komisji z władzami Centralnego Urzędu Geologii, brał udział w pracach Komisji Nauki (następnie Komisja Nauki Instytutów Resortowych) w Gdańsku.
W latach 1990–1991 był członkiem Chrześcijańskiego Ruchu Obywatelskiego, w 1992–1996 Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego, sekretarzem zarządu oddziału gdańskiego. W kadencji 1991–1993 był posłem ziemi gdańskiej na Sejm RP z listy komitetu Wyborczego Akcji Katolickiej. Pracował w Komisji Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa oraz w Komisji Stosunków Gospodarczych z Zagranicą i Gospodarki Morskiej. W latach 1994–1996 był pełnomocnikiem wojewody pomorskiego Macieja Płażyńskiego ds. zagospodarowania doliny dolnej Wisły, w 1994–1998 był członkiem Komisji Ochrony Środowiska w Sejmiku Województwa Pomorskiego.
Od 1958 należał do Polskiego Towarzystwa Geologicznego, w latach 1968–1973 był sekretarzem oddziału gdańskiego. W latach 1972–1985 był członkiem Komitetu Badań Morza Polskiej Akademii Nauk (PAN), Sekcji Geograficzno-Geologicznej, był sekretarzem naukowym Wydziału V (Nauk o Ziemi) Gdańskiego Towarzystwa Naukowego. W latach 1958–1969 należał do Związku Nauczycielstwa Polskiego na PG, w 1961–1970 działał w Klubie Turystycznym „Radunia”, w oddziale wojewódzkim Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego (PTTK) w Gdańsku, w 1960–1995 był członkiem Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego. Od 1997 członek Społecznego Komitetu Ratowania Stoczni Gdańskiej (od 1999 przewodniczący), Stowarzyszenia „Godność” oraz „Solidarni z Kolebki”.
Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2022), odznakami: złotą „Zasłużony dla Polskiej Geologii” (1992), „Zasłużony pracownik morza”, „Za zasługi dla PIG” (2022). Żonaty był z Urszulą Teresą (ur. 1938), lekarką okulistką, wspólniczką w Centrum Medycznym „Zdrowie” sp. z o.o. w Gdańsku. W 2012, w 50-lecie ślubu otrzymał z żoną medal „Bene Merito Diecesi Gedanensi”, przyznany przez arcybiskupa gdańskiego Sławoja Leszka Głódzia. Ojciec dwóch córek. Pochowany na Cmentarzu Komunalnym nr 5 w Gdańsku Łostowickim.
Bibliografia:
Kazański Arkadiusz, Pieczka Feliks Jerzy, https://encysol.pl/es/encyklopedia/biogramy/.
Studia i absolwenci Oddziału Geologii Politechniki Gdańskiej 1951–1960, Gdańsk–Lubin 2013, s. 171–176.
Siedemdziesiąt pięć lat Gdańskiego Towarzystwa Naukowego 1922–1997. Księga Pamiątkowa, red. Marek Latoszek, Gdańsk 1998.
