SZUKSZTA WIKTOR, profesor Politechniki Gdańskiej

Aktualna wersja na dzień 17:24, 5 wrz 2024

WIKTOR SZUKSZTA (21 IX 1906 Wilno – 14 II 1997 Gdańsk), profesor Politechniki Gdańskiej (PG). Syn Stanisława i Petroneli z domu Pieślak. W 1924 absolwent Gimnazjum im. Joachima Lelewela w Wilnie. Początkowo (przez dwa lata) studiował matematykę na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu im. Stefana Batorego w Wilnie. Od 1926 do 1937 studiował na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej, magister inżynier elektryk w specjalności teletechnika. Podczas studiów pracował w latach 1926–1936 w Dyrekcji Okręgu Poczt i Telegrafów w Warszawie, był kierownikiem Referatu Urządzeń Stacyjnych. Po uzyskaniu dyplomu w latach 1937–1939 był kierownikiem technicznym w Centrali Telefonicznej Międzymiastowej w Warszawie, oraz nauczycielem w Państwowym Liceum Telekomunikacyjnym. Od jesieni 1939 do lata 1942 w rodzinnym Wilnie był wykładowcą w Państwowej Szkole Technicznej, w latach 1942–1944 kierownikiem Wydziału Elektrycznego. Należał do Armii Krajowej. Od lipca 1944 do czerwca 1945 był inżynierem w Elektrowni Miejskiej w Wilnie.

W Gdańsku od sierpnia 1945 do 1946 był wizytatorem szkół zawodowych w Kuratorium Okręgu Szkolnego Gdańskiego, od 1946 do 1949 nauczycielem i kierownikiem Wydziału Elektrycznego w Gdańskich Technicznych Zakładach Naukowych (GTZN) (zob. Centrum Kształcenia Zawodowego i Ustawicznego nr 1 w Gdańsku). W latach 1948–1952 był organizatorem i kierownikiem specjalności teletechnicznej na Wydziale Elektrycznym Szkoły Inżynierskiej w Szczecinie.

Jednocześnie od 1945 był starszym asystentem, od 1952 zastępcą profesora na PG. Od 1960 doktor na podstawie rozprawy Metoda syntezy układów przekaźnikowych wielotaktowych uwzględniająca powiązania funkcjonalne między elementami układu (przewód na Wydziale Łączności Politechniki Warszawskiej, promotor prof. Stanisław Kuhn), od 1963 doktor habilitowany na podstawie dorobku i rozprawy Metoda minimalizacji układów przekaźnikowo-stykowych przez zastosowanie przekaźników wielouzwojeniowych (przewód na Wydziale Elektroniki Politechniki Wrocławskiej). Od 1965 docent, w 1968 Rada Wydziału Elektroniki PG wystąpiła o nadanie mu tytułu profesora, tytuł otrzymał w 1973. Na PG w latach 1952–1955 był dziekanem Wydziału Łączności, później Wydział Elektroniki, w 1963–1966 prodziekanem, w 1967–1968 dziekanem Wydziału Elektroniki. W latach 1952–1956 kierownik Katedry Teletechniki Łączeniowej, w 1957–1968 Katedry i Zakładu Teletechniki Łączeniowej na Wydziale Łączności, na Wydziale Elektroniki w latach 1969–1971 był zastępcą dyrektora ds. naukowo-badawczych Instytutu Cybernetyki Technicznej, w 1969–1972 kierownikiem Zakładu Systemów Telekomutacyjnych, w 1974–1976 kierownikiem Zespołu Naukowo-Badawczego w Zakładzie Teleelektroniki Instytutu Telekomunikacji. Od 1976 na emeryturze.

Autor dwóch skryptów, m.in. Projektowanie przekaźników (cz. 1, Poznań 1955), autor i współautor prac na temat telekomutacji, teorii automatów, elektroniki, artykułów publikowanych w „Przeglądzie Telekomunikacyjnym”, w serii „Łączność” i „Elektronika” „Zeszytów Naukowych Politechniki Gdańskiej”. Współtwórca gdańskiego środowiska telekomunikacyjnego. Członek Komitetu Elektroniki i Telekomunikacji Polskiej Akademii Nauk.

Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1983), Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1955), odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”. Żonaty był z Heleną z domu Nider (1 VI 1913 – 15 VII 2001 Gdańsk), pochowani cmentarzu Srebrzysko. WP









Bibliografia:
Kaczmarek Sylwester, Prof. dr hab. inż. Wiktor Szukszta – pierwszy dziekan, „Pismo PG” 2017, nr 8, s. 37–38.
Księga jubileuszowa 40-lecia Wydziału Elektroniki Politechniki Gdańskiej 1952–1992, t. 1, Gdańsk 1992, s. 189–190.