OEHLSCHLÄGER ERNST CARL, pastor kościoła św. Barbary

Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
 
Linia 2: Linia 2:
 
[[File:Długie Ogrody, druga połowa XIX wieku.JPG|thumb|Kościół św. Barbary i Długie Ogrody około 1870, fot. [[BALLERSTÄDT RICHARD ADALBERT, fotograf | Richard Adalbert Ballerstädt]]]]
 
[[File:Długie Ogrody, druga połowa XIX wieku.JPG|thumb|Kościół św. Barbary i Długie Ogrody około 1870, fot. [[BALLERSTÄDT RICHARD ADALBERT, fotograf | Richard Adalbert Ballerstädt]]]]
 
'''ERNST CARL OEHLSCHLÄGER''' (8 VII 1792 Koszalin – 6 I 1867 Gdańsk), pastor [[KOŚCIÓŁ ŚW. BARBARY | kościoła św. Barbary]]. Syn oficera pruskiego stacjonującego w Gdańsku. Około 1800 uczęszczał do [[SZKOŁA MARIACKA | szkoły mariackiej]], 25 VIII 1806 zapisany został do najwyższej klasy [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]]. Od 1810 studiował na uniwersytetach w Królewcu (Königsberg), od 1812 w Berlinie. <br/><br/>
 
'''ERNST CARL OEHLSCHLÄGER''' (8 VII 1792 Koszalin – 6 I 1867 Gdańsk), pastor [[KOŚCIÓŁ ŚW. BARBARY | kościoła św. Barbary]]. Syn oficera pruskiego stacjonującego w Gdańsku. Około 1800 uczęszczał do [[SZKOŁA MARIACKA | szkoły mariackiej]], 25 VIII 1806 zapisany został do najwyższej klasy [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]]. Od 1810 studiował na uniwersytetach w Królewcu (Königsberg), od 1812 w Berlinie. <br/><br/>
 
 
W latach 1813–1814, w okresie wojen napoleońskich, był ochotnikiem w wojsku pruskim. Po formalnym zakończeniu studiów teologicznych w Berlinie, w końcu 1814 powrócił do Gdańska. 30 X 1815 został nauczycielem w [[SZKOŁA ŚW. KATARZYNY | szkole św. Katarzyny]]. 24 IX 1825 powołany został na stanowisko pastora w parafii Juszkowy koło Pruszcza Gdańskiego. Od 16 IX 1832 do śmierci był pastorem kościoła św. Barbary w Gdańsku. 30 X 1865 obchodził 50-lecie pracy kaznodziejskiej. <br/><br/>
 
W latach 1813–1814, w okresie wojen napoleońskich, był ochotnikiem w wojsku pruskim. Po formalnym zakończeniu studiów teologicznych w Berlinie, w końcu 1814 powrócił do Gdańska. 30 X 1815 został nauczycielem w [[SZKOŁA ŚW. KATARZYNY | szkole św. Katarzyny]]. 24 IX 1825 powołany został na stanowisko pastora w parafii Juszkowy koło Pruszcza Gdańskiego. Od 16 IX 1832 do śmierci był pastorem kościoła św. Barbary w Gdańsku. 30 X 1865 obchodził 50-lecie pracy kaznodziejskiej. <br/><br/>
 
 
Od 1825 żonaty był z Antoinette Friederike Polnow. Ojciec lekarza [[OEHLSCHLÄGER JOHANN GOTTLIEB, lekarz | Johanna Gottlieba Oehlschlägera]] i Antona (1821–1864), który dziedziczył rodzinny dom przy St. Barbara Kirchhof 5 (ul. św. Barbary) i po 1858 nabył kamienicę przy Grosse  Gerbergasse 3 (ul. Garbary), sprzedaną z kolei po jego śmierci mistrzowi malarskiemu Heinrichowi Gottfriedowi Zielke (ojcu artysty malarza  
 
Od 1825 żonaty był z Antoinette Friederike Polnow. Ojciec lekarza [[OEHLSCHLÄGER JOHANN GOTTLIEB, lekarz | Johanna Gottlieba Oehlschlägera]] i Antona (1821–1864), który dziedziczył rodzinny dom przy St. Barbara Kirchhof 5 (ul. św. Barbary) i po 1858 nabył kamienicę przy Grosse  Gerbergasse 3 (ul. Garbary), sprzedaną z kolei po jego śmierci mistrzowi malarskiemu Heinrichowi Gottfriedowi Zielke (ojcu artysty malarza  
 
[[ZIELKE JULIUS CARL GOTTFRIED, artysta plastyk | Juliusa  Carla]]).  {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]
 
[[ZIELKE JULIUS CARL GOTTFRIED, artysta plastyk | Juliusa  Carla]]).  {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]
 
<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/>
 
<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/>
 
'''Bibliografia''': <br/>
 
'''Bibliografia''': <br/>
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 381.<br/>
+
Archiwum Państowe Gdańsk, sygn. 977, t. 2393 i 2393a (akta personalne w Konsystorzu Ewangelickim Prus Zachodnich).  <br/>
 +
''Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814'', wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 381.<br/>
 
„Danziger Dampfboot”, nr 254, 30 X 1865. <br/>
 
„Danziger Dampfboot”, nr 254, 30 X 1865. <br/>
„Danziger Zeitung”, 7 I 1867.<br/>
+
„Danziger Zeitung”, 7 I 1867 (nekrolog).<br/>
 
Muhl John, ''Kirchen auf der Danziger Höhe'', „Mitteilungen des Westpreußischen Geschichtsvereins”, 1936, z. 3, s. 77.
 
Muhl John, ''Kirchen auf der Danziger Höhe'', „Mitteilungen des Westpreußischen Geschichtsvereins”, 1936, z. 3, s. 77.

Aktualna wersja na dzień 16:29, 27 cze 2024

Kościół św. Barbary i Długie Ogrody około 1870, fot. Richard Adalbert Ballerstädt

ERNST CARL OEHLSCHLÄGER (8 VII 1792 Koszalin – 6 I 1867 Gdańsk), pastor kościoła św. Barbary. Syn oficera pruskiego stacjonującego w Gdańsku. Około 1800 uczęszczał do szkoły mariackiej, 25 VIII 1806 zapisany został do najwyższej klasy Gimnazjum Akademickiego. Od 1810 studiował na uniwersytetach w Królewcu (Königsberg), od 1812 w Berlinie.

W latach 1813–1814, w okresie wojen napoleońskich, był ochotnikiem w wojsku pruskim. Po formalnym zakończeniu studiów teologicznych w Berlinie, w końcu 1814 powrócił do Gdańska. 30 X 1815 został nauczycielem w szkole św. Katarzyny. 24 IX 1825 powołany został na stanowisko pastora w parafii Juszkowy koło Pruszcza Gdańskiego. Od 16 IX 1832 do śmierci był pastorem kościoła św. Barbary w Gdańsku. 30 X 1865 obchodził 50-lecie pracy kaznodziejskiej.

Od 1825 żonaty był z Antoinette Friederike Polnow. Ojciec lekarza Johanna Gottlieba Oehlschlägera i Antona (1821–1864), który dziedziczył rodzinny dom przy St. Barbara Kirchhof 5 (ul. św. Barbary) i po 1858 nabył kamienicę przy Grosse Gerbergasse 3 (ul. Garbary), sprzedaną z kolei po jego śmierci mistrzowi malarskiemu Heinrichowi Gottfriedowi Zielke (ojcu artysty malarza Juliusa Carla). MrGl







Bibliografia:
Archiwum Państowe Gdańsk, sygn. 977, t. 2393 i 2393a (akta personalne w Konsystorzu Ewangelickim Prus Zachodnich).
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 381.
„Danziger Dampfboot”, nr 254, 30 X 1865.
„Danziger Zeitung”, 7 I 1867 (nekrolog).
Muhl John, Kirchen auf der Danziger Höhe, „Mitteilungen des Westpreußischen Geschichtsvereins”, 1936, z. 3, s. 77.

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania