KAHLEN GEORG NIKOLAUS, syndyk
| (Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''GEORG NIKOLAUS KAHLEN''' (29 VII 1740 | + | [[File: Georg_Kahlen.jpg |thumb| Strona tytułowa drukowanej dysputy w Gimnazjum Akademickim z udziałem Georga Kahlena, 1758]] |
| − | 18 VI 1756 | + | '''GEORG NIKOLAUS KAHLEN''' (29 VII 1740 Warszawa – 16 X 1811 Paryż), [[SYNDYK MIEJSKI | syndyk miejski]], dyplomata. Syn Georga Gottharda Kahlena (zm. 1779 Gdańsk), komisarza pocztowego w Warszawie, od 3 II 1764 posiadającego kupieckie [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]] i Anny Luisy Abrahamowitz. Brat gdańskiego kupca Ludwiga Ephraima Kahlena (1750 Gdańsk – 22 XII 1814 Gdańsk).<br/><br/> |
| + | 18 VI 1756 zapisany został do przedostatniej klasy (secundy) gdańskiego [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], w 1758 jako oponent brał udział w dyspucie m.in. z późniejszym profesorem w Wittenberdze, Gottliebem Wernsdorffem, synem profesora tegoż Gimnazjum [[WERNSDORFF GOTTLIEB, profesor Gimnazjum Akademickiego | Gottlieba Wernsdorffa sen.]] W latach 1760–1764, korzystając ze stypendium funfacji [[DIESSELDORF JOHANN GOTTFRIED, burmistrz Gdańska | Johanna Gotffrieda Diesseldorfa]], studiował prawo na uniwersytecie we Frankfurcie nad Odrą. Po 1768 sekretarz królewskiego komisarza generalnego [[CŁO PALOWE | cła palowego]] w Gdańsku [[HUSARZEWSKI ALEKSY ONUFRY, komisarz królewski | Aleksego Onufrego Husarzewskiego]]. W 1774 sekretarz gdańskiej [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]] i jednocześnie jej drugi (obok [[GRALATH KARL FRIEDRICH von, burmistrz Gdańska | Karla Friedricha von Gralatha]]) przedstawiciel miasta w Warszawie. Działał też na rzecz Torunia, w latach 1775–1776 i 1779–1793 pełniąc dodatkowo obowiązki jego przedstawiciela na dworze królewskim. <br/><br/> | ||
Po I rozbiorze Polski (1772) wysyłany w misjach dyplomatycznych do Rosji i Prus, głównie w sprawach gospodarczych i celnych. 12 I 1775 wystarał się o potwierdzenie kupieckiego obywatelstwa Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli). Po 1793 radca w pruskim urzędzie miejskim w Gdańsku. W latach 1807–1811 syndyk miejski i przedstawiciel Gdańska przy Napoleonie Bonaparte, przebywał w Dreźnie i Paryżu. W Gdańsku mieszkał we własnej kamienicy przy Hundegasse 252 (ul. Ogarna 31). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | Po I rozbiorze Polski (1772) wysyłany w misjach dyplomatycznych do Rosji i Prus, głównie w sprawach gospodarczych i celnych. 12 I 1775 wystarał się o potwierdzenie kupieckiego obywatelstwa Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli). Po 1793 radca w pruskim urzędzie miejskim w Gdańsku. W latach 1807–1811 syndyk miejski i przedstawiciel Gdańska przy Napoleonie Bonaparte, przebywał w Dreźnie i Paryżu. W Gdańsku mieszkał we własnej kamienicy przy Hundegasse 252 (ul. Ogarna 31). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
'''Bibliografia''': <br/> | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | ''Das jetztlebende Danzig. Nach der im Monat März gehaltenen Verführung der Aemter'', Dantzig 1810, s. 4.<br/> | ||
''Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814'', wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VII, s. 235; t. VIII, s. 268. <br/> | ''Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814'', wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VII, s. 235; t. VIII, s. 268. <br/> | ||
''Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814'', wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 345.<br/> | ''Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814'', wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 345.<br/> | ||
Rühle Siegfried, ''Die Stipendiaten des Diesseldorfichen Stipendiums'', „Danziger Familiengeschichtliche Beiträge“ Bd. 1, Danzig 1929, s. 60.<br/> | Rühle Siegfried, ''Die Stipendiaten des Diesseldorfichen Stipendiums'', „Danziger Familiengeschichtliche Beiträge“ Bd. 1, Danzig 1929, s. 60.<br/> | ||
Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 3, 42. | Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 3, 42. | ||
Aktualna wersja na dzień 11:44, 12 lis 2024
GEORG NIKOLAUS KAHLEN (29 VII 1740 Warszawa – 16 X 1811 Paryż), syndyk miejski, dyplomata. Syn Georga Gottharda Kahlena (zm. 1779 Gdańsk), komisarza pocztowego w Warszawie, od 3 II 1764 posiadającego kupieckie obywatelstwo Gdańska i Anny Luisy Abrahamowitz. Brat gdańskiego kupca Ludwiga Ephraima Kahlena (1750 Gdańsk – 22 XII 1814 Gdańsk).
18 VI 1756 zapisany został do przedostatniej klasy (secundy) gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, w 1758 jako oponent brał udział w dyspucie m.in. z późniejszym profesorem w Wittenberdze, Gottliebem Wernsdorffem, synem profesora tegoż Gimnazjum Gottlieba Wernsdorffa sen. W latach 1760–1764, korzystając ze stypendium funfacji Johanna Gotffrieda Diesseldorfa, studiował prawo na uniwersytecie we Frankfurcie nad Odrą. Po 1768 sekretarz królewskiego komisarza generalnego cła palowego w Gdańsku Aleksego Onufrego Husarzewskiego. W 1774 sekretarz gdańskiej Rady Miejskiej i jednocześnie jej drugi (obok Karla Friedricha von Gralatha) przedstawiciel miasta w Warszawie. Działał też na rzecz Torunia, w latach 1775–1776 i 1779–1793 pełniąc dodatkowo obowiązki jego przedstawiciela na dworze królewskim.
Po I rozbiorze Polski (1772) wysyłany w misjach dyplomatycznych do Rosji i Prus, głównie w sprawach gospodarczych i celnych. 12 I 1775 wystarał się o potwierdzenie kupieckiego obywatelstwa Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli). Po 1793 radca w pruskim urzędzie miejskim w Gdańsku. W latach 1807–1811 syndyk miejski i przedstawiciel Gdańska przy Napoleonie Bonaparte, przebywał w Dreźnie i Paryżu. W Gdańsku mieszkał we własnej kamienicy przy Hundegasse 252 (ul. Ogarna 31).
Bibliografia:
Das jetztlebende Danzig. Nach der im Monat März gehaltenen Verführung der Aemter, Dantzig 1810, s. 4.
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VII, s. 235; t. VIII, s. 268.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 345.
Rühle Siegfried, Die Stipendiaten des Diesseldorfichen Stipendiums, „Danziger Familiengeschichtliche Beiträge“ Bd. 1, Danzig 1929, s. 60.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 3, 42.
