WILLENBERG SAMUEL FRIEDRICH, profesor Gimnazjum Akademickiego
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
[[File: Samuel__Friedrich_Willenberg.jpg |thumb| Strona tytułowa rozprawy Samuela Friedricha Willenberga, ''Poena post mortem durante'', 1751]] | [[File: Samuel__Friedrich_Willenberg.jpg |thumb| Strona tytułowa rozprawy Samuela Friedricha Willenberga, ''Poena post mortem durante'', 1751]] | ||
| − | '''SAMUEL FRIEDRICH WILLENBERG''' (2 XI 1663 Brzeg – 12 X 1748 Gdańsk), uczony, pochodzenia szlacheckiego. Od 1682 uczeń gdańskiego [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], wychowanek [[HOPPE JOACHIM, burmistrz Gdańska | Joachima Hoppego]], pod jego kierunkiem | + | '''SAMUEL FRIEDRICH WILLENBERG''' (2 XI 1663 Brzeg – 12 X 1748 Gdańsk), uczony, pochodzenia szlacheckiego. Od 1682 uczeń gdańskiego [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], wychowanek [[HOPPE JOACHIM, burmistrz Gdańska | Joachima Hoppego]], pod jego kierunkiem kończył nauki 19 IX 1686 rozprawą ''De serwis Romanis atque hodiernis''. Od 1686 studiował prawo i historię na uniwersytecie we Frankfurcie nad Odrą. Od 1693 tamże doktor, od 1699 profesor tegoż uniwersytetu, zajmował się prawem śląskim.<br/><br/> |
Od 1701 do śmierci kierownik kadedry prawa i historii w gdańskim Gimnazjum Akademickim oraz jego inspektor. Jego przybycie do Gdańska uczcili specjalnymi wierszami m.in. rektor [[SCHELWIG SAMUEL, rektor Gimnazjum Akademickiego, pastor | Samuel Schelwig]] i późniejszy burmistrz [[WAHL JOHANN, burmistrz Gdańska | Johann Wahl]], a jego brat stryjeczny, Carl Ludwig Wahl (1681–1708), opublikował stosowny wiersz we Frankfurcie nad Odrą. Po przybyciu do Gdańska zmienił zainteresowania, zajął się prawem narodów i prawem natury, publikując pierwsze w Polsce podręczniki z tych dziedzin: ''Sicilimenta iuris gentium prudentiae...'' (''Zebranie nauki praw natury i praw narodów'', Gdańsk 1709, Lipsk 1711, wielokrotnie wydawane w Europie). Autor także prac ''De eo, quod iustum est circa excursiones maritimas vom Recht der Caperey'' (1711), jednego z pierwszych w Europie opracowań zagadnień prawa morskiego dotyczącego problemu odróżnienia kaprów (sprawiedliwych, walczących w imieniu państw i miast) od piratów, pospolitych przestępcow, oraz m.in. ''De maris occupatione'' (1720–1724); ; ''Poena post mortem durante'' (1751), gdzie uzasadniał istnienie kar mających trwać nawet po śmierci obwinionego. <br/><br/> | Od 1701 do śmierci kierownik kadedry prawa i historii w gdańskim Gimnazjum Akademickim oraz jego inspektor. Jego przybycie do Gdańska uczcili specjalnymi wierszami m.in. rektor [[SCHELWIG SAMUEL, rektor Gimnazjum Akademickiego, pastor | Samuel Schelwig]] i późniejszy burmistrz [[WAHL JOHANN, burmistrz Gdańska | Johann Wahl]], a jego brat stryjeczny, Carl Ludwig Wahl (1681–1708), opublikował stosowny wiersz we Frankfurcie nad Odrą. Po przybyciu do Gdańska zmienił zainteresowania, zajął się prawem narodów i prawem natury, publikując pierwsze w Polsce podręczniki z tych dziedzin: ''Sicilimenta iuris gentium prudentiae...'' (''Zebranie nauki praw natury i praw narodów'', Gdańsk 1709, Lipsk 1711, wielokrotnie wydawane w Europie). Autor także prac ''De eo, quod iustum est circa excursiones maritimas vom Recht der Caperey'' (1711), jednego z pierwszych w Europie opracowań zagadnień prawa morskiego dotyczącego problemu odróżnienia kaprów (sprawiedliwych, walczących w imieniu państw i miast) od piratów, pospolitych przestępcow, oraz m.in. ''De maris occupatione'' (1720–1724); ; ''Poena post mortem durante'' (1751), gdzie uzasadniał istnienie kar mających trwać nawet po śmierci obwinionego. <br/><br/> | ||
W 1712 opublikował zapis swoich wykładów pod tytułem (w tłumaczeniu) ''O granicach dozwolonej poligamii'', dowodząc, że wedle prawa naturalnego poligamia jest dozwolona. Bronił swojego stanowiska w rozważaniach z 1714 ''W sprawie obrony tez swoich o poligamii równoczesnej''. Potępiony został przez arcybiskupa gnieźnieńskiego i prymasa Polski, Krzysztofa Antoniego Szembeka, Trybunał Koronny nakazał spalenie tych jego dzieł. Prowadził też z tego powodu spory z [[WEICKHMANN JOACHIM, pastor kościoła NMP | Joachimem Weickhmannem]], pastorem [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Najświętszej Marii Panny]]. Specjalnym edyktem z 19 X 1714 władze Gdańska brały przed nim pastora w obronę. Był m.in. w Gimnazjum nauczycielem [[LENGNICH GOTTFRIED, prawnik, historyk, patron gdańskiej ulicy | Gottfrieda Lengnicha]]. <br/><br/> | W 1712 opublikował zapis swoich wykładów pod tytułem (w tłumaczeniu) ''O granicach dozwolonej poligamii'', dowodząc, że wedle prawa naturalnego poligamia jest dozwolona. Bronił swojego stanowiska w rozważaniach z 1714 ''W sprawie obrony tez swoich o poligamii równoczesnej''. Potępiony został przez arcybiskupa gnieźnieńskiego i prymasa Polski, Krzysztofa Antoniego Szembeka, Trybunał Koronny nakazał spalenie tych jego dzieł. Prowadził też z tego powodu spory z [[WEICKHMANN JOACHIM, pastor kościoła NMP | Joachimem Weickhmannem]], pastorem [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Najświętszej Marii Panny]]. Specjalnym edyktem z 19 X 1714 władze Gdańska brały przed nim pastora w obronę. Był m.in. w Gimnazjum nauczycielem [[LENGNICH GOTTFRIED, prawnik, historyk, patron gdańskiej ulicy | Gottfrieda Lengnicha]]. <br/><br/> | ||
Od 7 IX 1706 żonaty był (po raz drugi) z Anną Catheriną (pochowana 24 XI 1725), córką profesora Gimnazjum [[TITIUS JOHANN PETER, profesor Gimnazjum Akademickiego | Johanna Petera Titiusa]], wdową po pastorze [[BARTH ANDREAS, pastor kościołów św. Bartłomieja i św. Katarzyny | Andreasie Barthcie]]. Wiersz gratulacyjny z tej okazji ogłosił m.in. Georg Reinhold, syn [[CURICKE REINHOLD, historyk, sekretarz Rady Miejskiej, były patron ulicy | Reinholda Curicke]] (''Taedae nuptiales Samueli Friderico Willenberg et Annae Catharinae Titiae''). Pochowany 24 X 1748 w [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościele św. Trójcy]] w grobie nr 51. Program uroczystości pogrzebowych ułożył [[LENGNICH GOTTFRIED, prawnik, historyk, patron gdańskiej ulicy | Gottfried Lengnich]]. | Od 7 IX 1706 żonaty był (po raz drugi) z Anną Catheriną (pochowana 24 XI 1725), córką profesora Gimnazjum [[TITIUS JOHANN PETER, profesor Gimnazjum Akademickiego | Johanna Petera Titiusa]], wdową po pastorze [[BARTH ANDREAS, pastor kościołów św. Bartłomieja i św. Katarzyny | Andreasie Barthcie]]. Wiersz gratulacyjny z tej okazji ogłosił m.in. Georg Reinhold, syn [[CURICKE REINHOLD, historyk, sekretarz Rady Miejskiej, były patron ulicy | Reinholda Curicke]] (''Taedae nuptiales Samueli Friderico Willenberg et Annae Catharinae Titiae''). Pochowany 24 X 1748 w [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościele św. Trójcy]] w grobie nr 51. Program uroczystości pogrzebowych ułożył [[LENGNICH GOTTFRIED, prawnik, historyk, patron gdańskiej ulicy | Gottfried Lengnich]]. | ||
{{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 21:29, 5 gru 2024
SAMUEL FRIEDRICH WILLENBERG (2 XI 1663 Brzeg – 12 X 1748 Gdańsk), uczony, pochodzenia szlacheckiego. Od 1682 uczeń gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, wychowanek Joachima Hoppego, pod jego kierunkiem kończył nauki 19 IX 1686 rozprawą De serwis Romanis atque hodiernis. Od 1686 studiował prawo i historię na uniwersytecie we Frankfurcie nad Odrą. Od 1693 tamże doktor, od 1699 profesor tegoż uniwersytetu, zajmował się prawem śląskim.
Od 1701 do śmierci kierownik kadedry prawa i historii w gdańskim Gimnazjum Akademickim oraz jego inspektor. Jego przybycie do Gdańska uczcili specjalnymi wierszami m.in. rektor Samuel Schelwig i późniejszy burmistrz Johann Wahl, a jego brat stryjeczny, Carl Ludwig Wahl (1681–1708), opublikował stosowny wiersz we Frankfurcie nad Odrą. Po przybyciu do Gdańska zmienił zainteresowania, zajął się prawem narodów i prawem natury, publikując pierwsze w Polsce podręczniki z tych dziedzin: Sicilimenta iuris gentium prudentiae... (Zebranie nauki praw natury i praw narodów, Gdańsk 1709, Lipsk 1711, wielokrotnie wydawane w Europie). Autor także prac De eo, quod iustum est circa excursiones maritimas vom Recht der Caperey (1711), jednego z pierwszych w Europie opracowań zagadnień prawa morskiego dotyczącego problemu odróżnienia kaprów (sprawiedliwych, walczących w imieniu państw i miast) od piratów, pospolitych przestępcow, oraz m.in. De maris occupatione (1720–1724); ; Poena post mortem durante (1751), gdzie uzasadniał istnienie kar mających trwać nawet po śmierci obwinionego.
W 1712 opublikował zapis swoich wykładów pod tytułem (w tłumaczeniu) O granicach dozwolonej poligamii, dowodząc, że wedle prawa naturalnego poligamia jest dozwolona. Bronił swojego stanowiska w rozważaniach z 1714 W sprawie obrony tez swoich o poligamii równoczesnej. Potępiony został przez arcybiskupa gnieźnieńskiego i prymasa Polski, Krzysztofa Antoniego Szembeka, Trybunał Koronny nakazał spalenie tych jego dzieł. Prowadził też z tego powodu spory z Joachimem Weickhmannem, pastorem kościoła Najświętszej Marii Panny. Specjalnym edyktem z 19 X 1714 władze Gdańska brały przed nim pastora w obronę. Był m.in. w Gimnazjum nauczycielem Gottfrieda Lengnicha.
Od 7 IX 1706 żonaty był (po raz drugi) z Anną Catheriną (pochowana 24 XI 1725), córką profesora Gimnazjum Johanna Petera Titiusa, wdową po pastorze Andreasie Barthcie. Wiersz gratulacyjny z tej okazji ogłosił m.in. Georg Reinhold, syn Reinholda Curicke (Taedae nuptiales Samueli Friderico Willenberg et Annae Catharinae Titiae). Pochowany 24 X 1748 w kościele św. Trójcy w grobie nr 51. Program uroczystości pogrzebowych ułożył Gottfried Lengnich.
