SMĘGORZYNO
| (Nie pokazano 6 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''SMĘGORZYNO''' (Smangorschin, 1648 Smęgorzyno, 1710 Smogorzyno), | + | '''SMĘGORZYNO''' (Smangorschin, 1648 Smęgorzyno, 1710 Smogorzyno), obecnie osiedle w jednostce pomocniczej Gdańska ([[ADMINISTRACYJNY PODZIAŁ I TERYTORIALNY ROZWÓJ GDAŃSKA | administracyjny podział]]) [[KOKOSZKI | Kokoszki]], między ul. Kartuską (od północy) a Gostyńską (od południa), z dawnym centrum w okolicy obecnej ul. Swarzewskiej. Wzmiankowane w latach 80. XIV wieku jako wieś rycerska na prawie polskim (co sugeruje jej istnienie przed zajęciem Pomorza Wschodniego przez Krzyżaków w 1308). Przed rokiem 1570 podzielona między miejscowych dziedziców i właścicieli [[BORKOWO | Borkowa]]. Właścicielami była m.in. rodzina Pastoriusów. W 1885 roku było 10 gospodarstw, 109 mieszkańców i mleczarnia. Pod koniec XIX wieku własność Maxa Hartmanna (1861–1919), właściciela cegielni w Suchaninie (na końcu obecnej ul. Śniadeckich). W 1901 sprzedał on wieś Królewsko-Pruskiej Komisji Osiedleńczej, która dokonała tu parcelacji gruntów z przeznaczeniem ich dla nowych osadników (w większości przybyli uchodźcy niemieccy z Rosji). Włączone w granice administracyjne Gdańska 1 I 1973, zachodnia granica osiedla jest jednocześnie granicą administracyjną miasta Gdańska. Obszar aktualnej zabudowy mieszkaniowej (przeważnie domków jednorodzinnych). {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] |
Aktualna wersja na dzień 18:34, 8 lip 2014
SMĘGORZYNO (Smangorschin, 1648 Smęgorzyno, 1710 Smogorzyno), obecnie osiedle w jednostce pomocniczej Gdańska ( administracyjny podział) Kokoszki, między ul. Kartuską (od północy) a Gostyńską (od południa), z dawnym centrum w okolicy obecnej ul. Swarzewskiej. Wzmiankowane w latach 80. XIV wieku jako wieś rycerska na prawie polskim (co sugeruje jej istnienie przed zajęciem Pomorza Wschodniego przez Krzyżaków w 1308). Przed rokiem 1570 podzielona między miejscowych dziedziców i właścicieli Borkowa. Właścicielami była m.in. rodzina Pastoriusów. W 1885 roku było 10 gospodarstw, 109 mieszkańców i mleczarnia. Pod koniec XIX wieku własność Maxa Hartmanna (1861–1919), właściciela cegielni w Suchaninie (na końcu obecnej ul. Śniadeckich). W 1901 sprzedał on wieś Królewsko-Pruskiej Komisji Osiedleńczej, która dokonała tu parcelacji gruntów z przeznaczeniem ich dla nowych osadników (w większości przybyli uchodźcy niemieccy z Rosji). Włączone w granice administracyjne Gdańska 1 I 1973, zachodnia granica osiedla jest jednocześnie granicą administracyjną miasta Gdańska. Obszar aktualnej zabudowy mieszkaniowej (przeważnie domków jednorodzinnych).
