KOŚCIÓŁ ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 11: | Linia 11: | ||
Dalsza rozbudowa dzielnicy wymusiła przeniesienie kaplicy w kolejne miejsce, na ul. Gomółki o późniejszym numerze 11/13. W 1954 powstał tu (w miejscu tragicznej śmierci dwóch bawiących się niewypałami chłopców, na którym miało następnie dojść do objawienia Maryi), kościół o bryle regularnego prostopadłościanu, wykonany z cegły rozbiórkowej, na zewnątrz okrytej deskami z rozebranej poprzedniej kaplicy (ówczesne władze nie zezwoliły na wykorzystanie innego budulca). Charakterystyczną ozdobą świątyni była rozeta w fasadzie nad wejściem, z mozaiką przedstawiającą Matkę Boską. W 1973 nastąpiła zmiana wezwania parafii (i kościoła) na obecne – Zmartwychwstania Pańskiego.<br/><br/> | Dalsza rozbudowa dzielnicy wymusiła przeniesienie kaplicy w kolejne miejsce, na ul. Gomółki o późniejszym numerze 11/13. W 1954 powstał tu (w miejscu tragicznej śmierci dwóch bawiących się niewypałami chłopców, na którym miało następnie dojść do objawienia Maryi), kościół o bryle regularnego prostopadłościanu, wykonany z cegły rozbiórkowej, na zewnątrz okrytej deskami z rozebranej poprzedniej kaplicy (ówczesne władze nie zezwoliły na wykorzystanie innego budulca). Charakterystyczną ozdobą świątyni była rozeta w fasadzie nad wejściem, z mozaiką przedstawiającą Matkę Boską. W 1973 nastąpiła zmiana wezwania parafii (i kościoła) na obecne – Zmartwychwstania Pańskiego.<br/><br/> | ||
W latach 1984–1997 dokonano całkowitej przebudowy obiektu według projektu architektów Małgorzaty i Szczepana Szotyńskich, przy współudziale inż. Aleksandra Steca. Powstał dwupoziomowy kościół, przy czym dolnemu, poświęconemu w 1994, przyporządkowano pierwotne wezwanie (Niepokalanego Serca Maryi) a górnemu, znacznie większemu – właściwe wezwanie parafii. Konsekracji całości w 2001 dokonał [[GOCŁOWSKI TADEUSZ, arcybiskup gdański | abp Tadeusz Gocłowski]].<br/><br/> | W latach 1984–1997 dokonano całkowitej przebudowy obiektu według projektu architektów Małgorzaty i Szczepana Szotyńskich, przy współudziale inż. Aleksandra Steca. Powstał dwupoziomowy kościół, przy czym dolnemu, poświęconemu w 1994, przyporządkowano pierwotne wezwanie (Niepokalanego Serca Maryi) a górnemu, znacznie większemu – właściwe wezwanie parafii. Konsekracji całości w 2001 dokonał [[GOCŁOWSKI TADEUSZ, arcybiskup gdański | abp Tadeusz Gocłowski]].<br/><br/> | ||
| − | Kościół na planie prostokąta, świątynia dolna w podziemiu, w niej ołtarz z obrazem o tematyce nawiązującej do jej wezwania. W prezbiterium górnego kościoła ogromny krzyż z wkomponowaną u podstawy figurą Chrystusa Zmartwychwstałego z fundacji [[WAŁĘSA LECH, prezydent Polski | Lecha Wałęsy]]. W nawie północnej ołtarz z obrazem Jezusa Miłosiernego, stanowiący centralny ośrodek ustanowionego tu w 2001 Archidiecezjalnego Sanktuarium Miłosierdzia Bożego. W kaplicy bocznej w nawie południowej kopia całunu turyńskiego, podarowana kościołowi w 2003 i poświęcona przez papieża Jana Pawła II.<br/><br/> | + | Kościół na planie prostokąta, świątynia dolna w podziemiu, w niej ołtarz z obrazem o tematyce nawiązującej do jej wezwania. W prezbiterium górnego kościoła ogromny krzyż z wkomponowaną u podstawy figurą Chrystusa Zmartwychwstałego z fundacji [[WAŁĘSA LECH, prezydent Polski | Lecha Wałęsy]] (1997). W nawie północnej ołtarz z obrazem Jezusa Miłosiernego (1999), stanowiący centralny ośrodek ustanowionego tu w 2001 Archidiecezjalnego Sanktuarium Miłosierdzia Bożego. W kaplicy bocznej w nawie południowej kopia całunu turyńskiego, podarowana kościołowi w 2003 i poświęcona przez papieża Jana Pawła II, w październiku 2011 odsłonięto tablicę pamiątkową z jego relikwiami.<br/><br/> |
Na wzgórzach okalających kościół od zachodu tzw. Droga Światła, wybudowana w 1999, złożona z 16 stacji – spotkań z Chrystusem Zmartwychwstałym, ponadto figura Matki Bożej Radosnej – jednej z rzeźb z mszy papieskiej na sopockim hipodromie w 1999. W parafii działa wiele religijnych organizacji, w tym Wspólnota Chrystusa Zmartwychwstałego. {{author: SK}} <br /><br /> | Na wzgórzach okalających kościół od zachodu tzw. Droga Światła, wybudowana w 1999, złożona z 16 stacji – spotkań z Chrystusem Zmartwychwstałym, ponadto figura Matki Bożej Radosnej – jednej z rzeźb z mszy papieskiej na sopockim hipodromie w 1999. W parafii działa wiele religijnych organizacji, w tym Wspólnota Chrystusa Zmartwychwstałego. {{author: SK}} <br /><br /> | ||
{| class="tableGda" | {| class="tableGda" | ||
| Linia 38: | Linia 38: | ||
| Krzysztof Swół CR | | Krzysztof Swół CR | ||
|- | |- | ||
| − | | 24 VIII 2014 – | + | | 24 VIII 2014 – 24 VIII 2024 |
| Józef Domoradzki CR | | Józef Domoradzki CR | ||
| + | |- | ||
| + | | 28 VIII 2024 – | ||
| + | | Arkadiusz Kita CR | ||
|- | |- | ||
| class="authorEgTab" | {{author: AGK}} | | class="authorEgTab" | {{author: AGK}} | ||
|} [[Category: Encyklopedia]][[Category: Przestrzeń miasta]] | |} [[Category: Encyklopedia]][[Category: Przestrzeń miasta]] | ||
Aktualna wersja na dzień 14:54, 30 wrz 2024
KOŚCIÓŁ ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO, Strzyża, ul. Gomółki 11/13. W 1947 powstała w baraku przy ul. Śmiałej (obecna ul. Sychty) pierwsza prowizoryczna kaplica Niepokalanego Serca Maryi. Kaplicę objęli księża zmartwychwstańcy. 15 II 1948 erygowano pod ich zarządem rzymsko-katolicką parafię pod wyżej wymienionym wezwaniem, jednak z powodu budowy osiedla kaplicę – barak przeniesiono na al. Wojska Polskiego (plebania przy ul. Rolnej 1). Pierwszym proboszczem był ks. Leon Śliwiński.
Dalsza rozbudowa dzielnicy wymusiła przeniesienie kaplicy w kolejne miejsce, na ul. Gomółki o późniejszym numerze 11/13. W 1954 powstał tu (w miejscu tragicznej śmierci dwóch bawiących się niewypałami chłopców, na którym miało następnie dojść do objawienia Maryi), kościół o bryle regularnego prostopadłościanu, wykonany z cegły rozbiórkowej, na zewnątrz okrytej deskami z rozebranej poprzedniej kaplicy (ówczesne władze nie zezwoliły na wykorzystanie innego budulca). Charakterystyczną ozdobą świątyni była rozeta w fasadzie nad wejściem, z mozaiką przedstawiającą Matkę Boską. W 1973 nastąpiła zmiana wezwania parafii (i kościoła) na obecne – Zmartwychwstania Pańskiego.
W latach 1984–1997 dokonano całkowitej przebudowy obiektu według projektu architektów Małgorzaty i Szczepana Szotyńskich, przy współudziale inż. Aleksandra Steca. Powstał dwupoziomowy kościół, przy czym dolnemu, poświęconemu w 1994, przyporządkowano pierwotne wezwanie (Niepokalanego Serca Maryi) a górnemu, znacznie większemu – właściwe wezwanie parafii. Konsekracji całości w 2001 dokonał abp Tadeusz Gocłowski.
Kościół na planie prostokąta, świątynia dolna w podziemiu, w niej ołtarz z obrazem o tematyce nawiązującej do jej wezwania. W prezbiterium górnego kościoła ogromny krzyż z wkomponowaną u podstawy figurą Chrystusa Zmartwychwstałego z fundacji Lecha Wałęsy (1997). W nawie północnej ołtarz z obrazem Jezusa Miłosiernego (1999), stanowiący centralny ośrodek ustanowionego tu w 2001 Archidiecezjalnego Sanktuarium Miłosierdzia Bożego. W kaplicy bocznej w nawie południowej kopia całunu turyńskiego, podarowana kościołowi w 2003 i poświęcona przez papieża Jana Pawła II, w październiku 2011 odsłonięto tablicę pamiątkową z jego relikwiami.
Na wzgórzach okalających kościół od zachodu tzw. Droga Światła, wybudowana w 1999, złożona z 16 stacji – spotkań z Chrystusem Zmartwychwstałym, ponadto figura Matki Bożej Radosnej – jednej z rzeźb z mszy papieskiej na sopockim hipodromie w 1999. W parafii działa wiele religijnych organizacji, w tym Wspólnota Chrystusa Zmartwychwstałego.
| 1946–1948 | Julian Kowalski CR (administrator) |
| 1948–1966 | Leon Śliwiński CR (administrator) |
| 1966–1976 | Leon Lisiecki CR (administrator) |
| 1976–1985 | Stefan Duda CR |
| 1985–1991 | Stanisław Rosiek CR |
| 25 VIII 1991 – 7 VIII 2005 | Stefan Duda CR |
| 8 VIII 2005 – 23 VIII 2014 | Krzysztof Swół CR |
| 24 VIII 2014 – 24 VIII 2024 | Józef Domoradzki CR |
| 28 VIII 2024 – | Arkadiusz Kita CR |
