KÄMMERER CARL RUDOLF, kupiec, radny
| Linia 6: | Linia 6: | ||
W latach 1867–1899 mieszkał w zakupionej od kupca Behrenda Friedricha de Curvy (1829–1886) kamienicy przy Hundegasse 65 (ul. Ogarna) z oficyną przy Dienergasse 25 (ul. Służebna, nie istnieje, przedłużenie ul. Za Murami). Parter wynajmował na siedziby kantorów różnych firm, większość pomieszczeń na pietrach i w oficynie wynajmował na mieszkania czynszowe. W 1899 sprzedał nieruchomość A. Kochamskiej, właścicielce hotelu Thierfelda w Oliwie. <br/><br/> | W latach 1867–1899 mieszkał w zakupionej od kupca Behrenda Friedricha de Curvy (1829–1886) kamienicy przy Hundegasse 65 (ul. Ogarna) z oficyną przy Dienergasse 25 (ul. Służebna, nie istnieje, przedłużenie ul. Za Murami). Parter wynajmował na siedziby kantorów różnych firm, większość pomieszczeń na pietrach i w oficynie wynajmował na mieszkania czynszowe. W 1899 sprzedał nieruchomość A. Kochamskiej, właścicielce hotelu Thierfelda w Oliwie. <br/><br/> | ||
20 I 1850 zaręczył się, a 17 listopada ożenił z Idą Marią Angeliką Loche z Oliwy (zm. 1888). Syn Karl Ludwig Kämmerer (1 X 1862 Gdańsk | 20 I 1850 zaręczył się, a 17 listopada ożenił z Idą Marią Angeliką Loche z Oliwy (zm. 1888). Syn Karl Ludwig Kämmerer (1 X 1862 Gdańsk | ||
| − | – 12 VI 1938 Coburg) po maturze w 1882 w [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskim]] studiował prawo w Berlinie, ukończył jednak historie sztuki w Monachium, od 1886 doktor na podstawie dysertacji o sztuce niemieckiej do śmierci Albrechta Dürera, od 1887 mieszkał i pracował w Berlinie, w latach 1903–19189 był dyrektorem państwowego muzeum w Poznaniu (Kaiser-Friedrich-Museum), | + | – 12 VI 1938 Coburg) po maturze w 1882 w [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskim]] studiował prawo w Berlinie, ukończył jednak historie sztuki w Monachium, od 1886 doktor na podstawie dysertacji o sztuce niemieckiej do śmierci Albrechta Dürera, od 1887 mieszkał i pracował w Berlinie, w latach 1903–19189 był dyrektorem państwowego muzeum w Poznaniu (Kaiser-Friedrich-Museum), 19 IV 1919 władze polskie, na mocy dekretu Komisariatu Naczelnej Rady Ludowej, wypowiedziały mu umowę o pracę od 1 maja. Następnie do emerytury w 1931 dyrektorem Zbiorów Sztuki i Starożytności Fundacji Veste Coburg (Kunst- und Altertumssamlungen der Stiftung auf der Veste Coburg), od 17 X 1887 żonaty był z Agnes Bertha Löwenthal (5 I 1863 Königsberg (Królewiec) – 11 XI 1903 Poznań). Córka Marie Elise (ur. 20 IV 1853 Gdańsk) 20 VI 1876 została drugą żoną gdańskiego kupca Juliusa Amadeusa Carla Bernikego (1839–1915). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
'''Bibliografia''':<br/> | '''Bibliografia''':<br/> | ||
Archiwum Państwowe Gdańsk, 1609/33, nr 873 (ślub córki); 1609/518a nr 753 (ślub Karla Ludwiga).<br/> | Archiwum Państwowe Gdańsk, 1609/33, nr 873 (ślub córki); 1609/518a nr 753 (ślub Karla Ludwiga).<br/> | ||
Aktualna wersja na dzień 18:02, 30 paź 2024
CARL RUDOLF KÄMMERER (18 IX 1824 Gdańsk – 3 X 1903 Oliwa), kupiec, radny Gdańska. Syn Carla Daniela Kämmerera. W latach 1867–1884 właściciel sklepu z towarami żelaznymi przy Milchkannengasse 22 (ul. Stągiewna). Od 1859 należał do Korporacji Kupców. Członek Rady Miejskiej w latach 1864, 1872, 1881 i 1892. Od 1892 rentier.
Działacz Towarzystwa Przyjaciół Sztuki, od 6 XI 1868 jego wiceprezes. Właściciel kolekcji mebli i obrazów dawnych i współczesnych mistrzów, pokazanych na okazjonalnej wystawie w Gdańsku w 1855, w tym: Adriana von Utrechta Geflügelhändlerin (Handlarka drobiu), szkicu Johanna Franka (1720–1761) do obrazu Joseph von seinen Brüdern verkauft (Józef sprzedany przez braci), portretu pędzla pochodzącego z Czech Johanna Kupetzkiego (1666–1740), dwóch portretów Carla Eykena – Ein Koch (Kucharz) i Eine Köchin (Kucharka), Giovanniego Paola Panniniego (1691–1765) Die Bäder des Caracalla (Termy Karakali), Michaela Carla Gregoroviusa (1786–1850) Gotisches Haus (Dom gotycki). Był też melomanem, około 1875 założył gdańskie towarzystwo muzyczne Instrumental Musikverein, z którego zespołem, wykonującym utwory muzyki klasycznej, występował w Gdańsku jako dyrygent.
W latach 1867–1899 mieszkał w zakupionej od kupca Behrenda Friedricha de Curvy (1829–1886) kamienicy przy Hundegasse 65 (ul. Ogarna) z oficyną przy Dienergasse 25 (ul. Służebna, nie istnieje, przedłużenie ul. Za Murami). Parter wynajmował na siedziby kantorów różnych firm, większość pomieszczeń na pietrach i w oficynie wynajmował na mieszkania czynszowe. W 1899 sprzedał nieruchomość A. Kochamskiej, właścicielce hotelu Thierfelda w Oliwie.
20 I 1850 zaręczył się, a 17 listopada ożenił z Idą Marią Angeliką Loche z Oliwy (zm. 1888). Syn Karl Ludwig Kämmerer (1 X 1862 Gdańsk
– 12 VI 1938 Coburg) po maturze w 1882 w Gimnazjum Miejskim studiował prawo w Berlinie, ukończył jednak historie sztuki w Monachium, od 1886 doktor na podstawie dysertacji o sztuce niemieckiej do śmierci Albrechta Dürera, od 1887 mieszkał i pracował w Berlinie, w latach 1903–19189 był dyrektorem państwowego muzeum w Poznaniu (Kaiser-Friedrich-Museum), 19 IV 1919 władze polskie, na mocy dekretu Komisariatu Naczelnej Rady Ludowej, wypowiedziały mu umowę o pracę od 1 maja. Następnie do emerytury w 1931 dyrektorem Zbiorów Sztuki i Starożytności Fundacji Veste Coburg (Kunst- und Altertumssamlungen der Stiftung auf der Veste Coburg), od 17 X 1887 żonaty był z Agnes Bertha Löwenthal (5 I 1863 Königsberg (Królewiec) – 11 XI 1903 Poznań). Córka Marie Elise (ur. 20 IV 1853 Gdańsk) 20 VI 1876 została drugą żoną gdańskiego kupca Juliusa Amadeusa Carla Bernikego (1839–1915).
Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk, 1609/33, nr 873 (ślub córki); 1609/518a nr 753 (ślub Karla Ludwiga).
„Danziger Intelligenzblatt”, nr 17 z 21 I 1850, s. 217 i nr 281 z 30 XI 1850, s. 3610 (zaręczyny i ślub).
„Danziger Zeitung”, nr 466 z 5 X 1903 (nekrolog); nr 536 z 1 XI 1903, s. 4 (nekrolog Agnes Berthy Löwenthal).
Kłudkiewicz Kamila, Ludwig Kaemmerer (1862–1938) – dyrektor Muzeum im. Cesarza Fryderyka (Kaiser-Friedrich-Museum) w Poznaniu, w:
Kolekcje. Kształtowanie, historia, dziedzictwo utracone, red. Magdalena Mielnik, Gdańsk 2020, s. 399–413.
