KUCHARSKI BERNARD, przedstawiciel gdańskiej Polonii

Aktualna wersja na dzień 10:36, 7 mar 2024

Wpis Bernarda Kucharskiego do Księgi Złotej Koła Okręgowego Związku Pracowników Poczt Telegrafów i Telefonów w Gdańsku, strona tytułowa

BERNARD WAWRZYNIEC KUCHARSKI (15 VIII 1869 Dąbrówka Tczewska – 29 III 1936 Gdańsk), urzędnik pocztowy, przedstawiciel gdańskiej Polonii. Syn Jakuba (zm. 7 II 1923 Starogard Gdański), uczestnika powstania styczniowego, woźnego szkolnego (szkoły miejskiej, od 1881 gimnazjum), ogrodnika, oraz Katarzyny z domu Dombkowskiej (7 VIII 1842 Starogard Gdański – 22 VIII 1924 Starogard Gdański). Brat Marianny Franciszki (5 IX 1862 Starogard Gdański – 5 IX 1866 Starogard Gdański), Marty Agaty (4 II 1864 Starogard Gdański – 23 III 1865 Starogard Gdański), Mikołaja Piotra (ur. 6 XII 1865 Starogard Gdański), Anastazji Genowefy (12 I 1868 Starogard Gdański – 11 X 1868 Starogard Gdański), Franciszka (ur. 21 VIII 1874 Starogard Gdański), Leokadii Klary zamężnej Klein (ur. 4 VII 1876 Starogard Gdański), Klary Balbiny zamężnej Ehrhardt (ur. 1 III 1878 Starogard Gdański), Konstantego Hilarego (13 I 1880 Starogard Gdański – 27 III 1935 Starogard Gdański), Heleny Jadwigi zamężnej Gueldner (ur. 15 X 1881 Starogard Gdański), Rajmunda Romana Grzegorza (ur. 30 VI 1884 Starogard Gdański), Bonawentury Edmunda Sylwestra (8 XI 1885 Starogard Gdański – 8 X 1941 Gdynia).

Wstąpił do niemieckiej służby pocztowej i pracował jako asystent w Starogardzie Gdańskim. Był jednym z pierwszych pracowników Poczty Polskiej w II Wolnym Mieście Gdańsku (WMG). 10 I 1920 znalazł się w delegacji witającej Kazimierza Pobóg-Lenartowicza. Jako radca Dyrekcji Poczt i Telegrafów na Pomorze kierował w niej Referatem II, następnie był zatrudniony w Dyrekcji Okręgu Poczt i Telegrafów RP w Gdańsku. W 1926 wziął udział w zbiórce pieniędzy na przebudowę dawnej ujeżdżalni na kościół św. Stanisława Biskupa Męczennika, polskich pogorzelców w Gdańsku-Brętowie i zapomogę dla polskich towarzystw kulturalno-oświatowych. W 1928 razem z bratem Konstantym został odznaczony z okazji 10-lecia niepodległości Polski odznaką honorową Frontu Pomorskiego, a 4 listopada tego samego roku wziął udział w uroczystości wręczeniu sztandaru Kołu Okręgowemu Związku Pracowników Poczt Telegrafów i Telefonów w Gdańsku. Przy tej okazji przekazał ufundowany przez siebie gwóźdź pamiątkowy oraz wpisał się do związkowej Księgi Złotej.

Członek Towarzystwa byłych Wojaków oraz Związku Polaków w II WMG, z ramienia którego został w 1934 wybrany jako przedstawiciel filii Gdańsk Dolne Miasto na Zjazd Rady Naczelnej tejże organizacji. Ubiegał się o Krzyż i Medal Niepodległości, jednak 2 III 1936 wniosek odrzucono. W Gdańsku mieszkał kolejno przy Grüner Weg 19 (ul. Zielona), Mottlauergasse 15a/b (ul. Dolna Brama), Langgasse 6/8 (ul. Długa) oraz, od ok. 1915, Langgarten 86/87 (ul. Długie Ogrody).

Żonaty z Marią Marthą Loeper (9 XII 1874 leśniczówka Tulice koło Sztumu – 26 VIII 1937 Sopot), córką Bernharda Loepera, pierwszego łowczego w lasach należących do rodziny Sierakowskich z Waplewa Wielkiego, i Marii Stankiewicz. Ślub odbył się 14 VII 1896 w kościele św. Mateusza w Starogardzie Gdańskim. Ojciec martwo urodzonego chłopca (28 XII 1899 Starogard Gdański), Wandy Władysławy Marii Katarzyny (27 VI 1902 Starogard Gdański – 15 XII 1902 Starogard Gdański), Antoniego Wernera Helmuta (ur. 4 XII 1907 Gdańsk) oraz Ruth Ewy Elżbiety. MAD GGe

Bibliografia:
Archiwum Anny Kondrasiuk.
Archiwum Muzeum Poczty Polskiej – Oddział Muzeum Gdańska.
Archiwum Ryszarda Szwocha.
„Echo Gdańskie” nr 74 z 31 III 1926.
„Gazeta Bydgoska” nr 39 z 18 II 1923.
„Gazeta Gdańska” nr 227 z 7 X 1934.
„Gazeta Gdańska Echo Gdańskie” nr 256 z 7 XI 1928, nr 268 z 22 XI 1928.