GORZUCHOWSKI FABIAN LUDWIK, kupiec, armator
| (Nie pokazano 21 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
| − | '''FABIAN LUDWIK GORZUCHOWSKI''' (1705 Gut Sieslack (Piaseczno powiat Iława) – pochowany 25 IX 1783 w wieku 77 lat w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) w grobie nr 18), kupiec, wytwórca wyrobów ze srebra i złota, armator. Syn Fabiana Sebastiana (ur. | + | '''FABIAN LUDWIK GORZUCHOWSKI''' (1705 Gut Sieslack (Piaseczno powiat Iława) – pochowany 25 IX 1783 w wieku 77 lat w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) w grobie nr 18), kupiec, wytwórca wyrobów ze srebra i złota, armator. Syn Fabiana Sebastiana (ur. ok. 1670 Gardczin (Gardzień, gmina Iława)), w marcu 1687 zapisanego do przedostatniej klasy (secundy) gdańskiego [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], następnie studiującego w Królewcu, uczestnika dysputy teologicznej dotyczącej dżumy, poprowadzonej przez Heinricha Lysiusa w obecności króla Fryderyka Wilhelma I (wydanej drukiem: ''Disputationum Theologicarum De Peste Tertia…'', Regiomonti 1711).<br/><br/> |
| − | 28 VIII 1737 za 3000 florenów otrzymał kupieckie [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]]. W 1736 | + | Po przybyciu z Piaseczna 28 VIII 1737 za 3000 florenów otrzymał kupieckie [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]]. W 1736 starszy cechu kramarzy. Z ramienia [[KWARTAŁY | Kwartału Wysokiego]] był od 1756 członkiem [[TRZECI ORDYNEK | Trzeciego Ordynku]], był wówczas prowizorem (witrykiem) kościoła [[SZPITAL MIEJSKI (Lazaret przy Bramie Oliwskiej) | Lazaretu przy Bramie Oliwskiej]]. Zasiadał w [[URZĄD WAŁOWY | Urzędzie Wałowym]], komisji ds. Wisły i innych. W 1756 porucznik 8. chorągwi tzw. Czerwonego Regimentu Kwartału Wysokiego. W 1757 był właścicielem dwóch statków. Właściciel kamienicy przy Langgasse (ul. Długa), nabył też dworek [[SREBRZYSKO| Srebrzysko]], który odsprzedał angielskiemu kupcowi Richardowi Cowle’owi.<br/><br/> |
| − | Od 24 X 1737 mąż pierworodnej córki złotnika [[BERENDT BENIAMIN I, złotnik | Beniamina Berendta I]], Adelgundy (chrzest 31 X 1714 – pochowana 25 IV 1793 wraz z mężem), matki jego dziesięciorga, ochrzczonych w kościele NMP, dzieci. Wieku dojrzałego dożyły tylko trzy córki: 1/ Elisabeth Rahel (chrzest 3 XII 1739 – pochowana 17 IV 1777 wraz z rodzicami), od 21 IX 1758 druga żona | + | Od ślubu w kościele NMP 24 X 1737 mąż pierworodnej córki złotnika [[BERENDT BENIAMIN I, złotnik | Beniamina Berendta I]], Adelgundy (chrzest 31 X 1714 – pochowana 25 IV 1793 wraz z mężem), matki jego dziesięciorga, ochrzczonych w kościele NMP, dzieci. Wieku dojrzałego dożyły tylko trzy córki: 1/ Elisabeth Rahel (chrzest 3 XII 1739 – pochowana 17 IV 1777 wraz z rodzicami), od 21 IX 1758 druga żona lekarza Michaela Wittwercka (1715 Gdańsk – 1800 Gdańsk), matką również lekarza, [[WITTWERCK MICHAEL LUDWIG, lekarz | Michaela Ludwiga Wittwercka]]; 2/ Agathe Philippine (chrzest 1 II 1748 – pochowana 26 IV 1810 tamże), od 22 XI 1764 żona poślubionego w kościele NMP kupca i ławnika Carla Bentzmanna (1734–1792), brata burmistrza [[BENTZMANN JOHANN, burmistrz Gdańska | Johanna Bentzmanna]], 3/ Adelgunde Luise (chrzest 18 V 1751 – pochowana 14 V 1807 w grobie rodziców), drugą żonę burmistrza [[WERNSDORFF JOHANN WILHELM, burmistrz Gdańska | Johanna Wilhelma Wernsdorffa]] i (najprowadopodobniej) Adelgundę Ludwikę, żonę kupca i ławnika Carla Gottlieba Pegelaua (1752–1811), syna burmistrza [[PEGELAU JOHANN GOTTLIEB, burmistrz Gdańska | Johanna Gottlieba Pegelaua]]. {{author:JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
| Linia 10: | Linia 10: | ||
'''Bibliografia''':<br/> | '''Bibliografia''':<br/> | ||
| − | Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. III, s. 20. <br/> | + | ''Das jetzte-lebende Dantzig'', Dantzig 1756 i dalsze. <br/> |
| − | Łączyńska Ewa, ''Kasa wdowia szyprów gdańskich końca XVIII wieku'', „Zapiski Historyczne”, t. 75, 2020, s. 119. | + | ''Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814'', wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. III, s. 20; t. VII, s. 106. <br/> |
| − | Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 47, 361, 496; 2, 59, 300. | + | ''Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814'', wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 252.<br/> |
| − | + | Łączyńska Ewa, ''Kasa wdowia szyprów gdańskich końca XVIII wieku'', „Zapiski Historyczne”, t. 75, 2020, s. 119.<br/> | |
| − | + | Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 47, 361, 496; 2, 59, 300.<br/> | |
| + | Zdrenka Joachim, ''Urzędnicy miejscy Gdańska w latach 1342–1792 i 1807–1814'', t. II, Gdańsk 2008, s. 235 i 371. | ||
Aktualna wersja na dzień 16:23, 31 paź 2024
FABIAN LUDWIK GORZUCHOWSKI (1705 Gut Sieslack (Piaseczno powiat Iława) – pochowany 25 IX 1783 w wieku 77 lat w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) w grobie nr 18), kupiec, wytwórca wyrobów ze srebra i złota, armator. Syn Fabiana Sebastiana (ur. ok. 1670 Gardczin (Gardzień, gmina Iława)), w marcu 1687 zapisanego do przedostatniej klasy (secundy) gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, następnie studiującego w Królewcu, uczestnika dysputy teologicznej dotyczącej dżumy, poprowadzonej przez Heinricha Lysiusa w obecności króla Fryderyka Wilhelma I (wydanej drukiem: Disputationum Theologicarum De Peste Tertia…, Regiomonti 1711).
Po przybyciu z Piaseczna 28 VIII 1737 za 3000 florenów otrzymał kupieckie obywatelstwo Gdańska. W 1736 starszy cechu kramarzy. Z ramienia Kwartału Wysokiego był od 1756 członkiem Trzeciego Ordynku, był wówczas prowizorem (witrykiem) kościoła Lazaretu przy Bramie Oliwskiej. Zasiadał w Urzędzie Wałowym, komisji ds. Wisły i innych. W 1756 porucznik 8. chorągwi tzw. Czerwonego Regimentu Kwartału Wysokiego. W 1757 był właścicielem dwóch statków. Właściciel kamienicy przy Langgasse (ul. Długa), nabył też dworek Srebrzysko, który odsprzedał angielskiemu kupcowi Richardowi Cowle’owi.
Od ślubu w kościele NMP 24 X 1737 mąż pierworodnej córki złotnika Beniamina Berendta I, Adelgundy (chrzest 31 X 1714 – pochowana 25 IV 1793 wraz z mężem), matki jego dziesięciorga, ochrzczonych w kościele NMP, dzieci. Wieku dojrzałego dożyły tylko trzy córki: 1/ Elisabeth Rahel (chrzest 3 XII 1739 – pochowana 17 IV 1777 wraz z rodzicami), od 21 IX 1758 druga żona lekarza Michaela Wittwercka (1715 Gdańsk – 1800 Gdańsk), matką również lekarza, Michaela Ludwiga Wittwercka; 2/ Agathe Philippine (chrzest 1 II 1748 – pochowana 26 IV 1810 tamże), od 22 XI 1764 żona poślubionego w kościele NMP kupca i ławnika Carla Bentzmanna (1734–1792), brata burmistrza Johanna Bentzmanna, 3/ Adelgunde Luise (chrzest 18 V 1751 – pochowana 14 V 1807 w grobie rodziców), drugą żonę burmistrza Johanna Wilhelma Wernsdorffa i (najprowadopodobniej) Adelgundę Ludwikę, żonę kupca i ławnika Carla Gottlieba Pegelaua (1752–1811), syna burmistrza Johanna Gottlieba Pegelaua.
Bibliografia:
Das jetzte-lebende Dantzig, Dantzig 1756 i dalsze.
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. III, s. 20; t. VII, s. 106.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 252.
Łączyńska Ewa, Kasa wdowia szyprów gdańskich końca XVIII wieku, „Zapiski Historyczne”, t. 75, 2020, s. 119.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 47, 361, 496; 2, 59, 300.
Zdrenka Joachim, Urzędnicy miejscy Gdańska w latach 1342–1792 i 1807–1814, t. II, Gdańsk 2008, s. 235 i 371.
