TROSIENER CHRISTIAN HEINRICH, kupiec

Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
 
(Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez jednego użytkownika)
Linia 7: Linia 7:
 
[[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']]
 
[[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']]
  
'''CHRISTIAN HEINRICH TROSIENER''' (Trosiner; 7 III 1730 Gdańsk – 17 I 1797 Sztutowo), kupiec, członek władz miejskich. Prowadził handel głównie z Rosją, podróżował w celach zawodowych do Warszawy, Petersburga, Moskwy, a także do Włoch i Francji, gdzie spędził dłuższy czas w Lyonie. 20 V 1760 uzyskał kupieckie [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]]. Od 1764 był członkiem [[KWARTAŁY | Kwartału Rybackiego]] [[TRZECI ORDYNEK | Trzeciego Ordynku]], w którym jako porucznik (1767), potem kapitan (1771) dowodził kolejno 9. i 11. chorągwią. W 1774 został czwartym z czterech kwatermistrzów swojego kwartału, w 1775 był trzecim kwatermistrzem, od 1776 pierwszym. Piastował też godność starszego gildii kramarzy. W 1768 był członkiem funkcji (straży) ogniowej i deputacji (komisji) poboru pogłównego, w 1771 komisji do spraw hali (Dworu św. Jerzego, w którym stemplowano sukno), komisji monetarnej oraz kolegium szkolnego i kolegium do spraw handlu, w 1772 komisji do spraw akcyzy i komisji do spraw wyszukiwania gotówki, w 1775 komisji do spraw kamlarii, zapasów i loterii, w 1776 [[CULAGA | culagi]] i [[PAKOWNIE | pakowni]], a także poboru tzw. „czwartej części setnego feniga”, w 1777 komisji budowy wałów, do spraw Żuław oraz Mierzei i Szkarpawy, był także prowizorem (witrykiem) [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościoła św. Jana]], w 1778 był członkiem [[URZĄD BUDOWLANY | urzędu budowlanego]], w 1780 komisji do spraw funduszów posiłkowych. <br/><br/>
+
'''CHRISTIAN HEINRICH TROSIENER''' (Johann Christian Heinrich; Trosiner) (7 V 1730 Gdańsk – 17 I 1797 Sztutowo), kupiec. Syn Christiana (pochowany 26 III 1767, w wieku 83 lat pod płytą nr 109 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] NMP) i poślubionej mu 28 III 1717 w [[KOŚCIÓŁ ŚW. BARBARY |kościele św. Barbary]] Anny Marii (1695 – pochowana 16 XII 1756 w [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościele św. Trójcy]], córki Petera Kroppa.<br/><br/>
6 IX 1763 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] poślubił Elisabeth Lehmann (2 VII 1745 Gdańsk – 18 IV 1818), córkę Georga (zm. 21 V 1762) i Susanny Konkordii (ur. 20 III 1718) z domu Neumann, z którą miał syna Georga Heinricha (1 I 1765 – zmarł w dzieciństwie) i córki: [[SCHOPENHAUER JOHANNA HENRIETTE, literatka | Johannę Henriettę]], matkę [[SCHOPENHAUER ARTHUR, filozof, patron gdańskiej ulicy | Arthura Schopenhauera]], Charlotte Elisabeth (24 III 1768 – 1828), żonę Feliksa Ratzky’ego, Anne (21 VII 1769 – 16 IV 1814) i Julianne Dorotheę (31 VIII 1773 – 1849). <br/><br/>
+
Prowadził handel głównie z Rosją, podróżował w celach zawodowych do Warszawy, Petersburga, Moskwy, a także do Włoch i Francji, gdzie spędził dłuższy czas w Lyonie. 20 V 1760 uzyskał kupieckie [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]]. Od 1764 był członkiem [[KWARTAŁY | Kwartału Rybackiego]] [[TRZECI ORDYNEK | Trzeciego Ordynku]], w którym jako porucznik (1767), potem kapitan (1771) dowodził kolejno 9. i 11. chorągwią. W 1774 został czwartym z czterech kwatermistrzów swojego kwartału, w 1775 był trzecim kwatermistrzem, od 1776 pierwszym. Piastował też godność starszego gildii kramarzy. W 1768 był członkiem straży ogniowej i deputacji (komisji) poboru pogłównego, w 1771 komisji do spraw hali (Dworu św. Jerzego, w którym stemplowano sukno), komisji monetarnej oraz kolegium szkolnego i kolegium do spraw handlu, w 1772 komisji do spraw akcyzy i komisji do spraw wyszukiwania gotówki, w 1775 komisji do spraw kamlarii, zapasów i loterii, w 1776 [[CULAGA | culagi]] i [[PAKOWNIE | pakowni]], a także poboru tzw. „czwartej części setnego feniga”, w 1777 komisji budowy wałów, do spraw Żuław oraz Mierzei i Szkarpawy, był także prowizorem (witrykiem) [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościoła św. Jana]], w 1778 był członkiem [[URZĄD BUDOWLANY | urzędu budowlanego]], w 1780 komisji do spraw funduszów posiłkowych. Należał do tych obywateli Gdańska, którzy ze względu na prowadzone interesy gospodarcze już w 1788 skłonni byli poprzeć rządy pruskie w mieście i głosił to publicznie. Było to przyczyną, że w 1789 musiał zlikwidować interesy w Gdańsku.  <br/><br/>
Od około 1763 posiadał „Dom pod Żółwiem” przy Heilige-Geist-Gasse (ul. św. Ducha 111) (zob. [[WALLENBERG ADOLF, lekarz | Adolf Wallenberg]]). W 1789 sprzedał go Samuelowi Jacobowi Fischerowi i przeniósł się do należącego do miasta Sztutowa, którego został dzierżawcą. Na rok przed śmiercią przekazał dzierżawę żonie, która w 1798 odstąpiła ją Andreasowi Boschkemu z Küchwerder (obecnie Wiśniówka Gdańska) i wróciła do Gdańska. Zamieszkała w  
+
6 IX 1763 w kościele NMP poślubił Elisabeth Lehmann (2 VII 1745 Gdańsk – 18 IV 1818), córkę Georga (zm. 21 V 1762) i Susanny Konkordii (ur. 20 III 1718) z domu Neumann. Najstarszy syn Georg Heinrich (1 I 1765 – zmarł w dzieciństwie), z córek: [[SCHOPENHAUER JOHANNA HENRIETTE, literatka | Johannę Henriettę]] była matką [[SCHOPENHAUER ARTHUR, filozof, patron gdańskiej ulicy | Arthura Schopenhauera]], Charlotte Elisabeth (24 III 1768 – 1828) żoną Feliksa Ratzky’ego, Anne (21 VII 1769 – 16 IV 1814) i Julianne Dorotheę (31 VIII 1773 – 1849) pozostały pannami. <br/><br/>
 +
Od około 1763 posiadał „Dom pod Żółwiem” przy Heilige-Geist-Gasse 81 (ul. św. Ducha 111) (zob. [[WALLENBERG ADOLF, lekarz | Adolf Wallenberg]]). W 1789, wycofując się z życia publicznego, sprzedał go Samuelowi Jacobowi Fischerowi i przeniósł się do należącego do miasta Sztutowa, którego został dzierżawcą. Pochowany w kościele św. Jana w Gdańsku. Na rok przed śmiercią przekazał dzierżawę żonie, która w 1798 odstąpiła ją Andreasowi Boschkemu z Küchwerder (obecnie Wiśniówka Gdańska) i wróciła do Gdańska. Zamieszkała w  
 
kamienicy przy Jopengasse 526 (ul. Piwna 7). {{author: AJ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]
 
kamienicy przy Jopengasse 526 (ul. Piwna 7). {{author: AJ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]

Aktualna wersja na dzień 18:03, 10 sie 2024

Christian Heinrich Trosiener
Elisabeth Lehmann, żona Christiana Heinricha Trosienera, według Friedricha Gustava Schlicka
Dom „Pod Żółwiem” (z prawej) przy Heilige-Geist-Gasse (ul. św. Ducha 111), miejsce urodzenia Johanny Henriety Schopenhauer, obok (po lewej) dom gildii żeglarzy, rysunek ołówkiem Georga Ferdinanda Gregoroviusa, 1843
Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk
Partner redakcji

CHRISTIAN HEINRICH TROSIENER (Johann Christian Heinrich; Trosiner) (7 V 1730 Gdańsk – 17 I 1797 Sztutowo), kupiec. Syn Christiana (pochowany 26 III 1767, w wieku 83 lat pod płytą nr 109 w kościele Najświętszej Marii Panny NMP) i poślubionej mu 28 III 1717 w kościele św. Barbary Anny Marii (1695 – pochowana 16 XII 1756 w kościele św. Trójcy, córki Petera Kroppa.

Prowadził handel głównie z Rosją, podróżował w celach zawodowych do Warszawy, Petersburga, Moskwy, a także do Włoch i Francji, gdzie spędził dłuższy czas w Lyonie. 20 V 1760 uzyskał kupieckie obywatelstwo Gdańska. Od 1764 był członkiem Kwartału Rybackiego Trzeciego Ordynku, w którym jako porucznik (1767), potem kapitan (1771) dowodził kolejno 9. i 11. chorągwią. W 1774 został czwartym z czterech kwatermistrzów swojego kwartału, w 1775 był trzecim kwatermistrzem, od 1776 pierwszym. Piastował też godność starszego gildii kramarzy. W 1768 był członkiem straży ogniowej i deputacji (komisji) poboru pogłównego, w 1771 komisji do spraw hali (Dworu św. Jerzego, w którym stemplowano sukno), komisji monetarnej oraz kolegium szkolnego i kolegium do spraw handlu, w 1772 komisji do spraw akcyzy i komisji do spraw wyszukiwania gotówki, w 1775 komisji do spraw kamlarii, zapasów i loterii, w 1776 culagi i pakowni, a także poboru tzw. „czwartej części setnego feniga”, w 1777 komisji budowy wałów, do spraw Żuław oraz Mierzei i Szkarpawy, był także prowizorem (witrykiem) kościoła św. Jana, w 1778 był członkiem urzędu budowlanego, w 1780 komisji do spraw funduszów posiłkowych. Należał do tych obywateli Gdańska, którzy ze względu na prowadzone interesy gospodarcze już w 1788 skłonni byli poprzeć rządy pruskie w mieście i głosił to publicznie. Było to przyczyną, że w 1789 musiał zlikwidować interesy w Gdańsku.

6 IX 1763 w kościele NMP poślubił Elisabeth Lehmann (2 VII 1745 Gdańsk – 18 IV 1818), córkę Georga (zm. 21 V 1762) i Susanny Konkordii (ur. 20 III 1718) z domu Neumann. Najstarszy syn Georg Heinrich (1 I 1765 – zmarł w dzieciństwie), z córek: Johannę Henriettę była matką Arthura Schopenhauera, Charlotte Elisabeth (24 III 1768 – 1828) żoną Feliksa Ratzky’ego, Anne (21 VII 1769 – 16 IV 1814) i Julianne Dorotheę (31 VIII 1773 – 1849) pozostały pannami.

Od około 1763 posiadał „Dom pod Żółwiem” przy Heilige-Geist-Gasse 81 (ul. św. Ducha 111) (zob. Adolf Wallenberg). W 1789, wycofując się z życia publicznego, sprzedał go Samuelowi Jacobowi Fischerowi i przeniósł się do należącego do miasta Sztutowa, którego został dzierżawcą. Pochowany w kościele św. Jana w Gdańsku. Na rok przed śmiercią przekazał dzierżawę żonie, która w 1798 odstąpiła ją Andreasowi Boschkemu z Küchwerder (obecnie Wiśniówka Gdańska) i wróciła do Gdańska. Zamieszkała w kamienicy przy Jopengasse 526 (ul. Piwna 7). AJ

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania