GAWORECKI WŁADYSŁAW WŁODZIMIERZ, profesor Uniwersytetu Gdańskiego
| (Nie pokazano 13 wersji utworzonych przez 7 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File: | + | [[File:Gaworecki Władysław Włodzimierz.JPG|thumb|Władysław Gaworecki]] |
| + | |||
| + | '''WŁADYSŁAW WŁODZIMIERZ GAWORECKI''' (2 VII 1933 Dydnia, województwo podkarpackie – 19 IX 2020 Gdańsk), ekonomista, naukowiec. Syn Jana i Albiny. W 1958 absolwent Wydziału Morskiego Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Sopocie, od 1965 jej pracownik, od 1970 na [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytecie Gdańskim]] (UG). Doktor habilitowany od 1973, profesor tytularny od 1985, profesor zwyczajny od 1994, specjalista z zakresu turystyki. <br/><br/> | ||
| + | W 1971 zorganizował na UG Zakład Ekonomii Usług, w 1981 Katedrę Turystyki i Usług, którą kierował do przejścia na emeryturę w 2000. W latach 1972‒1975 prodziekan, w | ||
| + | 1981–1987 dziekan Wydziału Ekonomii Produkcji UG (po 1993 Wydział Ekonomiki Produkcji), w okresie 1975–1990 prezes Zarządu Wojewódzkiego Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego. Organizator i od 1996 do 31 VIII 2017 rektor [[WYŻSZA SZKOŁA TURYSTYKI I HOTELARSTWA | Wyższej Szkoły Turystyki i Hotelarstwa]]. Autor m.in. prac ''Gdańska Aglomeracja. Geneza i funkcje'' (1976), ''Ekonomia i organizacja turystyki'' (1978, 2 wydania), ''Turystyka'' (1994, 5 wydań).<br/><br/> | ||
| + | Od 1955 członek Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR), lektor Komitetu Wojewódzkiego w Gdańsku (KW PZPR), I sekretarz Oddziałowej Organizacji Partyjnej PZPR na Wydziale Ekonomiki Produkcji UG. Wiceprzewodniczący i przewodniczący Komisji Sportu i Turystyki KW PZPR, członek Komisji Samorządowo-Terytorialnej KW PZPR, wykładowca na Wieczorowym Uniwersytecie Marksizmu-Leninizmu przy KW PZPR. Wiceprzewodniczący Wojewódzkiego Komitetu Kultury Fizycznej i Turystyki w Gdańsku. Od 30 XI 1971 członek Ochotniczej Rezerwy Milicji Obywatelskiej (ORMO), od 1972 Społeczny Inspektor Ruchu Drogowego ORMO. W 1991 z ramienia Koalicji Wyborczej Partii Zielonej i Ekologicznej bezskutecznie kandydował do Sejmu RP. W latach 2000–2001 członek Rady Turystyki przy Ministrze Gospodarki Rzeczypospolitej Polskiej. <br/><br/> | ||
| + | Odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2005). Laureat Nagrody Marszałka Województwa Pomorskiego za zasługi dla rozwoju turystyki „Gryf Pomorski”. Pochowany 24 IX 2020 w grobie rodzinnym na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]].{{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 19:26, 5 sie 2024
WŁADYSŁAW WŁODZIMIERZ GAWORECKI (2 VII 1933 Dydnia, województwo podkarpackie – 19 IX 2020 Gdańsk), ekonomista, naukowiec. Syn Jana i Albiny. W 1958 absolwent Wydziału Morskiego Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Sopocie, od 1965 jej pracownik, od 1970 na Uniwersytecie Gdańskim (UG). Doktor habilitowany od 1973, profesor tytularny od 1985, profesor zwyczajny od 1994, specjalista z zakresu turystyki.
W 1971 zorganizował na UG Zakład Ekonomii Usług, w 1981 Katedrę Turystyki i Usług, którą kierował do przejścia na emeryturę w 2000. W latach 1972‒1975 prodziekan, w
1981–1987 dziekan Wydziału Ekonomii Produkcji UG (po 1993 Wydział Ekonomiki Produkcji), w okresie 1975–1990 prezes Zarządu Wojewódzkiego Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego. Organizator i od 1996 do 31 VIII 2017 rektor Wyższej Szkoły Turystyki i Hotelarstwa. Autor m.in. prac Gdańska Aglomeracja. Geneza i funkcje (1976), Ekonomia i organizacja turystyki (1978, 2 wydania), Turystyka (1994, 5 wydań).
Od 1955 członek Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR), lektor Komitetu Wojewódzkiego w Gdańsku (KW PZPR), I sekretarz Oddziałowej Organizacji Partyjnej PZPR na Wydziale Ekonomiki Produkcji UG. Wiceprzewodniczący i przewodniczący Komisji Sportu i Turystyki KW PZPR, członek Komisji Samorządowo-Terytorialnej KW PZPR, wykładowca na Wieczorowym Uniwersytecie Marksizmu-Leninizmu przy KW PZPR. Wiceprzewodniczący Wojewódzkiego Komitetu Kultury Fizycznej i Turystyki w Gdańsku. Od 30 XI 1971 członek Ochotniczej Rezerwy Milicji Obywatelskiej (ORMO), od 1972 Społeczny Inspektor Ruchu Drogowego ORMO. W 1991 z ramienia Koalicji Wyborczej Partii Zielonej i Ekologicznej bezskutecznie kandydował do Sejmu RP. W latach 2000–2001 członek Rady Turystyki przy Ministrze Gospodarki Rzeczypospolitej Polskiej.
Odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2005). Laureat Nagrody Marszałka Województwa Pomorskiego za zasługi dla rozwoju turystyki „Gryf Pomorski”. Pochowany 24 IX 2020 w grobie rodzinnym na cmentarzu Srebrzysko.
