HEYN FRIEDRICH, kupiec, armator
| (Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
'''FRIEDRICH HEYN''' (15 V 1806 Gdańsk – 6 XII 1892 Gdańsk), kupiec, armator. Syn gdańskiego kupca Gustava Heyna. Właściciel firmy armatorsko-handlowej, zajmującej się hurtowym handlem zbożem, z kantorem w 1839 przy Hundegasse 66 (ul. Ogarna), od 1844 do śmierci przy Langgasse 75 (ul. Długa). <br/><br/> | '''FRIEDRICH HEYN''' (15 V 1806 Gdańsk – 6 XII 1892 Gdańsk), kupiec, armator. Syn gdańskiego kupca Gustava Heyna. Właściciel firmy armatorsko-handlowej, zajmującej się hurtowym handlem zbożem, z kantorem w 1839 przy Hundegasse 66 (ul. Ogarna), od 1844 do śmierci przy Langgasse 75 (ul. Długa). <br/><br/> | ||
| − | + | Właściciel żaglowych statków handlowych. W 1849 do jego firmy należały: pinka „Emma Heyn” (pojemność 383 łasztów), barki „Die Braut” (312 łasztów), „Stadt Colberg” (286 łasztów), „Providence” (257 łasztów), szkuner „Brillant” (257 łasztów), brygi „Belohnung” (147 łasztów) i „Gute Hoffnung” (146 łasztów). W 1864 posiadał siedem jednostek typu pinka o pojemności od 130 do 430 łasztów (np. w lipcu 1875 jeden z jego statków, „Admiral Prinz Albert”, płynął z Gdańska do Liverpoolu z ładunkiem soli), był też właścicielem największego w swoim czasie w Gdańsku żaglowca „Marineminister von Roon”. Z floty tej w 1880 pozostał w eksploatacji już tylko bark „Ottilia” (560 BRT). Posiadał małą stocznię przy [[LASTADIA | Lastadii]] 35, gdzie w latach 1855–1874 budowane były statki o ładowności nawet ponad tysiąca ton (650 łasztów). <br/><br/> | |
| − | Właściciel żaglowych statków handlowych | + | W okresie 1851–1874 nieetatowy członek [[RADA MIEJSKA | Zarządu Miasta]], w 1846 należał do [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]], od 1834 członek gdańskiej loży masońskiej „Eugenia” ([[WOLNOMULARSTWO | wolnomularstwo]]), przez 59 lat był członkiem [[RESURSY | Resursy Concordia]] (najdłuższy staż członkowski). W 1844 zgłosił projekt budowy w Gdańsku pierwszej [[GAZOWNIE | gazowni]]. <br/><br/> |
| − | + | Był czterokrotnie żonaty. 29 X 1829 zawarł w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) związek małżeński z panną Elisabethą (ur. 1811), córką Johanna Gottlieba Neumanna. Po jej śmierci, 28 VI 1840 w kościele NMP ogłoszono jego zapowiedzi ślubne z panną Emmą Martą Heyn (zm. 14 I 1849, w wieku 28 lat), ślub odbył się w Szczecinie 13 VII 1840. Po raz kolejny zaręczył się w Grudziądzu 18 XII 1850 z Johanną Amalią Engelhardt (26 XII 1822 Gdańsk – 21 XI 1876 Gdańsk), córką aptekarza z Grudziądza i jego żony A. Engelhard z domu Löfass. Ich ślub odbył się w końcu stycznia 1851 także w gdańskim kościele NMP. Czwartą żoną od 29 XII 1883 była Anna Augusta (ur. 3 V 1852 Gdańsk), córka kaletnika Johanna Christiana Schencka. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | |
| − | W okresie 1851–1874 nieetatowy członek [[RADA MIEJSKA | Zarządu Miasta]], w 1846 należał do [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]], od 1834 członek gdańskiej loży masońskiej | + | '''Bibliografia''': <br/> |
| − | + | Archiwum Państwowe Gdańsk, Urząd Stanu Cywilnego Gdańsk, 1609, 441, nr 2716/92 (akt zgonu). <br/> | |
| − | + | „Danziger Zeitung”, 7 XII 1892 (nekrolog). | |
Aktualna wersja na dzień 09:32, 10 lis 2024
FRIEDRICH HEYN (15 V 1806 Gdańsk – 6 XII 1892 Gdańsk), kupiec, armator. Syn gdańskiego kupca Gustava Heyna. Właściciel firmy armatorsko-handlowej, zajmującej się hurtowym handlem zbożem, z kantorem w 1839 przy Hundegasse 66 (ul. Ogarna), od 1844 do śmierci przy Langgasse 75 (ul. Długa).
Właściciel żaglowych statków handlowych. W 1849 do jego firmy należały: pinka „Emma Heyn” (pojemność 383 łasztów), barki „Die Braut” (312 łasztów), „Stadt Colberg” (286 łasztów), „Providence” (257 łasztów), szkuner „Brillant” (257 łasztów), brygi „Belohnung” (147 łasztów) i „Gute Hoffnung” (146 łasztów). W 1864 posiadał siedem jednostek typu pinka o pojemności od 130 do 430 łasztów (np. w lipcu 1875 jeden z jego statków, „Admiral Prinz Albert”, płynął z Gdańska do Liverpoolu z ładunkiem soli), był też właścicielem największego w swoim czasie w Gdańsku żaglowca „Marineminister von Roon”. Z floty tej w 1880 pozostał w eksploatacji już tylko bark „Ottilia” (560 BRT). Posiadał małą stocznię przy Lastadii 35, gdzie w latach 1855–1874 budowane były statki o ładowności nawet ponad tysiąca ton (650 łasztów).
W okresie 1851–1874 nieetatowy członek Zarządu Miasta, w 1846 należał do Towarzystwa Przyjaciół Sztuki, od 1834 członek gdańskiej loży masońskiej „Eugenia” ( wolnomularstwo), przez 59 lat był członkiem Resursy Concordia (najdłuższy staż członkowski). W 1844 zgłosił projekt budowy w Gdańsku pierwszej gazowni.
Był czterokrotnie żonaty. 29 X 1829 zawarł w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) związek małżeński z panną Elisabethą (ur. 1811), córką Johanna Gottlieba Neumanna. Po jej śmierci, 28 VI 1840 w kościele NMP ogłoszono jego zapowiedzi ślubne z panną Emmą Martą Heyn (zm. 14 I 1849, w wieku 28 lat), ślub odbył się w Szczecinie 13 VII 1840. Po raz kolejny zaręczył się w Grudziądzu 18 XII 1850 z Johanną Amalią Engelhardt (26 XII 1822 Gdańsk – 21 XI 1876 Gdańsk), córką aptekarza z Grudziądza i jego żony A. Engelhard z domu Löfass. Ich ślub odbył się w końcu stycznia 1851 także w gdańskim kościele NMP. Czwartą żoną od 29 XII 1883 była Anna Augusta (ur. 3 V 1852 Gdańsk), córka kaletnika Johanna Christiana Schencka.
Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk, Urząd Stanu Cywilnego Gdańsk, 1609, 441, nr 2716/92 (akt zgonu).
„Danziger Zeitung”, 7 XII 1892 (nekrolog).
