TROSIENER CHRISTIAN HEINRICH, kupiec
| (Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 7: | Linia 7: | ||
[[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | [[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | ||
| − | '''CHRISTIAN HEINRICH TROSIENER''' ( | + | '''CHRISTIAN HEINRICH TROSIENER''' (Johann Christian Heinrich; Trosiner) (7 V 1730 Gdańsk – 17 I 1797 Sztutowo), kupiec. Syn Christiana (pochowany 26 III 1767, w wieku 83 lat pod płytą nr 109 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] NMP) i poślubionej mu 28 III 1717 w [[KOŚCIÓŁ ŚW. BARBARY |kościele św. Barbary]] Anny Marii (1695 – pochowana 16 XII 1756 w [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościele św. Trójcy]], córki Petera Kroppa.<br/><br/> |
| − | 6 IX 1763 w | + | Prowadził handel głównie z Rosją, podróżował w celach zawodowych do Warszawy, Petersburga, Moskwy, a także do Włoch i Francji, gdzie spędził dłuższy czas w Lyonie. 20 V 1760 uzyskał kupieckie [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]]. Od 1764 był członkiem [[KWARTAŁY | Kwartału Rybackiego]] [[TRZECI ORDYNEK | Trzeciego Ordynku]], w którym jako porucznik (1767), potem kapitan (1771) dowodził kolejno 9. i 11. chorągwią. W 1774 został czwartym z czterech kwatermistrzów swojego kwartału, w 1775 był trzecim kwatermistrzem, od 1776 pierwszym. Piastował też godność starszego gildii kramarzy. W 1768 był członkiem straży ogniowej i deputacji (komisji) poboru pogłównego, w 1771 komisji do spraw hali (Dworu św. Jerzego, w którym stemplowano sukno), komisji monetarnej oraz kolegium szkolnego i kolegium do spraw handlu, w 1772 komisji do spraw akcyzy i komisji do spraw wyszukiwania gotówki, w 1775 komisji do spraw kamlarii, zapasów i loterii, w 1776 [[CULAGA | culagi]] i [[PAKOWNIE | pakowni]], a także poboru tzw. „czwartej części setnego feniga”, w 1777 komisji budowy wałów, do spraw Żuław oraz Mierzei i Szkarpawy, był także prowizorem (witrykiem) [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościoła św. Jana]], w 1778 był członkiem [[URZĄD BUDOWLANY | urzędu budowlanego]], w 1780 komisji do spraw funduszów posiłkowych. Należał do tych obywateli Gdańska, którzy ze względu na prowadzone interesy gospodarcze już w 1788 skłonni byli poprzeć rządy pruskie w mieście i głosił to publicznie. Było to przyczyną, że w 1789 musiał zlikwidować interesy w Gdańsku. <br/><br/> |
| − | Od około 1763 posiadał „Dom pod Żółwiem” przy Heilige-Geist-Gasse (ul. św. Ducha 111) (zob. [[WALLENBERG ADOLF, lekarz | Adolf Wallenberg]]). W 1789 sprzedał go Samuelowi Jacobowi Fischerowi i przeniósł się do należącego do miasta Sztutowa, którego został dzierżawcą. Na rok przed śmiercią przekazał dzierżawę żonie, która w 1798 odstąpiła ją Andreasowi Boschkemu z Küchwerder (obecnie Wiśniówka Gdańska) i wróciła do Gdańska. Zamieszkała w | + | 6 IX 1763 w kościele NMP poślubił Elisabeth Lehmann (2 VII 1745 Gdańsk – 18 IV 1818), córkę Georga (zm. 21 V 1762) i Susanny Konkordii (ur. 20 III 1718) z domu Neumann. Najstarszy syn Georg Heinrich (1 I 1765 – zmarł w dzieciństwie), z córek: [[SCHOPENHAUER JOHANNA HENRIETTE, literatka | Johannę Henriettę]] była matką [[SCHOPENHAUER ARTHUR, filozof, patron gdańskiej ulicy | Arthura Schopenhauera]], Charlotte Elisabeth (24 III 1768 – 1828) żoną Feliksa Ratzky’ego, Anne (21 VII 1769 – 16 IV 1814) i Julianne Dorotheę (31 VIII 1773 – 1849) pozostały pannami. <br/><br/> |
| + | Od około 1763 posiadał „Dom pod Żółwiem” przy Heilige-Geist-Gasse 81 (ul. św. Ducha 111) (zob. [[WALLENBERG ADOLF, lekarz | Adolf Wallenberg]]). W 1789, wycofując się z życia publicznego, sprzedał go Samuelowi Jacobowi Fischerowi i przeniósł się do należącego do miasta Sztutowa, którego został dzierżawcą. Pochowany w kościele św. Jana w Gdańsku. Na rok przed śmiercią przekazał dzierżawę żonie, która w 1798 odstąpiła ją Andreasowi Boschkemu z Küchwerder (obecnie Wiśniówka Gdańska) i wróciła do Gdańska. Zamieszkała w | ||
kamienicy przy Jopengasse 526 (ul. Piwna 7). {{author: AJ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | kamienicy przy Jopengasse 526 (ul. Piwna 7). {{author: AJ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 18:03, 10 sie 2024
CHRISTIAN HEINRICH TROSIENER (Johann Christian Heinrich; Trosiner) (7 V 1730 Gdańsk – 17 I 1797 Sztutowo), kupiec. Syn Christiana (pochowany 26 III 1767, w wieku 83 lat pod płytą nr 109 w kościele Najświętszej Marii Panny NMP) i poślubionej mu 28 III 1717 w kościele św. Barbary Anny Marii (1695 – pochowana 16 XII 1756 w kościele św. Trójcy, córki Petera Kroppa.
Prowadził handel głównie z Rosją, podróżował w celach zawodowych do Warszawy, Petersburga, Moskwy, a także do Włoch i Francji, gdzie spędził dłuższy czas w Lyonie. 20 V 1760 uzyskał kupieckie obywatelstwo Gdańska. Od 1764 był członkiem Kwartału Rybackiego Trzeciego Ordynku, w którym jako porucznik (1767), potem kapitan (1771) dowodził kolejno 9. i 11. chorągwią. W 1774 został czwartym z czterech kwatermistrzów swojego kwartału, w 1775 był trzecim kwatermistrzem, od 1776 pierwszym. Piastował też godność starszego gildii kramarzy. W 1768 był członkiem straży ogniowej i deputacji (komisji) poboru pogłównego, w 1771 komisji do spraw hali (Dworu św. Jerzego, w którym stemplowano sukno), komisji monetarnej oraz kolegium szkolnego i kolegium do spraw handlu, w 1772 komisji do spraw akcyzy i komisji do spraw wyszukiwania gotówki, w 1775 komisji do spraw kamlarii, zapasów i loterii, w 1776 culagi i pakowni, a także poboru tzw. „czwartej części setnego feniga”, w 1777 komisji budowy wałów, do spraw Żuław oraz Mierzei i Szkarpawy, był także prowizorem (witrykiem) kościoła św. Jana, w 1778 był członkiem urzędu budowlanego, w 1780 komisji do spraw funduszów posiłkowych. Należał do tych obywateli Gdańska, którzy ze względu na prowadzone interesy gospodarcze już w 1788 skłonni byli poprzeć rządy pruskie w mieście i głosił to publicznie. Było to przyczyną, że w 1789 musiał zlikwidować interesy w Gdańsku.
6 IX 1763 w kościele NMP poślubił Elisabeth Lehmann (2 VII 1745 Gdańsk – 18 IV 1818), córkę Georga (zm. 21 V 1762) i Susanny Konkordii (ur. 20 III 1718) z domu Neumann. Najstarszy syn Georg Heinrich (1 I 1765 – zmarł w dzieciństwie), z córek: Johannę Henriettę była matką Arthura Schopenhauera, Charlotte Elisabeth (24 III 1768 – 1828) żoną Feliksa Ratzky’ego, Anne (21 VII 1769 – 16 IV 1814) i Julianne Dorotheę (31 VIII 1773 – 1849) pozostały pannami.
Od około 1763 posiadał „Dom pod Żółwiem” przy Heilige-Geist-Gasse 81 (ul. św. Ducha 111) (zob. Adolf Wallenberg). W 1789, wycofując się z życia publicznego, sprzedał go Samuelowi Jacobowi Fischerowi i przeniósł się do należącego do miasta Sztutowa, którego został dzierżawcą. Pochowany w kościele św. Jana w Gdańsku. Na rok przed śmiercią przekazał dzierżawę żonie, która w 1798 odstąpiła ją Andreasowi Boschkemu z Küchwerder (obecnie Wiśniówka Gdańska) i wróciła do Gdańska. Zamieszkała w
kamienicy przy Jopengasse 526 (ul. Piwna 7).
