MACUR ANDRZEJ STANISŁAW, architekt, konserwator zabytków
| (Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | [[File: Pracownia_konserwatorska__Jana_Borowskiego.jpg |thumb| Członkowie pracowni konserwatorskiej Jana Borowskiego w Gdańsku, stoją od lewej: Wojciech Zalewski, [[MINKIEWICZ WITOLD | Witold Minkiewicz]], [[MACUR KAZIMIERZ | Kazimierz Macur]], Zbigniew Kapałka, Teodor Hoppe; siedzą od lewej: "Toluś" Żyngiel, Józef Cofta, [[CHRZANOWICZ JÓZEF, architekt, konserwator zabytków | Józef Chrzanowicz]], Andrzej Macur, L. Ostaszewski, [[LELEWICZ KAZIMIERZ | Kazimierz Lelewicz]], 1948]] | + | [[File: Pracownia_konserwatorska__Jana_Borowskiego.jpg |thumb| Członkowie pracowni konserwatorskiej Jana Borowskiego w Gdańsku, stoją od lewej: Wojciech Zalewski, [[MINKIEWICZ WITOLD, architekt, pracownik Politechniki Gdańskiej | Witold Minkiewicz]], [[MACUR KAZIMIERZ, architekt | Kazimierz Macur]], Zbigniew Kapałka, Teodor Hoppe; siedzą od lewej: "Toluś" Żyngiel, Józef Cofta, [[CHRZANOWICZ JÓZEF, architekt, konserwator zabytków | Józef Chrzanowicz]], Andrzej Macur, L. Ostaszewski, [[LELEWICZ KAZIMIERZ, fotografik | Kazimierz Lelewicz]], 1948]] |
[[File: Andrzej_Macur_1976.jpg |thumb| [[MACUR KAZIMIERZ | Kazimierz Macur]] i Andrzej Macur, 1976]] | [[File: Andrzej_Macur_1976.jpg |thumb| [[MACUR KAZIMIERZ | Kazimierz Macur]] i Andrzej Macur, 1976]] | ||
[[File: Andrzej_Macur_1999.jpg |thumb| Andrzej Macur, 1999]] | [[File: Andrzej_Macur_1999.jpg |thumb| Andrzej Macur, 1999]] | ||
| Linia 7: | Linia 7: | ||
[[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | [[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | ||
| − | '''ANDRZEJ STANISŁAW MACUR''' (ur. 14 VII 1945 Grudziądz), architekt, konserwator zabytków. Syn [[MACUR KAZIMIERZ | Kazimierza Macura]] i [[MACUR HELENA | Heleny]] z domu Prusakowskiej. W 1959 ukończył [[SZKOŁA PODSTAWOWA NR 4 | Szkołę Podstawową nr 4]] w Gdańsku, w 1963 [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, I | I Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika]]. W latach 1963–1969 studiował na [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechnice Gdańskiej]]; magister inżynier architekt. Po studiach rozpoczął pracę w [[PRZEDSIĘBIORSTWO PAŃSTWOWE PRACOWNIE KONSERWACJI ZABYTKÓW | Przedsiębiorstwie Państwowym Pracownie Konserwacji Zabytków (PP PKZ) Oddział w Gdańsku]], w pracowni projektowej pod kierunkiem ojca. W 1971 ukończył kurs z zakresu rewaloryzacji i ochrony budowli zabytkowych na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, w 1976 odbył studia podyplomowe na Politechnice Warszawskiej, w 1996 szkolenie w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. <br/><br/> | + | '''ANDRZEJ STANISŁAW MACUR''' (ur. 14 VII 1945 Grudziądz), architekt, konserwator zabytków. Syn [[MACUR KAZIMIERZ, architekt | Kazimierza Macura]] i [[MACUR HELENA, nauczycielka | Heleny]] z domu Prusakowskiej. W 1959 ukończył [[SZKOŁA PODSTAWOWA NR 4 | Szkołę Podstawową nr 4]] w Gdańsku, w 1963 [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, I | I Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika]]. W latach 1963–1969 studiował na [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechnice Gdańskiej]]; magister inżynier architekt. Po studiach rozpoczął pracę w [[PRZEDSIĘBIORSTWO PAŃSTWOWE PRACOWNIE KONSERWACJI ZABYTKÓW | Przedsiębiorstwie Państwowym Pracownie Konserwacji Zabytków (PP PKZ) Oddział w Gdańsku]], w pracowni projektowej pod kierunkiem ojca. W 1971 ukończył kurs z zakresu rewaloryzacji i ochrony budowli zabytkowych na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, w 1976 odbył studia podyplomowe na Politechnice Warszawskiej, w 1996 szkolenie w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. <br/><br/> |
W latach 1969–1995, w ramach pracy w PP PKZ w Gdańsku, był autorem wielu projektów restauracji zabytków oraz członkiem i kierownikiem zespołów i misji konserwatorskich (współfinansowanych przez UNESCO lub kraj zapraszający): w latach 1979–1980 główny projektant restauracji i adaptacji zespołu kamienic w Tallinie, 1977–1982 członek Polsko-Jugosłowiańskiej Misji Archeologiczno-Konserwatorskiej w Prilepie, 1983–1986 generalny projektant rewaloryzacji zespołu cytadeli w Algierze, 1988–1989 kierownik Polsko-Egipskiej Misji Archeologiczno-Konserwatorskiej w Deir el-Bahari w Egipcie. W latach 1997–2005 zastępca dyrektora zarządzającego SAP-Projekt w Sopocie, 1992–2011 właściciel Pracowni Autorskiej MACUR. W latach 2007–2013 szef projektu rewaloryzacji cytadeli w Algierze w PKZ Biuro Handlu Zagranicznego – Eksport Sp. z o.o. w Warszawie, 2013–2014 architekt restaurator w Bureau d’études d’architecture et d’expertise Hamouche w Algierze. <br/><br/> | W latach 1969–1995, w ramach pracy w PP PKZ w Gdańsku, był autorem wielu projektów restauracji zabytków oraz członkiem i kierownikiem zespołów i misji konserwatorskich (współfinansowanych przez UNESCO lub kraj zapraszający): w latach 1979–1980 główny projektant restauracji i adaptacji zespołu kamienic w Tallinie, 1977–1982 członek Polsko-Jugosłowiańskiej Misji Archeologiczno-Konserwatorskiej w Prilepie, 1983–1986 generalny projektant rewaloryzacji zespołu cytadeli w Algierze, 1988–1989 kierownik Polsko-Egipskiej Misji Archeologiczno-Konserwatorskiej w Deir el-Bahari w Egipcie. W latach 1997–2005 zastępca dyrektora zarządzającego SAP-Projekt w Sopocie, 1992–2011 właściciel Pracowni Autorskiej MACUR. W latach 2007–2013 szef projektu rewaloryzacji cytadeli w Algierze w PKZ Biuro Handlu Zagranicznego – Eksport Sp. z o.o. w Warszawie, 2013–2014 architekt restaurator w Bureau d’études d’architecture et d’expertise Hamouche w Algierze. <br/><br/> | ||
W Gdańsku do jego najważniejszych zrealizowanych projektów rekonstrukcji i adaptacji należą: spichrze na [[OŁOWIANKA | Ołowiance]] dla Centralnego Muzeum Morskiego ([[NARODOWE MUZEUM MORSKIE | Narodowe Muzeum Morskie]]; 1974), spichrz Opacki dla Muzeum Etnograficznego (oddział [[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowego]]; 1977), kamienice przy ul. Straganiarskiej 18/19 na pracownie PKZ (1980), kamienice przy ul. Świętojańskiej 47/48 na Dom Młodego Naukowca PAN (1982), kamienice przy ul. Straganiarskiej 31/33 na siedzibę Toto-Lotka (1993), Dom Komendanta w twierdzy [[WISŁOUJŚCIE | Wisłoujście]] (1994), dwór w [[MŁYNISKA | Młyniskach]] na siedzibę Zakładu Energetyki Cieplnej Gdańsk SA (1995), restauracja szczytów Muzeum Narodowego (1996), rekonstrukcja sklepień (1999) i wieżyczki (2001) w [[KOŚCIÓŁ ŚW. PIOTRA I PAWŁA | kościele św. Piotra i Pawła]]. <br/><br/> | W Gdańsku do jego najważniejszych zrealizowanych projektów rekonstrukcji i adaptacji należą: spichrze na [[OŁOWIANKA | Ołowiance]] dla Centralnego Muzeum Morskiego ([[NARODOWE MUZEUM MORSKIE | Narodowe Muzeum Morskie]]; 1974), spichrz Opacki dla Muzeum Etnograficznego (oddział [[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowego]]; 1977), kamienice przy ul. Straganiarskiej 18/19 na pracownie PKZ (1980), kamienice przy ul. Świętojańskiej 47/48 na Dom Młodego Naukowca PAN (1982), kamienice przy ul. Straganiarskiej 31/33 na siedzibę Toto-Lotka (1993), Dom Komendanta w twierdzy [[WISŁOUJŚCIE | Wisłoujście]] (1994), dwór w [[MŁYNISKA | Młyniskach]] na siedzibę Zakładu Energetyki Cieplnej Gdańsk SA (1995), restauracja szczytów Muzeum Narodowego (1996), rekonstrukcja sklepień (1999) i wieżyczki (2001) w [[KOŚCIÓŁ ŚW. PIOTRA I PAWŁA | kościele św. Piotra i Pawła]]. <br/><br/> | ||
| − | W latach 1980–1981 był przewodniczącym Komisji Zakładowej [[SOLIDARNOŚĆ | NSZZ „Solidarność”]] przy PP PKZ w Gdańsku. Członek Pomorskiej Okręgowej Izby Architektów i Stowarzyszenia Konserwatorów Zabytków, w 1992–2002 prezes oddziału gdańskiego. Odznaczony Srebrną Oznaką za Opiekę nad Zabytkami (1978) i Zasłużony Działacz Kultury (1979). Autor książek ''Gdańsk Kazimierza Macura. Z historii konserwacji i odbudowy zabytków w latach 1936–2000'' (2015) ) i ''Pół wieku z zabytkami w życiu i pracach konserwatorskich gdańskiego architekta'' (2018), opublikowanych przez wydawnictwo [[SŁOWO/OBRAZ TERYTORIA | słowo/obraz terytoria]], w której szczegółowo omówił działalność architektoniczną ojca i swoją.<br/><br/> | + | W latach 1980–1981 był przewodniczącym Komisji Zakładowej [[SOLIDARNOŚĆ | NSZZ „Solidarność”]] przy PP PKZ w Gdańsku. Członek Pomorskiej Okręgowej Izby Architektów i Stowarzyszenia Konserwatorów Zabytków, w 1992–2002 prezes oddziału gdańskiego. Odznaczony Srebrną Oznaką za Opiekę nad Zabytkami (1978) i Zasłużony Działacz Kultury (1979). Autor książek ''Gdańsk Kazimierza Macura. Z historii konserwacji i odbudowy zabytków w latach 1936–2000'' (2015) ) i ''Pół wieku z zabytkami w życiu i pracach konserwatorskich gdańskiego architekta'' (2018), opublikowanych przez wydawnictwo [[SŁOWO/OBRAZ TERYTORIA, wydawnictwo | słowo/obraz terytoria]], w której szczegółowo omówił działalność architektoniczną ojca i swoją.<br/><br/> |
W latach 1971–1985 żonaty z Dorotą z domu Mania (ur. 1951), modystką, ojciec Mateusza (ur. 1972) operatora i reżysera filmowego i córki Mai (ur. 1981) politologa. Od 1991 żonaty z Małgorzatą z domu Ruszkowską (ur. 1957), absolwentką Historii Sztuki i Kulturoznawstwa UAM w Poznaniu, ojciec Maksymiliana (ur. 1992), architekta. {{author: CzB}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | W latach 1971–1985 żonaty z Dorotą z domu Mania (ur. 1951), modystką, ojciec Mateusza (ur. 1972) operatora i reżysera filmowego i córki Mai (ur. 1981) politologa. Od 1991 żonaty z Małgorzatą z domu Ruszkowską (ur. 1957), absolwentką Historii Sztuki i Kulturoznawstwa UAM w Poznaniu, ojciec Maksymiliana (ur. 1992), architekta. {{author: CzB}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 10:02, 17 gru 2023
ANDRZEJ STANISŁAW MACUR (ur. 14 VII 1945 Grudziądz), architekt, konserwator zabytków. Syn Kazimierza Macura i Heleny z domu Prusakowskiej. W 1959 ukończył Szkołę Podstawową nr 4 w Gdańsku, w 1963 I Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika. W latach 1963–1969 studiował na Politechnice Gdańskiej; magister inżynier architekt. Po studiach rozpoczął pracę w Przedsiębiorstwie Państwowym Pracownie Konserwacji Zabytków (PP PKZ) Oddział w Gdańsku, w pracowni projektowej pod kierunkiem ojca. W 1971 ukończył kurs z zakresu rewaloryzacji i ochrony budowli zabytkowych na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, w 1976 odbył studia podyplomowe na Politechnice Warszawskiej, w 1996 szkolenie w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.
W latach 1969–1995, w ramach pracy w PP PKZ w Gdańsku, był autorem wielu projektów restauracji zabytków oraz członkiem i kierownikiem zespołów i misji konserwatorskich (współfinansowanych przez UNESCO lub kraj zapraszający): w latach 1979–1980 główny projektant restauracji i adaptacji zespołu kamienic w Tallinie, 1977–1982 członek Polsko-Jugosłowiańskiej Misji Archeologiczno-Konserwatorskiej w Prilepie, 1983–1986 generalny projektant rewaloryzacji zespołu cytadeli w Algierze, 1988–1989 kierownik Polsko-Egipskiej Misji Archeologiczno-Konserwatorskiej w Deir el-Bahari w Egipcie. W latach 1997–2005 zastępca dyrektora zarządzającego SAP-Projekt w Sopocie, 1992–2011 właściciel Pracowni Autorskiej MACUR. W latach 2007–2013 szef projektu rewaloryzacji cytadeli w Algierze w PKZ Biuro Handlu Zagranicznego – Eksport Sp. z o.o. w Warszawie, 2013–2014 architekt restaurator w Bureau d’études d’architecture et d’expertise Hamouche w Algierze.
W Gdańsku do jego najważniejszych zrealizowanych projektów rekonstrukcji i adaptacji należą: spichrze na Ołowiance dla Centralnego Muzeum Morskiego ( Narodowe Muzeum Morskie; 1974), spichrz Opacki dla Muzeum Etnograficznego (oddział Muzeum Narodowego; 1977), kamienice przy ul. Straganiarskiej 18/19 na pracownie PKZ (1980), kamienice przy ul. Świętojańskiej 47/48 na Dom Młodego Naukowca PAN (1982), kamienice przy ul. Straganiarskiej 31/33 na siedzibę Toto-Lotka (1993), Dom Komendanta w twierdzy Wisłoujście (1994), dwór w Młyniskach na siedzibę Zakładu Energetyki Cieplnej Gdańsk SA (1995), restauracja szczytów Muzeum Narodowego (1996), rekonstrukcja sklepień (1999) i wieżyczki (2001) w kościele św. Piotra i Pawła.
W latach 1980–1981 był przewodniczącym Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” przy PP PKZ w Gdańsku. Członek Pomorskiej Okręgowej Izby Architektów i Stowarzyszenia Konserwatorów Zabytków, w 1992–2002 prezes oddziału gdańskiego. Odznaczony Srebrną Oznaką za Opiekę nad Zabytkami (1978) i Zasłużony Działacz Kultury (1979). Autor książek Gdańsk Kazimierza Macura. Z historii konserwacji i odbudowy zabytków w latach 1936–2000 (2015) ) i Pół wieku z zabytkami w życiu i pracach konserwatorskich gdańskiego architekta (2018), opublikowanych przez wydawnictwo słowo/obraz terytoria, w której szczegółowo omówił działalność architektoniczną ojca i swoją.
W latach 1971–1985 żonaty z Dorotą z domu Mania (ur. 1951), modystką, ojciec Mateusza (ur. 1972) operatora i reżysera filmowego i córki Mai (ur. 1981) politologa. Od 1991 żonaty z Małgorzatą z domu Ruszkowską (ur. 1957), absolwentką Historii Sztuki i Kulturoznawstwa UAM w Poznaniu, ojciec Maksymiliana (ur. 1992), architekta.
