CIEŚLA PIOTR JÓZEF, piłkarz ręczny, olimpijczyk
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File: Piotr_Cieśla.jpg |thumb| Piotr Cieśla, 2016]] | [[File: Piotr_Cieśla.jpg |thumb| Piotr Cieśla, 2016]] | ||
| − | '''PIOTR JÓZEF CIEŚLA''' (ur. 16 I 1955 Gdańsk), sportowiec, piłkarz ręczny, olimpijczyk. Syn Józefa (26 VIII 1922 – 18 XI 2001 Gdańsk) i Czesławy z domu Przyjemskiej (11 V 1926 – 2 III 2015 Gdańsk). Starszy brat [[CIEŚLA PAWEŁ, piłkarz ręczny, lekarz | Pawła Cieśli]]. Naukę rozpoczął w gdańskiej Szkole Podstawowej nr 54 (ul. Hibnera, obecnie ul. Do Studzienki), | + | '''PIOTR JÓZEF CIEŚLA''' (ur. 16 I 1955 Gdańsk), sportowiec, piłkarz ręczny, olimpijczyk. Syn Józefa (26 VIII 1922 – 18 XI 2001 Gdańsk) i Czesławy z domu Przyjemskiej (11 V 1926 – 2 III 2015 Gdańsk). Starszy brat [[CIEŚLA PAWEŁ, piłkarz ręczny, lekarz | Pawła Cieśli]]. Naukę rozpoczął w gdańskiej Szkole Podstawowej nr 54 (ul. Hibnera, obecnie ul. Do Studzienki), przeniesiony przez trenera Jana Kleina do Szkoły Podstawowej nr 39 (ul. Obywatelska), uczestnik ogólnopolskich spartakiad o mistrzostwo szkół podstawowych w piłce ręcznej (trzykrotnie z zespołem zajmował pierwsze miejsce). W 1976 absolwent Technikum Mechanicznego, studiował w gdańskiej [[AKADEMIA WYCHOWANIA FIZYCZNEGO I SPORTU IM. JĘDRZEJA ŚNIADECKIEGO | Akademii Wychowania Fizycznego]].<br/><br/> |
Od 1972 zawodnik (obrońca) Spójni Gdańsk, w tym samym roku z reprezentacją Gdańska juniorów (złożonej z zawodników Spójni i | Od 1972 zawodnik (obrońca) Spójni Gdańsk, w tym samym roku z reprezentacją Gdańska juniorów (złożonej z zawodników Spójni i | ||
[[LECHIA | Lechii Gdańsk]]) zajął drugie miejsce w ogólnopolskich rozgrywkach o Puchar Miast (w turnieju finałowym w Poznaniu z udziałem czterech drużyn zdobył 15 bramek). Także od tego roku zawodnik pierwszej drużyny seniorów Spójni, z którą dwukrotnie zdobywał tytuł wicemistrza Polski (1973, 1974). Z zespołem grał w październiku 1976 w I rundzie Pucharu Europy z IK Heim Goeteborg 18:19 (strzelił pięć bramek) i 24:24 (strzelił siedem bramek).<br/><br/> | [[LECHIA | Lechii Gdańsk]]) zajął drugie miejsce w ogólnopolskich rozgrywkach o Puchar Miast (w turnieju finałowym w Poznaniu z udziałem czterech drużyn zdobył 15 bramek). Także od tego roku zawodnik pierwszej drużyny seniorów Spójni, z którą dwukrotnie zdobywał tytuł wicemistrza Polski (1973, 1974). Z zespołem grał w październiku 1976 w I rundzie Pucharu Europy z IK Heim Goeteborg 18:19 (strzelił pięć bramek) i 24:24 (strzelił siedem bramek).<br/><br/> | ||
W latach 1974–1978 rozegrał 51 spotkań w reprezentacji Polski, w 1976 brązowy medalista na igrzyskach w Montrealu (rozegrał wszystkie pięć spotkań, zdobywca bramki w meczu z Węgrami (18:16)), w 1978 uczestnik mistrzostw świata w Danii (szóste miejsce). W latach 1986–1989 grał w zespole Schwaz Tirol (Austria). Po zakończeniu kariery i powrocie do Polski został kierownikiem produkcji w firmie Lonza. Wiceprezes Pomorskiego Okręgowego Związku Piłki Ręcznej. Prezes żeńskiej sekcji piłki ręcznej Nata AZS AWF (2002). W latach 2012-2014 menedżer męskiej drużyny KAR-Do Spójnia Gdynia. <br/><br/> | W latach 1974–1978 rozegrał 51 spotkań w reprezentacji Polski, w 1976 brązowy medalista na igrzyskach w Montrealu (rozegrał wszystkie pięć spotkań, zdobywca bramki w meczu z Węgrami (18:16)), w 1978 uczestnik mistrzostw świata w Danii (szóste miejsce). W latach 1986–1989 grał w zespole Schwaz Tirol (Austria). Po zakończeniu kariery i powrocie do Polski został kierownikiem produkcji w firmie Lonza. Wiceprezes Pomorskiego Okręgowego Związku Piłki Ręcznej. Prezes żeńskiej sekcji piłki ręcznej Nata AZS AWF (2002). W latach 2012-2014 menedżer męskiej drużyny KAR-Do Spójnia Gdynia. <br/><br/> | ||
Wyróżniony tytułem Mistrza Sportu (1985), odznaczonym między innymi odznaką [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za Zasługi dla Gdańska”]] (1976), Medalem Prezydenta Gdańska (1976), Brązowym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe (1986). | Wyróżniony tytułem Mistrza Sportu (1985), odznaczonym między innymi odznaką [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za Zasługi dla Gdańska”]] (1976), Medalem Prezydenta Gdańska (1976), Brązowym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe (1986). | ||
| − | Żonaty z Renatą, ojciec Katarzyny (ur. 1983), absolwentki Wydziału Architektury i Wzornictwa [[AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH W GDAŃSKU | Akademii Sztuk Pięknych]] w Gdańsku (2008) i Jacka (ur. 1989), od 2008 szefa Harcerskiego Klubu Ratowniczego „Medicus” Gdańsk, absolwenta [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego]] na kierunku Ratownictwo Medyczne, 27 II 2019 odznaczonego honorową odznaką „Za zasługi dla ochrony zdrowia” za zaangażowane w walkę o życie prezydenta Gdańska [[ADAMOWICZ PAWEŁ BOGDAN, | + | Żonaty z Renatą, ojciec Katarzyny (ur. 1983), absolwentki Wydziału Architektury i Wzornictwa [[AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH W GDAŃSKU | Akademii Sztuk Pięknych]] w Gdańsku (2008) i Jacka (ur. 1989), od 2008 szefa Harcerskiego Klubu Ratowniczego „Medicus” Gdańsk, absolwenta [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego]] na kierunku Ratownictwo Medyczne, 27 II 2019 odznaczonego honorową odznaką „Za zasługi dla ochrony zdrowia” za zaangażowane w walkę o życie prezydenta Gdańska [[ADAMOWICZ PAWEŁ BOGDAN, prezydent Gdańska | Pawła Adamowicza]]. {{author:JANSZ}}[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 15:04, 25 gru 2022
PIOTR JÓZEF CIEŚLA (ur. 16 I 1955 Gdańsk), sportowiec, piłkarz ręczny, olimpijczyk. Syn Józefa (26 VIII 1922 – 18 XI 2001 Gdańsk) i Czesławy z domu Przyjemskiej (11 V 1926 – 2 III 2015 Gdańsk). Starszy brat Pawła Cieśli. Naukę rozpoczął w gdańskiej Szkole Podstawowej nr 54 (ul. Hibnera, obecnie ul. Do Studzienki), przeniesiony przez trenera Jana Kleina do Szkoły Podstawowej nr 39 (ul. Obywatelska), uczestnik ogólnopolskich spartakiad o mistrzostwo szkół podstawowych w piłce ręcznej (trzykrotnie z zespołem zajmował pierwsze miejsce). W 1976 absolwent Technikum Mechanicznego, studiował w gdańskiej Akademii Wychowania Fizycznego.
Od 1972 zawodnik (obrońca) Spójni Gdańsk, w tym samym roku z reprezentacją Gdańska juniorów (złożonej z zawodników Spójni i
Lechii Gdańsk) zajął drugie miejsce w ogólnopolskich rozgrywkach o Puchar Miast (w turnieju finałowym w Poznaniu z udziałem czterech drużyn zdobył 15 bramek). Także od tego roku zawodnik pierwszej drużyny seniorów Spójni, z którą dwukrotnie zdobywał tytuł wicemistrza Polski (1973, 1974). Z zespołem grał w październiku 1976 w I rundzie Pucharu Europy z IK Heim Goeteborg 18:19 (strzelił pięć bramek) i 24:24 (strzelił siedem bramek).
W latach 1974–1978 rozegrał 51 spotkań w reprezentacji Polski, w 1976 brązowy medalista na igrzyskach w Montrealu (rozegrał wszystkie pięć spotkań, zdobywca bramki w meczu z Węgrami (18:16)), w 1978 uczestnik mistrzostw świata w Danii (szóste miejsce). W latach 1986–1989 grał w zespole Schwaz Tirol (Austria). Po zakończeniu kariery i powrocie do Polski został kierownikiem produkcji w firmie Lonza. Wiceprezes Pomorskiego Okręgowego Związku Piłki Ręcznej. Prezes żeńskiej sekcji piłki ręcznej Nata AZS AWF (2002). W latach 2012-2014 menedżer męskiej drużyny KAR-Do Spójnia Gdynia.
Wyróżniony tytułem Mistrza Sportu (1985), odznaczonym między innymi odznaką „Za Zasługi dla Gdańska” (1976), Medalem Prezydenta Gdańska (1976), Brązowym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe (1986).
Żonaty z Renatą, ojciec Katarzyny (ur. 1983), absolwentki Wydziału Architektury i Wzornictwa Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku (2008) i Jacka (ur. 1989), od 2008 szefa Harcerskiego Klubu Ratowniczego „Medicus” Gdańsk, absolwenta Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego na kierunku Ratownictwo Medyczne, 27 II 2019 odznaczonego honorową odznaką „Za zasługi dla ochrony zdrowia” za zaangażowane w walkę o życie prezydenta Gdańska Pawła Adamowicza.
