PILAWSKA IRENA, harcmistrzyni
(Utworzył nową stronę „{{web}} Category: Hasła w przygotowaniu”) |
|||
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | [[ | + | [[File: Pilawska_Irena.jpg |thumb| Irena Pilawska, w śrdoku na dole, trzecia od góry jej siostra [[REYMAN CECYLIA, harcmistrzyni, żeglarka, działaczka społeczna | Cecylia Reyman]]]] |
| + | [[File: Irena_Pilawska.jpg |thumb| Irena Pilawska, w górnym rzędzie, pierwsza z prawej]] | ||
| + | '''IRENA PILAWSKA''' (19 I 1916 Wiedeń – 4 III 2011 Limanowa), harcmistrzyni, handlowiec. Córka Romana Reymana (20 VI 1889 Budy Łańcuckie – 14 IX 1974 Limanowa), pracownika Wydziału Wojskowego [[KOMISARIAT GENERALNY RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ W II WMG | Komisariatu Generalnego Rzeczpospolitej Polskiej w II Wolnym Mieście Gdańsku]], i Bronisławy z domu Skwarczyńskiej (30 VIII 1889 Łańcut – 7 II 1967 Limanowa). Siostra [[REYMAN CECYLIA, harcmistrzyni, żeglarka, działaczka społeczna | Cecylii Reyman]], [[REYMAN TADEUSZ, harcerz | Tadeusza]], [[REYMAN EDMUND, lotnik | Edmunda]] i [[REYMAN BOLESŁAW, żeglarz, działacz społeczny | Bolesława]] Reymanów. Mieszkała z rodziną w [[KOSZARY | koszarach]] w Gdańsku–[[NOWY PORT |Nowym Porcie]] przy Hindersinstrasse 2 (ul. Kasztanowa).<br/><br/> | ||
| + | Uczęszczała do [[SZKOŁY SENACKIE W II WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU | powszechnej szkoły senackiej (polskiej)]] w Gdańsku–[[ZASPA |Zaspie]], [[GIMNAZJUM POLSKIE | Gimnazjum Polskiego]], w 1933 ukończyła [[POLSKIE SZKOŁY HANDLOWE W II WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU | Polską Wyższą Szkołę Handlową]] w Gdańsku. Od czasów szkolnych zaangażowana w działalność harcerską (zob. [[HARCERSTWO | harcerstwo]]), prowadziła drużynę zuchową „Słoneczne Promyki” i drużynę harcerek, komendantka III Hufca Chorągwi Gdańskiej w Gdańsku–Nowym Porcie. W 1939 była hufcową gdańskiego Hufca Zuchów. W związku z pogarszającą się sytuacją polityczną w Gdańsku, latem 1939 przeniosła się wraz z siostrą Cecylią do Gdyni. 30 sierpnia obie wyjechały do Krakowa, skąd w październiku dotarły do Limanowej, gdzie rodzina posiadała willę „Zacisze”. <br/><br/> | ||
| + | Po wojnie w Gdańsku, mieszkała przy ul. Kościuszki 96/4. W 1952 powróciła do Limanowej, gdzie od 1960 do 1976 była kierowniczką księgarni Domu Książki. Tam też kontynuowała działalność harcerską. Była namiestnikiem zuchowym (1958−1961), członkinią komendy hufca (1959−1961) i zastępczynią hufcowego Hufca Limanowa (15 XI 1959 − 15 II 1961). Przez kilka lat pracowała w Hufcu, kierując referatem zuchowym. Od 1 X 1959 podharcmistrzyni, od 1 I 1962 harcmistrzyni. <br/><br/> | ||
| + | Od czerwca 1941 żona drogerzysty Antoniego Pilawskiego (3 VI 1909 Brzozów koło Rzeszowa – 15 VII 1976 Limanowa), z którym miała synów Leszka Wojciecha (7 V 1942 Rabka-Zdrój – 3 X 2022 Limanowa), architekta, oraz Andrzeja (ur. 6 X 1945 Gdańsk). {{author: BOR}} {{author: MAD}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 07:19, 5 gru 2022
IRENA PILAWSKA (19 I 1916 Wiedeń – 4 III 2011 Limanowa), harcmistrzyni, handlowiec. Córka Romana Reymana (20 VI 1889 Budy Łańcuckie – 14 IX 1974 Limanowa), pracownika Wydziału Wojskowego Komisariatu Generalnego Rzeczpospolitej Polskiej w II Wolnym Mieście Gdańsku, i Bronisławy z domu Skwarczyńskiej (30 VIII 1889 Łańcut – 7 II 1967 Limanowa). Siostra Cecylii Reyman, Tadeusza, Edmunda i Bolesława Reymanów. Mieszkała z rodziną w koszarach w Gdańsku–Nowym Porcie przy Hindersinstrasse 2 (ul. Kasztanowa).
Uczęszczała do powszechnej szkoły senackiej (polskiej) w Gdańsku–Zaspie, Gimnazjum Polskiego, w 1933 ukończyła Polską Wyższą Szkołę Handlową w Gdańsku. Od czasów szkolnych zaangażowana w działalność harcerską (zob. harcerstwo), prowadziła drużynę zuchową „Słoneczne Promyki” i drużynę harcerek, komendantka III Hufca Chorągwi Gdańskiej w Gdańsku–Nowym Porcie. W 1939 była hufcową gdańskiego Hufca Zuchów. W związku z pogarszającą się sytuacją polityczną w Gdańsku, latem 1939 przeniosła się wraz z siostrą Cecylią do Gdyni. 30 sierpnia obie wyjechały do Krakowa, skąd w październiku dotarły do Limanowej, gdzie rodzina posiadała willę „Zacisze”.
Po wojnie w Gdańsku, mieszkała przy ul. Kościuszki 96/4. W 1952 powróciła do Limanowej, gdzie od 1960 do 1976 była kierowniczką księgarni Domu Książki. Tam też kontynuowała działalność harcerską. Była namiestnikiem zuchowym (1958−1961), członkinią komendy hufca (1959−1961) i zastępczynią hufcowego Hufca Limanowa (15 XI 1959 − 15 II 1961). Przez kilka lat pracowała w Hufcu, kierując referatem zuchowym. Od 1 X 1959 podharcmistrzyni, od 1 I 1962 harcmistrzyni.
Od czerwca 1941 żona drogerzysty Antoniego Pilawskiego (3 VI 1909 Brzozów koło Rzeszowa – 15 VII 1976 Limanowa), z którym miała synów Leszka Wojciecha (7 V 1942 Rabka-Zdrój – 3 X 2022 Limanowa), architekta, oraz Andrzeja (ur. 6 X 1945 Gdańsk).
