RUTKOWSKI BOLESŁAW, prorektor Akademii Medycznej w Gdańsku
| (Nie pokazano 20 wersji utworzonych przez 5 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | + | ||
| − | '''BOLESŁAW RUTKOWSKI''' (ur. 5 XII 1944 Wilno), lekarz, | + | |
| + | '''BOLESŁAW RUTKOWSKI''' (ur. 5 XII 1944 Wilno), lekarz, prorektor gdańskiej [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Medycznej]] (AMG). Syn Kazimierza, podczas II wojny światowej oficera Armii Krajowej, po jej zakończeniu poszukiwanego przez Urząd Bezpieczeństwa, skazanego zaocznie na karę śmierci. Do 1956 mieszkał z rodzicami w Gorzowie Wielkopolskim jako Stanisław Jankowski. W latach 1962–1968 studiował na Wydziale Lekarskim AMG, od 1968 pracownik tej instytucji, do 1970 stażysta w II Klinice Chorób Wewnętrznych kierowanej przez prof. [[PENSON JAKUB, rektor Akademii Medycznej w Gdańsku | Jakuba Pensona]], następnie na studiach doktoranckich, od 1973 doktor nauk medycznych. Od 1983 doktor habilitowany, od 1985 docent, od 1991 profesor AMG (uczelniany), od 1992 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 1999 profesor zwyczajny. | ||
| + | W latach 1976–1977 odbył półroczny staż w Klinice Chorób Wewnętrznych Uniwersytetu w Parmie, w 1987 roczny w Katedrze Fizjologii Szkoły Medycznej Uniwersytetu w Birmingham, w 1991 w Cardiff. W latach 1985–1991 zastępca dyrektora, w 1991–1995 dyrektor Instytutu Chorób Wewnętrznych. Od 1992 do 2015 kierownik Kliniki Chorób Nerek AMG, po zmianie nazwy w 1997 Katedry i Kliniki Nefrologii, Transplantologii i Chorób Wewnętrznych AMG. W latach 2000–2005 prorektor do spraw dydaktyki i studenckich. <br/><br/> | ||
| + | Specjalista II stopnia z zakresu chorób wewnętrznych, nefrologii, transplantologii klinicznej i hipertensjologii. Członek Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów Naukowych (w kadencji 2013-2016). Od listopada 2015 redaktor naczelny „Gazety AMG”. Od 2013 doktor honoris causa Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego w Szczecinie. Od 2021 profesor honorowy Aesculapius Gedanensis. <br/><br/> | ||
| + | Prowadzi badania nad epidemiologią chorób nerek, patofizjologią zaburzeń gospodarki węglowodanowo-lipidowej w przewlekłej niewydolności nerek, optymalizacją terapii nefroprotekcyjnej, indywidualizacją leczenia nerkozastępczego, w tym dializoterapii i przeszczepiania nerek. W okresie 1992–1999 Konsultant Krajowy w dziedzinie nefrologii, następnie Krajowy Koordynator Programu Poprawy i Rozwoju Dializoterapii, w 2005–2011 ponownie Konsultant Krajowy w dziedzinie nefrologii.<br/><br/> | ||
| + | Członek Krajowego Zespołu Konsultanta Medycznego w dziedzinie nefrologii, w 1984–1991 sekretarz medyczny, 1991–1992 wiceprzewodniczący Zarządu, 1998–2004 prezes Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Nefrologicznego (od 2013 członek honorowy). Członek Zarządu Głównego w Polskim Towarzystwie Nefrologicznym oraz Prezes-Elekt w Polskim Towarzystwie Transplantacyjnym. Od 1996 prezes Central and Eastern European Advisory Board in Chronic Renal Failure, prezydent międzynarodowych towarzystw naukowych: International Society of Uremia Research and Toxicity i International Association of the History of Nephrology. Redaktor czasopisma „Forum Nefrologiczne”. Redaktor i współredaktor m.in. 30 podręczników, w tym unikatowych opracowań dotyczących leczenia nerkozastępczego dla lekarzy, pielęgniarek i pacjentów. W kadencji 2020–2024 kanclerz Kapituły Medalu „Zasłużonemu Gdańskiemu Uniwersytetowi Medycznemu”.<br/><br/> | ||
| + | Odznaczony między innymi Krzyżem Kawalerskim (1995) i Krzyżem Oficerskim (2002) Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2001), Medalem 50-lecia AMG (1995), odznakami „Za zasługi dla Akademii Medycznej w Lublinie” (1995), „Za zasługi dla ziemi włocławskiej” (1995), „Zasłużonemu AMG” (1996), Medalem 1000-lecia Gdańska (1997). Wyróżniony nagrodą „Za specjalne osiągnięcia w ochronie zdrowia” (2002), statuetką Hipokratesa Polskiego Towarzystwa Medycyny Rodzinnej (2002) oraz Distinguished Medal of the National Kidney Foundation (2004). W 2005 otrzymał Nagrodę Naukową Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza ([[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE | nagrody miasta Gdańska]]) w kategorii nauk ścisłych i przyrodniczych za poznanie mechanizmów zaburzeń w gospodarce węglowodanowej i lipidowej, towarzyszących przewlekłej niewydolności nerek. Cztery lata później na wniosek pacjentów został wyróżniony Nagrodą Zaufania „Złoty Otis”. W 2014 otrzymał Nagrodę św. Kamila (przyznawaną przez Zakon Kleryków Regularnych Posługujących Chorym, Kamilian oraz Instytut Praw Pacjenta i Edukacji Zdrowotnej). Żonaty z Krystyną, ojciec Przemysława (ur. 1968) i Bartosza (ur. 1973) {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 21:54, 23 lis 2023
BOLESŁAW RUTKOWSKI (ur. 5 XII 1944 Wilno), lekarz, prorektor gdańskiej Akademii Medycznej (AMG). Syn Kazimierza, podczas II wojny światowej oficera Armii Krajowej, po jej zakończeniu poszukiwanego przez Urząd Bezpieczeństwa, skazanego zaocznie na karę śmierci. Do 1956 mieszkał z rodzicami w Gorzowie Wielkopolskim jako Stanisław Jankowski. W latach 1962–1968 studiował na Wydziale Lekarskim AMG, od 1968 pracownik tej instytucji, do 1970 stażysta w II Klinice Chorób Wewnętrznych kierowanej przez prof. Jakuba Pensona, następnie na studiach doktoranckich, od 1973 doktor nauk medycznych. Od 1983 doktor habilitowany, od 1985 docent, od 1991 profesor AMG (uczelniany), od 1992 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 1999 profesor zwyczajny.
W latach 1976–1977 odbył półroczny staż w Klinice Chorób Wewnętrznych Uniwersytetu w Parmie, w 1987 roczny w Katedrze Fizjologii Szkoły Medycznej Uniwersytetu w Birmingham, w 1991 w Cardiff. W latach 1985–1991 zastępca dyrektora, w 1991–1995 dyrektor Instytutu Chorób Wewnętrznych. Od 1992 do 2015 kierownik Kliniki Chorób Nerek AMG, po zmianie nazwy w 1997 Katedry i Kliniki Nefrologii, Transplantologii i Chorób Wewnętrznych AMG. W latach 2000–2005 prorektor do spraw dydaktyki i studenckich.
Specjalista II stopnia z zakresu chorób wewnętrznych, nefrologii, transplantologii klinicznej i hipertensjologii. Członek Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów Naukowych (w kadencji 2013-2016). Od listopada 2015 redaktor naczelny „Gazety AMG”. Od 2013 doktor honoris causa Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego w Szczecinie. Od 2021 profesor honorowy Aesculapius Gedanensis.
Prowadzi badania nad epidemiologią chorób nerek, patofizjologią zaburzeń gospodarki węglowodanowo-lipidowej w przewlekłej niewydolności nerek, optymalizacją terapii nefroprotekcyjnej, indywidualizacją leczenia nerkozastępczego, w tym dializoterapii i przeszczepiania nerek. W okresie 1992–1999 Konsultant Krajowy w dziedzinie nefrologii, następnie Krajowy Koordynator Programu Poprawy i Rozwoju Dializoterapii, w 2005–2011 ponownie Konsultant Krajowy w dziedzinie nefrologii.
Członek Krajowego Zespołu Konsultanta Medycznego w dziedzinie nefrologii, w 1984–1991 sekretarz medyczny, 1991–1992 wiceprzewodniczący Zarządu, 1998–2004 prezes Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Nefrologicznego (od 2013 członek honorowy). Członek Zarządu Głównego w Polskim Towarzystwie Nefrologicznym oraz Prezes-Elekt w Polskim Towarzystwie Transplantacyjnym. Od 1996 prezes Central and Eastern European Advisory Board in Chronic Renal Failure, prezydent międzynarodowych towarzystw naukowych: International Society of Uremia Research and Toxicity i International Association of the History of Nephrology. Redaktor czasopisma „Forum Nefrologiczne”. Redaktor i współredaktor m.in. 30 podręczników, w tym unikatowych opracowań dotyczących leczenia nerkozastępczego dla lekarzy, pielęgniarek i pacjentów. W kadencji 2020–2024 kanclerz Kapituły Medalu „Zasłużonemu Gdańskiemu Uniwersytetowi Medycznemu”.
Odznaczony między innymi Krzyżem Kawalerskim (1995) i Krzyżem Oficerskim (2002) Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2001), Medalem 50-lecia AMG (1995), odznakami „Za zasługi dla Akademii Medycznej w Lublinie” (1995), „Za zasługi dla ziemi włocławskiej” (1995), „Zasłużonemu AMG” (1996), Medalem 1000-lecia Gdańska (1997). Wyróżniony nagrodą „Za specjalne osiągnięcia w ochronie zdrowia” (2002), statuetką Hipokratesa Polskiego Towarzystwa Medycyny Rodzinnej (2002) oraz Distinguished Medal of the National Kidney Foundation (2004). W 2005 otrzymał Nagrodę Naukową Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza ( nagrody miasta Gdańska) w kategorii nauk ścisłych i przyrodniczych za poznanie mechanizmów zaburzeń w gospodarce węglowodanowej i lipidowej, towarzyszących przewlekłej niewydolności nerek. Cztery lata później na wniosek pacjentów został wyróżniony Nagrodą Zaufania „Złoty Otis”. W 2014 otrzymał Nagrodę św. Kamila (przyznawaną przez Zakon Kleryków Regularnych Posługujących Chorym, Kamilian oraz Instytut Praw Pacjenta i Edukacji Zdrowotnej). Żonaty z Krystyną, ojciec Przemysława (ur. 1968) i Bartosza (ur. 1973)
