HEIN CONSTANTIN, złotnik
| (Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File:Constantin_Hein.jpg|thumb|Constantin Hein, talerz, srebro]] | [[File:Constantin_Hein.jpg|thumb|Constantin Hein, talerz, srebro]] | ||
| − | '''CONSTANTIN HEIN''' (8 III 1674 Gdańsk – 16 IX 1743 Gdańsk), złotnik. Syn Daniela Heine. Od 1703 zatrudniony jako czeladnik w warsztacie [[SCHUBERT CHRISTIAN II | Christiana Schuberta II]]. Pracę mistrzowską wykonał w 1705 w pracowni [[RÖDE PETER III | Petera Rödego III]]. 29 VII 1706 uzyskał | + | '''CONSTANTIN HEIN''' (Heine, Heyn) (8 III 1674 Gdańsk – 16 IX 1743 Gdańsk), złotnik, uważany za jednego z pierwszych wybitnych wytwórców wyrobów ze srebra (Silberarbeiter). Syn Daniela Heine, brat złotnika Salomona (zm. 11 VI 1745 Gdańsk w wieku 63 lat), od 1723 mistrza, od 4 XI 1724 posiadacza [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwa Gdańska]] jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli).<br/><br/> |
| − | Funkcję kompana (podstarszego) gdańskiego [[CECHY, XIV–XVIII wiek | cechu]] złotników pełnił w 1730, starszego cechu w latach 1725, 1731, 1737. Jako czeladnika zatrudniał od 19 VI 1721 młodszego brata Salomona | + | Od 1703 zatrudniony jako czeladnik w warsztacie [[SCHUBERT CHRISTIAN II, złotnik | Christiana Schuberta II]]. Pracę mistrzowską wykonał w 1705 w pracowni [[RÖDE PETER III, złotnik | Petera Rödego III]]. 29 VII 1706 uzyskał obywatelstwo Gdańska (jako tzw. Bürger-Kind). Od 1736 Münzbeamter (urzędnik nadzorujący bicie monet). Funkcję kompana (podstarszego) gdańskiego [[CECHY, XIV–XVIII wiek | cechu]] złotników pełnił w 1730, starszego cechu w latach 1725, 1731, 1737. <br/><br/> |
| − | Używał znaku warsztatowego z monogramem CH w skomplikowanym obrysie i podobnego jako probierz cechowy. Z jego dorobku wymienić można: kielich (Muzeum Zamkowe w Malborku), paterkę ([[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowe]] w Gdańsku), łyżkę (Państwowe Muzeum Historyczne w Moskwie). <br/><br/> | + | Jako czeladnika zatrudniał od 19 VI 1721 młodszego brata Salomona, od 1711 [[BERENDT BENIAMIN I, złotnik | Beniamina Berendta I]], od 1714 Carla Edera. Prace mistrzowskie w jego warsztacie wykonali [[DIETRICH JOHANN CARL, złotnik | Johann Carl Dietrich]], w 1737 Beniamin Döbler, Bernhardt Späht z Hamburga (zm. 1751), w 1725 Beniamin Ephraim Schmidt (1697–1745). Używał znaku warsztatowego z monogramem CH w skomplikowanym obrysie i podobnego jako probierz cechowy. Z jego dorobku wymienić można: kielich (Muzeum Zamkowe w Malborku), paterkę ([[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowe]] w Gdańsku), łyżkę (Państwowe Muzeum Historyczne w Moskwie) |
| − | Zob. też [[ZŁOTNICTWO | złotnictwo]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | oraz znajdujące się niegdyś w kolekcji [[GIEŁDZIŃSKI LESSER, kupiec, kolekcjoner | Lessera Giełdzińskiego]] dwie cukiernice w kształcie muszli, z białego srebra. <br/><br/> |
| + | Żonaty był po raz drugi z Dorothą Marią Necker (pochowana 17 I 1749 w wieku 55 lat w grobie nr 161 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP)), miał ochrzczonych tamże synów Johanna Carla (ur. 20 VI 1712) i Carla Ludwiga (pochowany 16 X 1764 w [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościele św. Trójcy]] w grobie nr 13). Wdowa prowadziła warsztat jeszcze w 1744, w którym 13 października w [[KOŚCIÓŁ ŚW. PIOTRA I PAWŁA | kościele św. Piotra i Pawła]] powtórnie wyszła za mąż za Davida Grunaua (19 XII 1691 – pochowany po 1749 tamże), będąc jego trzecią żoną. <br/><br/> | ||
| + | Został pochowany 22 X 1743 w kaplicy złotników w kościele NMP. Zob. też [[ZŁOTNICTWO | złotnictwo]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | '''Bibliografia''':<br/> | ||
| + | Czihak Eugen von, ''Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen'', Leipzig 1908, s. XI, 42, 45, 73, 74, 75, 76, 78, 93 <br/> | ||
| + | Kriegseisen Jacek, ''O gdańskich złotnikach w latach 1700–1816'', w: ''...łyżek srebrnych dwa tuziny. Srebra domowe w Gdańsku 1700–1816'', Gdańsk 2007, s. 169–170.<br/> | ||
| + | Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 2, 329, 391. | ||
Aktualna wersja na dzień 08:07, 27 wrz 2023
CONSTANTIN HEIN (Heine, Heyn) (8 III 1674 Gdańsk – 16 IX 1743 Gdańsk), złotnik, uważany za jednego z pierwszych wybitnych wytwórców wyrobów ze srebra (Silberarbeiter). Syn Daniela Heine, brat złotnika Salomona (zm. 11 VI 1745 Gdańsk w wieku 63 lat), od 1723 mistrza, od 4 XI 1724 posiadacza obywatelstwa Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli).
Od 1703 zatrudniony jako czeladnik w warsztacie Christiana Schuberta II. Pracę mistrzowską wykonał w 1705 w pracowni Petera Rödego III. 29 VII 1706 uzyskał obywatelstwo Gdańska (jako tzw. Bürger-Kind). Od 1736 Münzbeamter (urzędnik nadzorujący bicie monet). Funkcję kompana (podstarszego) gdańskiego cechu złotników pełnił w 1730, starszego cechu w latach 1725, 1731, 1737.
Jako czeladnika zatrudniał od 19 VI 1721 młodszego brata Salomona, od 1711 Beniamina Berendta I, od 1714 Carla Edera. Prace mistrzowskie w jego warsztacie wykonali Johann Carl Dietrich, w 1737 Beniamin Döbler, Bernhardt Späht z Hamburga (zm. 1751), w 1725 Beniamin Ephraim Schmidt (1697–1745). Używał znaku warsztatowego z monogramem CH w skomplikowanym obrysie i podobnego jako probierz cechowy. Z jego dorobku wymienić można: kielich (Muzeum Zamkowe w Malborku), paterkę ( Muzeum Narodowe w Gdańsku), łyżkę (Państwowe Muzeum Historyczne w Moskwie)
oraz znajdujące się niegdyś w kolekcji Lessera Giełdzińskiego dwie cukiernice w kształcie muszli, z białego srebra.
Żonaty był po raz drugi z Dorothą Marią Necker (pochowana 17 I 1749 w wieku 55 lat w grobie nr 161 w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP)), miał ochrzczonych tamże synów Johanna Carla (ur. 20 VI 1712) i Carla Ludwiga (pochowany 16 X 1764 w kościele św. Trójcy w grobie nr 13). Wdowa prowadziła warsztat jeszcze w 1744, w którym 13 października w kościele św. Piotra i Pawła powtórnie wyszła za mąż za Davida Grunaua (19 XII 1691 – pochowany po 1749 tamże), będąc jego trzecią żoną.
Został pochowany 22 X 1743 w kaplicy złotników w kościele NMP. Zob. też złotnictwo.
Bibliografia:
Czihak Eugen von, Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen, Leipzig 1908, s. XI, 42, 45, 73, 74, 75, 76, 78, 93
Kriegseisen Jacek, O gdańskich złotnikach w latach 1700–1816, w: ...łyżek srebrnych dwa tuziny. Srebra domowe w Gdańsku 1700–1816, Gdańsk 2007, s. 169–170.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 2, 329, 391.
