RECHTER HEINRICH von, komtur gdański
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę RECHTER HEINRICH von na RECHTER HEINRICH von, komtur gdański) |
|||
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''HEINRICH von RECHTER''' (zm. po 1351), komtur gdański (zob. [[KOMTURSTWO GDAŃSKIE | komturstwo gdańskie]]). Od 19 XII 1346 | + | '''HEINRICH von RECHTER''' (zm. po 1351), komtur gdański (zob. [[KOMTURSTWO GDAŃSKIE | komturstwo gdańskie]]). Od 19 XII 1346 znany jako komtur domowy w konwencie gdańskim (zastępca komtura). Po raz pierwszy na urzędzie komtura notowany 25 V 1348. Był wówczas obecny przy wielkim mistrzu Heinrichu Dusemerze, który przybywając do Gdańska, doprowadził do kompromisu między [[DOMINIKANIE | dominikanami]] z gdańskiego klasztoru przy [[KOŚCIÓŁ ŚW. MIKOŁAJA | kościele św. Mikołaja]] a władzami [[GŁÓWNE MIASTO | Głównego Miasta Gdańska]]. Przedmiotem sporu była konieczność dopasowania (ograniczenia) posiadłości klasztoru dominikańskiego do planów budowy północnej linii [[MURY OBRONNE | murów Głównego Miasta]]. Z polecenia wielkiego mistrza przewodniczył sądowi, który rozstrzygał pretensje Polaków i Prusów spoza miasta oraz polskich rybaków z [[OSIEK | Osieka]] do łąk, błot i drewna w granicach własności miasta Gdańska. Sprawę zakończyło wypłacenie przez mieszczan skarżącym pieniężnego odszkodowania za odstąpienie od posiadanych praw, a komtur sporządził w tej sprawie 19 VII 1348 stosowne poświadczenie.<br/><br/> |
16 XI 1348 był w Malborku świadkiem wystawienia przez wielkiego mistrza dokumentu lokacyjnego dla miasta Pucka. Sam wystawił dokumenty nadające [[PRAWO CHEŁMIŃSKIE | prawo chełmińskie]] wsi Garczegorze koło Lęborka (12 XII 1348), Przyjaźni koło Żukowa (9 VIII 1349), Nowej Wsi koło Lęborka (22 XI 1349), Lublewu pod Gdańskiem (19 XII 1349), prawo magdeburskie dla dóbr rycerskich Skrzeszewo koło Kartuz (19 XII 1349), potwierdził nabycie połowy wsi Warcz (koło Trąbek Wielkich) przez rycerza Lekauta ze Swincza i jego braci (15 V 1350).<br/><br/> | 16 XI 1348 był w Malborku świadkiem wystawienia przez wielkiego mistrza dokumentu lokacyjnego dla miasta Pucka. Sam wystawił dokumenty nadające [[PRAWO CHEŁMIŃSKIE | prawo chełmińskie]] wsi Garczegorze koło Lęborka (12 XII 1348), Przyjaźni koło Żukowa (9 VIII 1349), Nowej Wsi koło Lęborka (22 XI 1349), Lublewu pod Gdańskiem (19 XII 1349), prawo magdeburskie dla dóbr rycerskich Skrzeszewo koło Kartuz (19 XII 1349), potwierdził nabycie połowy wsi Warcz (koło Trąbek Wielkich) przez rycerza Lekauta ze Swincza i jego braci (15 V 1350).<br/><br/> | ||
| − | Po rezygnacji Heinricha Dusemera z urzędu wielkiego mistrza i wyborze we wrześniu 1351 | + | Po rezygnacji Heinricha Dusemera z urzędu wielkiego mistrza i wyborze we wrześniu 1351 nowym zwierzchnikiem zakonu [[WINRICH von KNIPRODE, komtur gdański, wielki mistrz krzyżacki | Winricha von Kniprode]], został odwołany z urzędu. Jako były komtur gdański 11 XI 1351 wystawił jeszcze dokument potwierdzający, że za czasów swego urzędowania nadał na prawie chełmińskim Hannusowi Klukowi wieś Chylonię i urząd sołtysa z obowiązkiem zasiedlenia wsi, której przy okazji zmienił nazwę na utworzoną od swego imienia: Heynrichsdorff. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 08:10, 6 gru 2022
HEINRICH von RECHTER (zm. po 1351), komtur gdański (zob. komturstwo gdańskie). Od 19 XII 1346 znany jako komtur domowy w konwencie gdańskim (zastępca komtura). Po raz pierwszy na urzędzie komtura notowany 25 V 1348. Był wówczas obecny przy wielkim mistrzu Heinrichu Dusemerze, który przybywając do Gdańska, doprowadził do kompromisu między dominikanami z gdańskiego klasztoru przy kościele św. Mikołaja a władzami Głównego Miasta Gdańska. Przedmiotem sporu była konieczność dopasowania (ograniczenia) posiadłości klasztoru dominikańskiego do planów budowy północnej linii murów Głównego Miasta. Z polecenia wielkiego mistrza przewodniczył sądowi, który rozstrzygał pretensje Polaków i Prusów spoza miasta oraz polskich rybaków z Osieka do łąk, błot i drewna w granicach własności miasta Gdańska. Sprawę zakończyło wypłacenie przez mieszczan skarżącym pieniężnego odszkodowania za odstąpienie od posiadanych praw, a komtur sporządził w tej sprawie 19 VII 1348 stosowne poświadczenie.
16 XI 1348 był w Malborku świadkiem wystawienia przez wielkiego mistrza dokumentu lokacyjnego dla miasta Pucka. Sam wystawił dokumenty nadające prawo chełmińskie wsi Garczegorze koło Lęborka (12 XII 1348), Przyjaźni koło Żukowa (9 VIII 1349), Nowej Wsi koło Lęborka (22 XI 1349), Lublewu pod Gdańskiem (19 XII 1349), prawo magdeburskie dla dóbr rycerskich Skrzeszewo koło Kartuz (19 XII 1349), potwierdził nabycie połowy wsi Warcz (koło Trąbek Wielkich) przez rycerza Lekauta ze Swincza i jego braci (15 V 1350).
Po rezygnacji Heinricha Dusemera z urzędu wielkiego mistrza i wyborze we wrześniu 1351 nowym zwierzchnikiem zakonu Winricha von Kniprode, został odwołany z urzędu. Jako były komtur gdański 11 XI 1351 wystawił jeszcze dokument potwierdzający, że za czasów swego urzędowania nadał na prawie chełmińskim Hannusowi Klukowi wieś Chylonię i urząd sołtysa z obowiązkiem zasiedlenia wsi, której przy okazji zmienił nazwę na utworzoną od swego imienia: Heynrichsdorff.
