ÖRNSTER SIEGFRIED, złotnik
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] | [[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] | ||
[[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | [[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | ||
| − | '''SIEGFRIED ÖRNSTER''' (2 IV 1662 Halle – 27 VI 1735 Gdańsk), złotnik. W latach 1688–1691 terminował jako czeladnik w warsztacie [[BECKHAUSEN JAKOB, złotnik | Jakoba Beckhausena]]. Pracę mistrzowską wykonał u [[CLAUSEN BENEDICT, złotnik | Benedicta Clausena]] w 1691 i 23 czerwca tego roku otrzymał [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE| obywatelstwo miejskie]] Gdańska. Funkcję starszego [[CECHY, XIV–XVIII wiek| cechu]] pełnił w latach 1709, 1716, 1722, 1726, kompana (podstarszego) – w 1708. Prace mistrzowskie w jego warsztacie wykonali: w 1710 Abraham Clasen (Claßsen), w 1716 Daniel Lubner (Lebener, Libner, Levener, Löwner, Löbner; 1686 – 28 IV 1749), w 1728 [[STENTZEL JOHANN CONRAD| Johann Conrad Stentzel]], w 1729 Christoph Türck (Turck; 22 VI 1695 - 17 IV 1766).<br/><br/> | + | '''SIEGFRIED ÖRNSTER''' (2 IV 1662 Halle – 27 VI 1735 Gdańsk), złotnik. W latach 1688–1691 terminował jako czeladnik w warsztacie [[BECKHAUSEN JAKOB, złotnik | Jakoba Beckhausena]]. Pracę mistrzowską wykonał u [[CLAUSEN BENEDICT, złotnik | Benedicta Clausena]] w 1691 i 23 czerwca tego roku otrzymał [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE| obywatelstwo miejskie]] Gdańska. Funkcję starszego [[CECHY, XIV–XVIII wiek| cechu]] pełnił w latach 1709, 1716, 1722, 1726, kompana (podstarszego) – w 1708. Prace mistrzowskie w jego warsztacie wykonali: w 1710 Abraham Clasen (Claßsen) (23 I 1710 otrzymał obywatelstwo Gdańska), w 1716 Daniel Lubner (Lebener, Libner, Levener, Löwner, Löbner; 1686 – 28 IV 1749, 17 VIII 1716 otrzymał obywatelstwo Gdańska jako złotnik, 23 IX 1723 podwyższył je do kupieckiego), w 1728 [[STENTZEL JOHANN CONRAD, złotnik| Johann Conrad Stentzel]], w 1729 Christoph Türck (Turck; 22 VI 1695 - 17 IV 1766).<br/><br/> |
Był żonaty z Concordią, córką gdańskiego złotnika Hansa Pohlmanna. Miał synów Johann Gottlieba, Hieronima Siegfrieda i Emmanuela Gottlieba, którzy kształcili się w zawodzie złotniczym, pierwszy od 1716, drugi od 1717, trzeci od 1719. Johann Gottlieb i Hieronim Siegfried nauki nie ukończyli, Emmanuel Gottlieb – po wyuczeniu w 1733 – był w latach 1755–1767 czynny jako złotnik w Augsburgu. Innymi wyuczonymi uczniami byli Johann Ernst Wiedenhöffen (1699), zapisany w 1707 Wilhelm Großer (Grosser; 30 III 1693 [[PIASKOWNIA| Piaskownia]] – 5 XII 1739), Michael Pontanus (1712), Benjamin Birbaum (1716), Joachim Daniel Ebers (1719), Johann Gottlieb Möller (1723), Johann Heinrich Meyer (1724), Johann Samuel Möske (1733, czynny jako złotnik w Toruniu w latach 1760–1767); nauki nie ukończył Daniel Rahn (1700). <br/><br/> | Był żonaty z Concordią, córką gdańskiego złotnika Hansa Pohlmanna. Miał synów Johann Gottlieba, Hieronima Siegfrieda i Emmanuela Gottlieba, którzy kształcili się w zawodzie złotniczym, pierwszy od 1716, drugi od 1717, trzeci od 1719. Johann Gottlieb i Hieronim Siegfried nauki nie ukończyli, Emmanuel Gottlieb – po wyuczeniu w 1733 – był w latach 1755–1767 czynny jako złotnik w Augsburgu. Innymi wyuczonymi uczniami byli Johann Ernst Wiedenhöffen (1699), zapisany w 1707 Wilhelm Großer (Grosser; 30 III 1693 [[PIASKOWNIA| Piaskownia]] – 5 XII 1739), Michael Pontanus (1712), Benjamin Birbaum (1716), Joachim Daniel Ebers (1719), Johann Gottlieb Möller (1723), Johann Heinrich Meyer (1724), Johann Samuel Möske (1733, czynny jako złotnik w Toruniu w latach 1760–1767); nauki nie ukończył Daniel Rahn (1700). <br/><br/> | ||
Pochowany w kaplicy Złotników w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY| kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) w Gdańsku.<br/><br/> | Pochowany w kaplicy Złotników w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY| kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) w Gdańsku.<br/><br/> | ||
| − | Używał znaku warsztatowego z monogramem SÖ w owalnym polu. Jest znany przede wszystkim z licznych sprzętów liturgicznych i ozdób ołtarzowych: monstrancje (kościół NMP w Gdańsku (monstrancja promienista, ufundowana w 1717 dla [[KAPLICA KRÓLEWSKA I PLEBANIA KOŚCIOŁA NMP | Kaplicy Królewskiej]] przez kanonika włocławskiego, oficjała pomorskiego i 1712–1719 proboszcza Kaplicy Królewskiej [[KORSZ ANDRZEJ JAKUB, proboszcz Kaplicy Królewskiej | Andrzeja Korsza]]), Chmielno, Goręczyno, Mechowa, Płowęż, Puck, Starzyn, Kowal koło Włocławka), kielichy (Kurowo koło Puław, Pelplin, Szczawin, Żarnowiec), cyborium (kościół św. Wojciecha w Elblągu), kadzielnice i łódki na kadzidło (dawniej kościół św. Jana w Malborku; Chmielno), relikwiarz (Puck), krzyż relikwiarzowy (Tczew), aplikacje na obrazy (Nowa Cerkiew, Żarnowiec). Wykonywał także naczynia świeckie zdobione scenami figuralnymi, wśród których wyróżniają się: puchar cechu młynarzy z 1715 | + | Używał znaku warsztatowego z monogramem SÖ w owalnym polu. Jest znany przede wszystkim z licznych sprzętów liturgicznych i ozdób ołtarzowych: monstrancje (kościół NMP w Gdańsku (monstrancja promienista, ufundowana w 1717 dla [[KAPLICA KRÓLEWSKA I PLEBANIA KOŚCIOŁA NMP | Kaplicy Królewskiej]] przez kanonika włocławskiego, oficjała pomorskiego i 1712–1719 proboszcza Kaplicy Królewskiej [[KORSZ ANDRZEJ JAKUB, proboszcz Kaplicy Królewskiej | Andrzeja Korsza]]), Chmielno, Goręczyno, Mechowa, Płowęż, Puck, Starzyn, Kowal koło Włocławka), kielichy (Kurowo koło Puław, Pelplin, Szczawin, Żarnowiec), cyborium (kościół św. Wojciecha w Elblągu), kadzielnice i łódki na kadzidło (dawniej kościół św. Jana w Malborku; Chmielno), relikwiarz (Puck), krzyż relikwiarzowy (Tczew), aplikacje na obrazy (Nowa Cerkiew, Żarnowiec). Wykonywał także naczynia świeckie zdobione scenami figuralnymi, wśród których wyróżniają się: puchar cechu młynarzy z 1715 ([[MUZEUM NARODOWE| Muzeum Narodowe]] w Gdańsku), kubek bractwa strzeleckiego (Muzeum Zamkowe w Malborku), kufle ze scenami biblijnymi (Zamek Królewski na Wawelu, Obwodowe Muzeum Historyczne im. W.W. Tarnowskiego w Czernihowie, Landesmuseum Württemberg w Stuttgarcie, Ermitaż w Sankt Petersburgu).<br/><br/> |
Zob. też [[ZŁOTNICTWO| złotnictwo]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Zob. też [[ZŁOTNICTWO| złotnictwo]]. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 19:29, 25 paź 2023
SIEGFRIED ÖRNSTER (2 IV 1662 Halle – 27 VI 1735 Gdańsk), złotnik. W latach 1688–1691 terminował jako czeladnik w warsztacie Jakoba Beckhausena. Pracę mistrzowską wykonał u Benedicta Clausena w 1691 i 23 czerwca tego roku otrzymał obywatelstwo miejskie Gdańska. Funkcję starszego cechu pełnił w latach 1709, 1716, 1722, 1726, kompana (podstarszego) – w 1708. Prace mistrzowskie w jego warsztacie wykonali: w 1710 Abraham Clasen (Claßsen) (23 I 1710 otrzymał obywatelstwo Gdańska), w 1716 Daniel Lubner (Lebener, Libner, Levener, Löwner, Löbner; 1686 – 28 IV 1749, 17 VIII 1716 otrzymał obywatelstwo Gdańska jako złotnik, 23 IX 1723 podwyższył je do kupieckiego), w 1728 Johann Conrad Stentzel, w 1729 Christoph Türck (Turck; 22 VI 1695 - 17 IV 1766).
Był żonaty z Concordią, córką gdańskiego złotnika Hansa Pohlmanna. Miał synów Johann Gottlieba, Hieronima Siegfrieda i Emmanuela Gottlieba, którzy kształcili się w zawodzie złotniczym, pierwszy od 1716, drugi od 1717, trzeci od 1719. Johann Gottlieb i Hieronim Siegfried nauki nie ukończyli, Emmanuel Gottlieb – po wyuczeniu w 1733 – był w latach 1755–1767 czynny jako złotnik w Augsburgu. Innymi wyuczonymi uczniami byli Johann Ernst Wiedenhöffen (1699), zapisany w 1707 Wilhelm Großer (Grosser; 30 III 1693 Piaskownia – 5 XII 1739), Michael Pontanus (1712), Benjamin Birbaum (1716), Joachim Daniel Ebers (1719), Johann Gottlieb Möller (1723), Johann Heinrich Meyer (1724), Johann Samuel Möske (1733, czynny jako złotnik w Toruniu w latach 1760–1767); nauki nie ukończył Daniel Rahn (1700).
Pochowany w kaplicy Złotników w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) w Gdańsku.
Używał znaku warsztatowego z monogramem SÖ w owalnym polu. Jest znany przede wszystkim z licznych sprzętów liturgicznych i ozdób ołtarzowych: monstrancje (kościół NMP w Gdańsku (monstrancja promienista, ufundowana w 1717 dla Kaplicy Królewskiej przez kanonika włocławskiego, oficjała pomorskiego i 1712–1719 proboszcza Kaplicy Królewskiej Andrzeja Korsza), Chmielno, Goręczyno, Mechowa, Płowęż, Puck, Starzyn, Kowal koło Włocławka), kielichy (Kurowo koło Puław, Pelplin, Szczawin, Żarnowiec), cyborium (kościół św. Wojciecha w Elblągu), kadzielnice i łódki na kadzidło (dawniej kościół św. Jana w Malborku; Chmielno), relikwiarz (Puck), krzyż relikwiarzowy (Tczew), aplikacje na obrazy (Nowa Cerkiew, Żarnowiec). Wykonywał także naczynia świeckie zdobione scenami figuralnymi, wśród których wyróżniają się: puchar cechu młynarzy z 1715 ( Muzeum Narodowe w Gdańsku), kubek bractwa strzeleckiego (Muzeum Zamkowe w Malborku), kufle ze scenami biblijnymi (Zamek Królewski na Wawelu, Obwodowe Muzeum Historyczne im. W.W. Tarnowskiego w Czernihowie, Landesmuseum Württemberg w Stuttgarcie, Ermitaż w Sankt Petersburgu).
Zob. też złotnictwo.
