ŁOSICKI ZBIGNIEW, docent Politechniki Gdańskiej
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę ŁOSICKI ZBIGNIEW na ŁOSICKI ZBIGNIEW, docent Politechniki Gdańskiej) |
|||
| (Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | + | [[File: Tablica_upamiętniająca_Zbigniewa_Łosickiego.jpg |thumb| Tablica upamiętniająca Zbigniewa Łosickiego na murach Bramy Świętojańskiej]] | |
| − | '''ZBIGNIEW ŁOSICKI''' (10 V 1930 Warszawa – 26 I 1997 Gdynia), żołnierz Armii Krajowej (AK) – pseudonim R6, docent [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG). Syn Ireny z domu Sochackiej (1904–1987) i Leona (1901–1965). Do 1938 | + | '''ZBIGNIEW ŁOSICKI''' (10 V 1930 Warszawa – 26 I 1997 Gdynia), żołnierz Armii Krajowej (AK) – pseudonim R6, docent [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG). Syn Ireny z domu Sochackiej (1904–1987) i Leona (1901–1965). Do 1938 mieszkał w Warszawie.<br/><br/> |
| − | + | ||
Od 1942 żołnierz Szarych Szeregów, harcerz w okolicy Warszawy. Po 1945 członek Drużyny Harcerzy im. Księcia Jeremiego Wiśniowieckiego („Zastęp Rysiów”), od stycznia 1946 – „Stalowi Polacy”, a od 1948 – organizacji opozycyjnej Wolność i Sprawiedliwość. W 1948 absolwent liceum ogólnokształcącego w Mielcu, od tego roku na studiach w Gdańsku. W listopadzie 1951 aresztowany, przetrzymywany w Krakowie, skazany wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Krakowie, po odbyciu kary więzienia zwolniony w 1952. W 1955 absolwent Wydziału Budownictwa Lądowego PG, inżynier budownictwa lądowego, następnie magister nauk technicznych w zakresie konstrukcji budowlanych i budowy mostów. Od kwietnia 1952 do sierpnia 1953 kierownik budowy i robót instalacyjnych w Zjednoczeniu Robót Inżynieryjnych Budownictwa Miejskiego w Poznaniu. Od 15 VII 1953 do 31 I 1962 kierownik budowy, projektant w Zjednoczeniu Budownictwa Miejskiego w Gdyni, w 1958 opracował technologię konstrukcji budowy domów z elementów prefabrykowanych. Od 1 VIII 1961 do 12 XI 1965 starszy inspektor nadzoru, starszy projektant w Biurze Projektów „Społem”, Pracownia Projektowo-Kosztorysowa. W latach 1959–1965 także nauczyciel w Technikum Budowlanym w Gdyni.<br/><br/> | Od 1942 żołnierz Szarych Szeregów, harcerz w okolicy Warszawy. Po 1945 członek Drużyny Harcerzy im. Księcia Jeremiego Wiśniowieckiego („Zastęp Rysiów”), od stycznia 1946 – „Stalowi Polacy”, a od 1948 – organizacji opozycyjnej Wolność i Sprawiedliwość. W 1948 absolwent liceum ogólnokształcącego w Mielcu, od tego roku na studiach w Gdańsku. W listopadzie 1951 aresztowany, przetrzymywany w Krakowie, skazany wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Krakowie, po odbyciu kary więzienia zwolniony w 1952. W 1955 absolwent Wydziału Budownictwa Lądowego PG, inżynier budownictwa lądowego, następnie magister nauk technicznych w zakresie konstrukcji budowlanych i budowy mostów. Od kwietnia 1952 do sierpnia 1953 kierownik budowy i robót instalacyjnych w Zjednoczeniu Robót Inżynieryjnych Budownictwa Miejskiego w Poznaniu. Od 15 VII 1953 do 31 I 1962 kierownik budowy, projektant w Zjednoczeniu Budownictwa Miejskiego w Gdyni, w 1958 opracował technologię konstrukcji budowy domów z elementów prefabrykowanych. Od 1 VIII 1961 do 12 XI 1965 starszy inspektor nadzoru, starszy projektant w Biurze Projektów „Społem”, Pracownia Projektowo-Kosztorysowa. W latach 1959–1965 także nauczyciel w Technikum Budowlanym w Gdyni.<br/><br/> | ||
| − | + | W latach 1963–1997 pracownik PG, w 1973 doktor w Instytucie Budownictwa Lądowego, od 1987 na stanowisku docenta. W latach 1977–1981 prodziekan do spraw studenckich Wydziału Budownictwa Lądowego, w 1981–1984 prodziekan do spraw nauki tego wydziału. W latach 1978–1986 kierownik Zakładu Mechanizacji, Organizacji i Zarządzania w Budownictwie w Instytucie Technologii i Materiałów Budowlanych na Wydziale Budownictwa Lądowego. Kierownik Studium Podyplomowego: 1978–1983 Technologii i Organizacji Uprzemysłowionego Budownictwa, 1985–1986 Technologii i Organizacji i Zarządzania w Budownictwie na Wydziale Budownictwa Lądowego. Od 1995 na emeryturze.<br/><br/> | |
| − | W latach 1963–1997 pracownik PG, w 1973 doktor w Instytucie Budownictwa Lądowego, od 1987 na stanowisku docenta. W latach 1977–1981 prodziekan do spraw studenckich Wydziału Budownictwa Lądowego, w 1981–1984 prodziekan do spraw nauki tego wydziału. W latach 1978–1986 kierownik Zakładu Mechanizacji, Organizacji i Zarządzania w Budownictwie w Instytucie Technologii i Materiałów Budowlanych na Wydziale Budownictwa Lądowego. Kierownik Studium Podyplomowego: 1978–1983 Technologii i Organizacji Uprzemysłowionego Budownictwa, 1985–1986 Technologii i Organizacji i Zarządzania w Budownictwie na Wydziale Budownictwa Lądowego. Od 1995 | + | Był specjalistą w dziedzinach technologii i konstrukcji budowlanych, organizacji i zarządzania w budownictwie oraz mechanizacji. Autor ponad 100 ekspertyz technicznych i kilkudziesięciu publikacji. M.in. dzięki jego staraniom w latach 1976–1978 odbudowano [[BRAMA ŚWIĘTOJAŃSKA | Bramę Świętojańską]] i przeznaczono ją na siedzibę oddziału gdańskiego Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa (PZITB).<br/><br/> |
| − | + | ||
| − | Był specjalistą w dziedzinach technologii i konstrukcji budowlanych, organizacji i zarządzania w budownictwie oraz mechanizacji. Autor ponad 100 ekspertyz technicznych i kilkudziesięciu publikacji. | + | |
| − | + | ||
W latach 1956–1997 członek Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa, zastępca przewodniczącego Zarządu Głównego, od 1990 przewodniczący oddziału gdańskiego, od 1997 honorowy przewodniczący. Członek Naczelnej Organizacji Technicznej, od 1990 wiceprzewodniczący oddziału gdańskiego, prezes Izby Budownictwa Gdańskiej Izby Gospodarczej, członek Wojewódzkiej Komisji do spraw Stwierdzenia Kwalifikacji Fachowej Kadry Budowlanej. W latach 1990–1996 członek Światowego Związku Żołnierzy AK.<br/><br/> | W latach 1956–1997 członek Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa, zastępca przewodniczącego Zarządu Głównego, od 1990 przewodniczący oddziału gdańskiego, od 1997 honorowy przewodniczący. Członek Naczelnej Organizacji Technicznej, od 1990 wiceprzewodniczący oddziału gdańskiego, prezes Izby Budownictwa Gdańskiej Izby Gospodarczej, członek Wojewódzkiej Komisji do spraw Stwierdzenia Kwalifikacji Fachowej Kadry Budowlanej. W latach 1990–1996 członek Światowego Związku Żołnierzy AK.<br/><br/> | ||
| − | + | Odznaczony m.in. Krzyżem Armii Krajowej (1971), Złotą (1964) i Srebrną Odznaką PZITB (1961), Srebrnym Krzyżem Zasługi (1958). Pochowany na Starych Powązkach w Warszawie. {{author: WP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | |
| − | Odznaczony | + | '''Bibliografia''': <br/> |
| + | Dział Obiegu i Archiwizacji Dokumentów Politechniki Gdańskiej (akta osobowe). <br/> | ||
| + | Gapiński Szczepan, ''Politechnika Gdańska. Uczelnia i ludzie. Absolwenci Politechniki Gdanskiej i ich osiągnięcia'', t. 2, Gdańsk 2022, s. 272–273. | ||
Aktualna wersja na dzień 06:55, 3 lip 2024
ZBIGNIEW ŁOSICKI (10 V 1930 Warszawa – 26 I 1997 Gdynia), żołnierz Armii Krajowej (AK) – pseudonim R6, docent Politechniki Gdańskiej (PG). Syn Ireny z domu Sochackiej (1904–1987) i Leona (1901–1965). Do 1938 mieszkał w Warszawie.
Od 1942 żołnierz Szarych Szeregów, harcerz w okolicy Warszawy. Po 1945 członek Drużyny Harcerzy im. Księcia Jeremiego Wiśniowieckiego („Zastęp Rysiów”), od stycznia 1946 – „Stalowi Polacy”, a od 1948 – organizacji opozycyjnej Wolność i Sprawiedliwość. W 1948 absolwent liceum ogólnokształcącego w Mielcu, od tego roku na studiach w Gdańsku. W listopadzie 1951 aresztowany, przetrzymywany w Krakowie, skazany wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Krakowie, po odbyciu kary więzienia zwolniony w 1952. W 1955 absolwent Wydziału Budownictwa Lądowego PG, inżynier budownictwa lądowego, następnie magister nauk technicznych w zakresie konstrukcji budowlanych i budowy mostów. Od kwietnia 1952 do sierpnia 1953 kierownik budowy i robót instalacyjnych w Zjednoczeniu Robót Inżynieryjnych Budownictwa Miejskiego w Poznaniu. Od 15 VII 1953 do 31 I 1962 kierownik budowy, projektant w Zjednoczeniu Budownictwa Miejskiego w Gdyni, w 1958 opracował technologię konstrukcji budowy domów z elementów prefabrykowanych. Od 1 VIII 1961 do 12 XI 1965 starszy inspektor nadzoru, starszy projektant w Biurze Projektów „Społem”, Pracownia Projektowo-Kosztorysowa. W latach 1959–1965 także nauczyciel w Technikum Budowlanym w Gdyni.
W latach 1963–1997 pracownik PG, w 1973 doktor w Instytucie Budownictwa Lądowego, od 1987 na stanowisku docenta. W latach 1977–1981 prodziekan do spraw studenckich Wydziału Budownictwa Lądowego, w 1981–1984 prodziekan do spraw nauki tego wydziału. W latach 1978–1986 kierownik Zakładu Mechanizacji, Organizacji i Zarządzania w Budownictwie w Instytucie Technologii i Materiałów Budowlanych na Wydziale Budownictwa Lądowego. Kierownik Studium Podyplomowego: 1978–1983 Technologii i Organizacji Uprzemysłowionego Budownictwa, 1985–1986 Technologii i Organizacji i Zarządzania w Budownictwie na Wydziale Budownictwa Lądowego. Od 1995 na emeryturze.
Był specjalistą w dziedzinach technologii i konstrukcji budowlanych, organizacji i zarządzania w budownictwie oraz mechanizacji. Autor ponad 100 ekspertyz technicznych i kilkudziesięciu publikacji. M.in. dzięki jego staraniom w latach 1976–1978 odbudowano Bramę Świętojańską i przeznaczono ją na siedzibę oddziału gdańskiego Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa (PZITB).
W latach 1956–1997 członek Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa, zastępca przewodniczącego Zarządu Głównego, od 1990 przewodniczący oddziału gdańskiego, od 1997 honorowy przewodniczący. Członek Naczelnej Organizacji Technicznej, od 1990 wiceprzewodniczący oddziału gdańskiego, prezes Izby Budownictwa Gdańskiej Izby Gospodarczej, członek Wojewódzkiej Komisji do spraw Stwierdzenia Kwalifikacji Fachowej Kadry Budowlanej. W latach 1990–1996 członek Światowego Związku Żołnierzy AK.
Odznaczony m.in. Krzyżem Armii Krajowej (1971), Złotą (1964) i Srebrną Odznaką PZITB (1961), Srebrnym Krzyżem Zasługi (1958). Pochowany na Starych Powązkach w Warszawie.
Bibliografia:
Dział Obiegu i Archiwizacji Dokumentów Politechniki Gdańskiej (akta osobowe).
Gapiński Szczepan, Politechnika Gdańska. Uczelnia i ludzie. Absolwenci Politechniki Gdanskiej i ich osiągnięcia, t. 2, Gdańsk 2022, s. 272–273.
