ZBIORNIK WODY STARA ORUNIA

Z Encyklopedia Gdańska
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

< Poprzednie Następne >
Budowa zbiornika na wodę w Oruni, fot. Carl Radtke, 1869
Zbiornik wody Stara Orunia, 2018
Wejście do zbiornika Stara Orunia, 2018
Wejście do wnętrza zbiornika
Wnętrze zbiornika Stara Orunia
Panorama miasta z punktu widokowego przy zbiorniku Stara Orunia, 2018

ZBIORNIK WODY STARA ORUNIA ( wodociągi), Orunia, na skarpie wysoczyzny ponad obecną ul. Nowiny. Wybudowany w 1869, powierzchnia całkowita 1496 m², pojemność całkowita 5700 m³. Jest jednokomorową budowlą o podstawie w kształcie kwadratu i wymiarach wewnętrznych 39,23 × 39,23 m. Skonstruowany został z przylegających do siebie jednakowych, sklepionych kolebkowo naw o szerokości 3,07 m, opartych na łukach ośmiu arkad o rozpiętości 4 m. Wysokość komory w świetle koleb naw wynosi 5,05 m. Do wnętrza komory prowadzą dwa wejścia: od strony wschodniej, przez śluzę u podnóża skarpy, a dalej drabiną na dno komory (obecnie brak drabiny) oraz przez właz w sklepieniu ze szczytu nasypu.

Zbiornik wyłączono z eksploatacji w latach 80. XX wieku. Wejście do niego było znacznie utrudnione, co sprzyjało powstaniu wewnątrz największego w Gdańsku siedliska nietoperzy.

11 VIII 2018 zbiornik został udostępniony zwiedzającym w ramach Gdańskiego Szlaku Wodociągowego (pozostałe obiekty to zbiornik Stary Sobieski oraz zbiornik wody Kazimierz), właścicielem obiektu jest Gdańska Infrastruktura Wodociągowo-Kanalizacyjna sp. z o.o. Jego wnętrza są zamykane na czas hibernacji nietoperzy. 15 IX 2018 punkt widokowy na zbiorniku otrzymał imię Jerzego Sampa. SM

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania