ZACHARIAS JOHANN DAVID, złotnik, radny
| < Poprzednie | Następne > |
JOHANN DAVID ZACHARIAS (8 IV 1810 Gdańsk – 12 I 1897 Gdańsk), złotnik. Po uzyskaniu uprawnień mistrzowskich od 1838 członek gdańskiego cechu złotników (zob. złotnictwo). W 1834, jeszcze jako czeladnik, otworzył warsztat jubilerski przy 1. Damm (ul. Grobla I), przenosząc go w kwietniu 1836 do zakupionej kamienicy przy Groβe Wollwebergasse 551 (ul. Tkacka 26), gdzie działał do 1861. W latach 1856–1858 członek Rady Miejskiej. Od 1860 należał do gdańskiej loży masońskiej Einigkeit ( wolnomularstwo). Po 27 latach prowadzenia firmy, 19 X 1861 przekazał jej kierownictwo synowi Carlowi Theodorowi Albertowi Zachariasowi (6 X 1835 Gdańsk – przed 1872). W 1897 jako rentier mieszkał we Wrzeszczu przy Hauptstrasse 63 (al. Grunwaldzka).
24 XII 1834 w kościele Najświętszej Marii Panny zawarł związek małżeński z Marią Louisą Meier (Meyer; 28 VII 1811 Gdańsk – 18 IV 1869 Gdańsk), córką krawca Carla Friedricha. Doczekał się licznego potomstwa, rodzącego się prawie corocznie jesienią w latach 1834–1850. Syn Carl Theodor Albert Zacharias przeniósł zakład do będącej od lat własnością ojca drugiej kamienicy przy Groβe Wollwebergasse 5 (ul. Tkacka). Firma przyjęła nazwę J.D. Zacharias und Sohn.
W zbiorach Muzeum Gdańska znajduje się srebrna cukiernica oraz łyżki stołowe sygnowane znakiem „D.Zacharias&Sohn”. Inne wyroby artystyczne firmy nie zostały odnotowane przez literaturę.
