WYSZKOWSKI BŁAŻEJ, działacz opozycji demokratyczne, żeglarz, olimpijczyk
| < Poprzednie | Następne > |
BŁAŻEJ WYSZKOWSKI (ur. 3 II 1949 Olsztyn), żeglarz-olimpijczyk, inżynier, działacz opozycji demokratycznej. Syn Stefana i Eulalii Krystyny z domu Nowakowskiej, brat Krzysztofa Wyszkowskiego. Trenował żeglarstwo w klubie młodzieżowym MKSW Olsztyn, od 1963 w szkółce żaglowej klasy Cadet w klubie Warmia Olsztyn. W 1964 na Mistrzostwach Polski zajął 29 miejsce, w 1965 – 12, w 1965 – drugie. Brał udział w Mistrzostwach Świata, w 1965 zajął 12/13 miejsce, w 1966 wraz z Andrzejem Nowickim został mistrzem świata juniorów, pierwszym w historii polskiego żeglarstwa. Na początku 1967 przesiadł się do klasy OK.Dinghy, nie mając partnera w tym samym roku przeszedł do AZS Olsztyn, startując w olimpijskiej klasie Finn. Uczestnik Mistrzostw Europy w 1971 (19 miejsce), w 1972 (11 miejsce), Igrzysk Olimpijskich w Kolonii w 1972 (24 miejsce). Wicemistrz Polski w 1971, brązowy medalista rok później.
Ukończył w Olsztynie Technikum Budowlane, studiował na Wydziale Budownictwa Lądowego olsztyńskiej Wyższej Szkoły Rolniczej, przeniósł się na taki sam Wydział Politechniki Gdańskiej (PG). W 1977 nawiązał kontakt z Bogdanem Borusewiczem i Komitetem Obrony Robotników (KOR; między innymi zorganizował w akademiku PG głodówkę, protestując przeciwko aresztowaniu członków KOR-u), tegoż roku współzałożyciel Studenckiego Komitetu Solidarności Wyższych Uczelni Trójmiasta. 16 XII 1977, z Bogdanem Borusewiczem i Mariuszem Muskatem, brał udział w pierwszym upamiętnieniu wydarzeń Grudnia 1970: złożeniu kwiatów przy bramie nr 2 Stoczni Gdańskiej. Po studiach pracował w Rejonie Dróg Publicznych w Różynach (koło Pszczółek). Szykanowany (jego żonie jesienią 1977 odebrano przydział na wykupione już mieszkanie własnościowe), aresztowany 28 V 1978, skazany na dwa miesiące, w Areszcie Śledczym przez 30 dni głodował (po tygodniu siłą dokarmiany). W intencji jego uwolnienia Magdalena Modzelewska-Rybicka i Bożena Rybicka-Grzywaczewska prowadziły w gdańskim kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny odbijające się dużym echem modlitwy. W Gdyni mszę w tej intencji odprawił przy tłumie wiernych ks. Hilary Jastak. W mieszkaniu jego brata Krzysztofa w tej samej intencji prowadzono głodówkę. Po wyjściu na wolność w 1979 zatrudnił się jako pracownik fizyczny w Ośrodku Remontowo-Budowlanym Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Gdańsku. Skutkiem presji wywieranej przez Służbę Bezpieczeństwa (SB) na rodzinę, zmuszony został do opuszczenia mieszkania teściów we Wrzeszczu, od 1980 pracował jako majster w Rejonie Dróg Publicznych w Kościerzynie.
Był gościem honorowym I Krajowego Zjazdu Delegatów NSZZ „Solidarność”. Na cztery dni przed wprowadzeniem stanu wojennego (13 XII 1981) wyjechał za pracą do Hamburga, skąd organizował pomoc dla Solidarności (między innymi paczki wysyłane za pośrednictwem Kościoła). W latach 1984–1990 pływał na Finnie w Niemczech. Dzięki staraniom niemieckiej centrali związków zawodowych po siedmiu miesiącach zgodę na przyjazd do Hamburga otrzymała jego ciężarna żona (urodziła w Niemczech córkę). Tam też urodziło się ich drugie dziecko – syn, który poszedł w ślady ojca, startując w klasie Optymist. Do Polski z rodziną powrócił w 2007, zamieszkał w zakupionym gospodarstwie rolnym koło Wieżycy. Od 2019 właściciel jachtu klasy Finn, na którym startuje w zawodach, między innymi w ramach Volvo Gdynia Sailing Days. W 2006 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 2018 Krzyżem Wolności i Solidarności i Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości. Za osiągnięcia sportowe odznaczony srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe.
