WIŚNIEWSKI ANDRZEJ, profesor Uniwersytetu Gdańskiego
| < Poprzednie | Następne > |
ANDRZEJ WIŚNIEWSKI (ur. 16 XI 1948 Stary Barkoczyn koło Kościerzyny – 18 I 2014 Gdańsk), chemik, profesor Uniwersytetu Gdańskiego (UG). W 1965 absolwent Liceum Ogólnokształcącego im. Józefa Wybickiego w Kościerzynie, w 1966 rozpoczął studia chemiczne na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Gdańsku, ukończył w 1971 na UG.
W 1971 rozpoczął Asystenckie Studia Przygotowawcze, w listopadzie zapadł na ciężką chorobę ze znaczną utratą pamięci. Od 1 IX 1972 rozpoczął pracę w Zakładzie Chemii Wyższego Seminarium Nauczycielskiego (WSN, jednostka składowa UG), gdzie odnawiał utraconą w wyniku choroby wiedzę z czasów studiów i wcześniejszą. Po rozwiązaniu WSN przeniesiony do Instytutu Chemii Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii UG na stanowisko asystenta. W 1981 i 1988 odbył staże naukowe w Université Claude Bernard w Lyonie. Od 1981 doktor, od 1983 zatrudniony na stanowisku adiunkta; od 1993 doktor habilitowany, od 1996 profesor UG, od marca 2002 profesor tytularny, od 2004 profesor zwyczajny.
W latach 2000–2008 kierownik Zakładu Chemii Cukrów Wydziału Chemii, 2002–2008 prodziekan ds. nauki i równocześnie (2003–2008) kierownik Stacjonarnych Studiów Doktoranckich Chemii i Biochemii przy Wydziale Chemii. W okresie 2005–2008 przewodniczący Senackiej Komisji ds. Organizacji i Rozwoju Uniwersytetu. W latach 2008–2012 dziekan Wydziału Chemii UG. Wybrany senatorem UG na kadencję 2012–2016.
Specjalista z zakresu kapilarnej chromatografii gazowej lotnych pochodnych cukrów, alditoli, anhydroalditoli i cyklitoli, analizy jakościowej i ilościowej związków polihydroksylowych w płynie mózgowo-rdzeniowym, krwi i moczu, syntezy oraz izomeryzacji i badania właściwości enitoli, anhydroalditoli, O-glikopiranozydów, soli N-D-glikopiranozyloamoniowych, pochodnych diosgeniny, wykorzystując głównie CGC, CGC-MS i NMR, neutralizacji ścieków chromowych i galwanicznych.
Twórca szkoły naukowej zajmującej się solami D-gliko i D-glikopiranozyloamoniowymi. Współautor między innymi: Isomerization during dehydration of pentitols in acid media (1981), Cyclization of pentitols in pyridine via their O-tosyl derivatives (1989), CGC, MS and theoretical studies on the transformation mechanism of 3,4-di-O-acetyl-1,5-anhydro-2-deoxy-D-threo-pent-1-enitol in aqueous solutions (1995), Capillary GC determination of sugars and polyols in human cerebrospinal fluid (1995), Theoretical studies of the mechanism of the Brönsted-acid-catalyzed glycosidation of α- and β-D-glucofuranurono-6,3-lactone (2003), Two faces of chromium – pollutant nad bioelement (2005), Synthesis of new quaternary ammonium salts – derivatives of phenyl glucopyranosides (2006), Rational design N-alkyl derivatives of 2-amino-2-deoxy-D-glucitol-6P as antifungal agents (2007), Synthesis of some quaternary N-(1,4-anhydro-5-deoxy-D, L-ribitol-5-yl)ammonium salts (2009), Mutagenicity of quaternary ammonium salts containing carbohydrate moieties (2011).
Od 1994 członek Polskiego Towarzystwa Chemicznego i od 2001 Gdańskiego Towarzystwa Naukowego. W 2001 odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi. Pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
