WEBERSKI JOHANN JACOB, lekarz
| < Poprzednie | Następne > |
JOHANN JACOB WEBERSKI (27 III 1655 Gdańsk – 6 XI 1689 Gdańsk), lekarz. Wnuk Daniela, radcy prawnego we Wrocławiu. Syn Daniela (Wrocław – 7 IV 1665), który 22 II 1653 nabył kupieckie obywatelstwo Gdańska, i poślubionej 27 IV 1654 w gdańskim kościele Najświętszej Marii Panny Constantii, córki pastora kościoła św. Jana Johanna Jakoba Cramera. Od śmierci matki 4 IV 1655 (w osiem dni po jego narodzeniu) wychowywany był przez ojca i po dwóch latach także przez macochę Constantię z domu Ulrich (wspominał ją bardzo dobrze). Przyrodni brat Constantii, od 30 IX 1685 drugiej żony poślubionego w kościele św. Piotra i Pawła wdowca Efraima Laillet (chrzest 18 V 1660 tamże). Po rychłej śmierci ojca i macochy (oboje zm. w 1665) zamieszkał u wuja, diakona w kościele św. Jana Constatnina Cramera (ok. 1636 – 3 V 1673 Gdańsk).
Za sprawą swojego ojca chrzestnego, pastora Johanna Botsacka, uczył się prywatnie do 1670 u Johanna Kriega (1640–1707), późniejszego rektora szkoły mariackiej, 1 XII 1670 zapisany został do przedostatniej klasy (secundy) gdańskiego Gimnazjum Akademickiego. Od 1678 do 1681 studiował, początkowo na uniwersytecie w Lipsku, następnie w Lejdzie. W 1680 podróżował do Londynu, w 1681 do Paryża, w 1682 uzyskał doktorat z medycyny w Montpellier. Odbył dalszą podróż edukacyjną przez Szwajcarię (Genewa, Zurich, Bazylea) i Niemcy (Frankfurt nad Menem, Heidelberg, Tybinga, Norymberga, Altdorff, Ratyzbona). Przez Wrocław oraz Toruń, z końcem stycznia 1685 powrócił do Gdańska.
Prowadził w Gdańsku prywatną praktykę lekarską, od 20 III 1689 zatrudniony został jako lekarz żołnierzy twierdzy w Wisłoujściu. Chorował już w czasie podróży edukacyjnych, zmarł młodo (34 lata). Pochowany 11 XI 1689 w kościele NMP, w grobie nr 220. Rodziny nie założył.
Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. II, s. 229; VI, s. 69.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 220.
Vitae medicorum Gedanensium Ludwiga von Hammena i Valenina Schleffa, Gdańsk 2015, s. 167 i 193–207 (tu własnoręczny życiorys).
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 119, 298; 3, 169; 4, 473; 5, 129.
