TOMASZEWSKI WACŁAW, profesor Politechniki Gdańskiej
| < Poprzednie | Następne > |
WACŁAW TOMASZEWSKI (28 III 1884 Rudawica koło Grodna – 5 VI 1969 Gdańsk), naukowiec, na Politechnice Gdańskiej (PG) twórca nowej dyscypliny naukowej – architektury okrętów. Syn Aleksandra i Gabrieli z domu Roszkowskiej. W 1903 ukończył szkołę realną w Kijowie. Początkowo studiował na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Kijowskiej, w latach 1905–1910 na Wydziale Architektury Politechniki w Karlsruhe (uzyskał dyplom inżyniera architekta), równolegle studiował w tym ośrodku malarstwo i rzeźbę w Akademii Sztuk Pięknych.
W czasie I wojny światowej został powołany do armii rosyjskiej, w 1915 znalazł się w niemieckiej niewoli. Po wojnie zamieszkał w Warszawie, prowadził pracownię architektoniczną. Od 1928 związany z Gdynią. Między innymi zaprojektował (1928) budynek Szkół Morskich (obecnie między innymi Uniwersytet Morski w Gdyni, ul. Morska), ostatnią kondygnację i zwieńczenie Państwowego Instytutu Meteorologicznego przy ul. Waszyngtona (1928–1929), Domu Marynarza Polskiego (Dom Rybaka) przy ul. Jana z Kolna (1929–1932). Podczas II wojny światowej przebywał w Wilnie, Kownie i Warszawie, od września 1944 w obozie w Pruszkowie. Od czerwca 1945 był radcą ministerialnym w Ministerstwie Odbudowy.
Od listopada 1945 mieszkał w Gdańsku przy ul. Polanki 68, pracował w Biurze Odbudowy Portów, od grudnia na PG jako kierownik Katedry Architektury Portów i Przymorza Wydziału Architektury. Od 1946 zastępca profesora, w 1949 mianowany profesorem tytularnym. Od 1960 na emeryturze. W 1961 otrzymał Nagrodę Naukową Miasta Gdańska w dziedzinie architektury i urbanistyki, w tym samym roku odznaczony został Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1961). Pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Oliwie.
