STEPNOWSKI ANDRZEJ, prorektor Politechniki Gdańskiej
| < Poprzednie | Następne > |
ANDRZEJ STEPNOWSKI (4 I 1940 Biała Podlaska – 14 III 2024 Gdańsk), informatyk, prorektor ► Politechniki Gdańskiej (PG). Syn adwokata Jacentego Władysława (11 IX 1907 – 8 III 1983) i sędzi Marii z domu Daniluk (19 I 1913 – 2 XI 1983). Do Gdańska przybył z rodzicami w 1945. W 1957 ukończył ► III Liceum Ogólnokształcące, w 1964 został absolwentem Wydziału Elektroniki PG (magister inżynier). Od 1 III 1965 do 1966 inżynier stażysta w Katedrze Radionawigacji Wydziału Łączności PG (w 1969 przemianowanej na Zakład Hydroakustyki i Elektrofonii), w 1996-1970 asystent i starszy asystent, 1970-1974 doktorant. Od 1974 doktor (rozprawa z dziedziny hydroakustyki rybackiej), w 1975-1991 adiunkt. Od 1992 doktor habilitowany na podstawie dorobku naukowego i rozprawy Zarys teorii i technika hydroakustycznych metod oceny siły celu i populacji ryb, 1992-1994 adiunkt z habilitacją, od 1994 profesor nadzwyczajny PG (uczelniany), od 2001 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 2014 profesor zwyczajny.
W 1976 odbywał staż w Food and Agriculture Organization (FAO) we Włoszech, w 1980 w Massachusetts Institute of Technology (USA). Jako profesor wizytujący w latach 1986–1987 przebywał w Technical University of Nova Scotia (Kanada), 1987–1988 w Seastar Instruments (Kanada), 1990–1991 w Middle East Technical University (Turcja), 1991–1992 w Institut Pertanian Bogor (Indonezja). W latach 1994–1998 był kierownikiem Zakładu Akustyki Środowiska PG, 1999–2012 Katedry Systemów Telemonitoringu, od 2003 Katedry Systemów Geoinformatycznych Wydziału Elektroniki, Telekomunikacji i Informatyki; w latach 1996–1999 pełnił funkcję prodziekana do spraw nauki Wydziału Elektroniki, Telekomunikacji i Informatyki, 2002–2005 prorektora do spraw nauki PG. W okresie 2008–2011 przewodniczył Komisji ds. Współpracy Międzynarodowej Senatu PG. Od 2016 pracował także w Polskiej Agencji Kosmicznej z siedzibą w Gdańsku.
Zajmował się badaniami dotyczącymi geoinformatyki, hydroakustyki i technologii satelitarnych. Autor m.in. monografii Systemy akustyczne monitoringu środowiska morskiego (2001) i Faculty of Electronics, Telecommunications and Informatics 60 years. 1952–2012 (2012), twórca ośmiu patentów i ponad 50 raportów z projektów badawczych. Efekty kierowanych przez niego prac zostały wdrożone w kraju i za granicą, m.in.: komputerowy system szacowania zasobów ryb na statku badawczym „Profesor Siedlecki”, system ECOLOG II w Kanadzie, systemy GIS EchoBase i Visual Bottom Typer w USA, system informacji geograficznej Safe City GIS, zrealizowany w grancie PECS Europejskiej Agencji Kosmicznej, oraz innowacyjny mobilny system nawigacji osób niewidomych w terenie miejskim „Mówiące Mapy”, nagrodzony w 2014 złotym medalem na międzynarodowych targach Technological Innovation w Brukseli.
Był m.in. założycielem firmy C-Map Poland (w 1992), producenta map cyfrowych, światowego pioniera technologii nawigacji morskiej, oraz przewodniczącym jej rady nadzorczej (do 2002; w 2007 firma została włączona do korporacji Boeing jako Jeppesen Poland). W gdańskim środowisku naukowym zainicjował rozwój tematyki inżynierii kosmicznej w dydaktyce i w badaniach naukowych oraz powołanie w roku akademickim 2016/2017 międzyuczelnianego kierunku studiów Technologie Kosmiczne i Satelitarne. Był również organizatorem innych specjalności dydaktycznych, np. unikatowych w skali kraju Technologii Geoinformatycznych i Mobilnych (2003).
Pracował jako ekspert FAO (1974), był sekretarzem generalnym Polskiego Towarzystwa Akustycznego (1984–1987 i 1989–1992), międzynarodowym konsultantem akademickim we wdrażanym w Indonezji programie studiów magisterskich Marine Science and Technology (1992–1994), europejskim wiceprezydentem Institute of Electrical and Electronics Engineers (IEEE) w sekcji Homeland Security Oceanic Engineering Society (2008–2013), zastępcą redaktora naczelnego międzynarodowego czasopisma „Acta Acustica united with Acustica” (2001–2015). Od 2011 był członkiem Komitetu Akustyki PAN.
Od 1980 należał do ► Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, od 6 IX 1980 działał w komitecie założycielskim Solidarności na PG. W latach 1990–1992 był wiceprzewodniczącym Społecznego Komitetu Budowy Pomnika Marszałka Józefa Piłsudskiego (► pomnik Józefa Piłsudskiego). W 2010 współtworzył Akademicki Klub Obywatelski im. Prezydenta ► Lecha Kaczyńskiego w Gdańsku, w 2011 był ekspertem Centrum Programowego Prawa i Sprawiedliwości. Z ramienia tej partii kandydował w wyborach do Senatu RP: w 2011 z okręgu Słupsk-Wejherowo (zdobył 37 932 głosy) i w 2015 z okręgu gdańskiego (zdobył 76 651 głosów). Był członkiem Komitetu Naukowego I, II, III i IV Konferencji Smoleńskiej w grupie Matematyka i Informatyka (2012, 2013, 2014, 2015), skupiającej przedstawicieli nauk ścisłych badających przyczyny katastrofy samolotu Tu-154 w Smoleńsku (10 IV 2010).
Został odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim (2000) i Krzyżem Oficerskim (2015) Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, medalem „Za Zasługi dla Politechniki Gdańskiej” (2012), medalem „Niepokorni na Politechnice Gdańskiej 1945–1989” (2011), Medalem Pamiątkowym Politechniki Gdańskiej (2014), a także wyróżniony honorowym tytułem Mistrz Techniki Polskiej (1974). W 2015, z okazji 50-lecia pracy na PG, współpracownicy Marek Moszyński i Krzysztof Bikonis zaprojektowali i doprowadzili do wybicia specjalnie mu poświęcionego medalu (z wizerunkiem na awersie).
Żonaty był z Krystyną z domu Kreczko (1942–1999), magistrem inżynierem chemii; po raz drugi z Feliksą Dziewanowską-Stepnowską, artystką malarką. Ojciec ► Piotra Stepnowskiego i Rafała Stepnowskiego. Pochowany na ► Cmentarzu Komunalnym nr 5 w Gdańsku, Łostowickim.
Bibliografia:
Biała Izabela, De profundis ad astra. Jubileusz prof. Andrzeja Stepnowskiego, „Pismo PG”, 2015, nr 2, s. 6–10.
Moszyński Marek, „Dziękuję, Panie Profesorze!” – wspomnienie o prof. Andrzeju Stepnowski, „Pismo PG”, 2024, nr 2, s. 27–29.
