RÜMKER, rodzina
| < Poprzednie | Następne > |
RÜMKER, rodzina właścicieli Kokoszek.
Ferdinand Daniel Urban Rümker (1786 Braunschweig – 1 XI 1838 Świncz koło Pruszcza Gdańskiego), syn Justusa Friedricha, urzędnika podatkowego. Od około 1820, z pomocą finansową teścia Beniamina Silbera z Elbląga, został właścicielem majątku ziemskiego Świncz (Schwintsch). W majątku tym zmarła jego siostra, panna Augusta (1784–1828). Od około 1820 żonaty był z Eleonorą Wilhelminą (1801–1873), najmłodszą córka Beniamina Silbera (1757 – po 1830) .
Pochowany w Gdańsku, na starym cmentarzu Zbawiciela na Zaroślaku. Przed końcem 1838 roku majątek Świńcz rodzina sprzedała Leopoldowi Gottlobowi Hepnerowi (1815 – po 1859). Wdowa Eleonora Wilhelmina, z pomocą szwagra Wilhelma Michaela Theodora Behrenda, zamieszkała początkowo w Gdańsku, w 1854 przy Langer Markt 496 (Długi Targ 38). Córka Marianna Rosalia (wrzesień 1830 Świńcz – 18 IV 1910 Gdańsk) od 1850 była żoną gdańskiego lekarza Heinricha Theophila Leopolda Piwko, druga z córek, Augusta, wyszła za Eggerta, prezydenta dyrekcji kolejowej w Erfurcie.
Justus Heinrich Rümker (1832 – 1910), najstarszy syn Ferdinanda Daniela Urbana i Eleonory Wilhelminy. Studiował prawo, po ślubie z Anną (1837 – 26 IV 1914), córką gdańskiego kupca i przedsiębiorcy Augusta Theodora von Frantziusa (1803–1875) i jego żony Augusty Caroliny Jebes (15 V 1813 Elbląg – 25 IV 1875) został właścicielem folwarku w Gdzik (Rabenhorst) w powiecie grudziądzkim.
Po śmierci właściciela Kokoszek, Bernharda von Weickhmanna (1829 – 18 VIII 1867), na przełomie 1867 i 1868 nabył te dobra (2600 mórg pruskich), od 1869 zamieszkała w nich jego matka. Założył w Kokoszkach cegielnię, zbudował z własnej cegły okazały dom mieszkalny, w produkcji rolnej nastawił się na zaopatrywanie Gdańska w świeżą żywność, w tym mleko i nabiał oraz ziemniaki. Do Gdańska codziennie dostarczał homogenizowane mleko w firmowych butelkach, co było dużą nowością.
W 1895 otrzymał od cesarza Wilhelma II tytuł szlachecki, przysługujący także jego synowi, Kurtowi Heinrichowi Theodorowi. Pozostawił też córki: Annę (18 VII 1862 – 24 II 1940 Sopot), od 10 III 1887, po ślubie w Kokoszkach, żonę Paula Gerharda Behrenda, Elisabeth Amalię (1866–1946), od 3 V 1890, po ślubie w Kokoszkach, żonę gdańskiego kupca Johanna Juliuas Theodora Rodenackera, Hellę, żonę Ulricha von Allenstadta, oficera huzarów z Gdańska-Wrzeszcza, zamieszkałą w majątku męża w Prusach Wschodnich, oraz Melittę, żonę prawnika Philipha Georga Albrechta (1855 – 1907), syna gdańskiego kupca Philippa Albrechta.
Wobec braku spadkobiercy chętnego do dalszego prowadzenia majątku, w 1904 sprzedał go wraz z inwentarzem żywym oraz cegielnią Paulowi Wannow. Uzyskane fundusze w części przeznaczył na zabezpieczenie dożywocia dla siebie i żony, pozostałe rozdzielił wśród dzieci. Po sprzedaży Kokoszek zamieszkał z żoną w Sopocie, początkowo przy Rickertstrasse (ul. Obrońców Westerplatte), następnie przy Eichendorf Strasse (ul. Chmielewskiego).
Kurt Heinrich Theodor Rümker (1859 – 1940), syn Justusa Heinricha. Studiował gospodarkę rolną w Niemczech, gdzie przyjaźnił się z późniejszym profesorem Paulem Gerhardem Behrendem (który ożenił się z jego siostrą Anną). W 1888 w Halle uzyskał doktorat w zakresie nauk agrotechnicznych, w 1889 habilitował się w Getyndze. W 1895 został profesorem wyższej szkoły rolniczej we Wrocławiu, w 1912 podobnej w Berlinie.
W swoich badaniach koncentrował się na problematyce uprawy zbóż, walce z ich chorobami, ich wydajnością z hektara. Lata I wojny światowej spędził na froncie jako ochotnik. W 1919 powrócił do pracy na berlińskiej uczelni. W celu sprawdzenia swoich badań w praktyce wydzierżawił po 1919 majątek Emersleben kolo Halberstadt w Saksonii, gdzie dokonywał doświadczalnych upraw.
Autor licznych publikacji naukowych, wykłady gościnne prowadził na wielu niemieckich uczelniach. Tytuły doctora honoris causa otrzymał w 1920 od Bodenkultur w Wiedniu i w 1929 od macierzystej wyższej szkoły rolniczej w Berlinie.
Od 1892 żonaty był z Anną (1871–1929), córką Wilhelma Rimpau, właściciela ziemskiego. Miał trzech synów: Heinricha (1893–1918) zginął na froncie podczas I wojny światowej, dyplomowanymi rolnikami byli Arnold (1895–1944), poległ z kolei na froncie podczas II wojny światowej, oraz Joachim (1899–1980).
