PILAWSKA IRENA, harcmistrzyni
| < Poprzednie | Następne > |
IRENA PILAWSKA (19 I 1916 Wiedeń – 4 III 2011 Limanowa), harcmistrzyni, handlowiec. Córka Romana Reymana (20 VI 1889 Budy Łańcuckie – 14 IX 1974 Limanowa), pracownika Wydziału Wojskowego Komisariatu Generalnego Rzeczpospolitej Polskiej w II Wolnym Mieście Gdańsku, i Bronisławy z domu Skwarczyńskiej (30 VIII 1889 Łańcut – 7 II 1967 Limanowa). Siostra Cecylii Reyman, Tadeusza, Edmunda i Bolesława Reymanów. Mieszkała z rodziną w koszarach w Gdańsku–Nowym Porcie przy Hindersinstrasse 2 (ul. Kasztanowa).
Uczęszczała do powszechnej szkoły senackiej (polskiej) w Gdańsku–Zaspie, Gimnazjum Polskiego, w 1933 ukończyła Polską Wyższą Szkołę Handlową w Gdańsku. Od czasów szkolnych zaangażowana w działalność harcerską (zob. harcerstwo), prowadziła drużynę zuchową „Słoneczne Promyki” i drużynę harcerek, komendantka III Hufca Chorągwi Gdańskiej w Gdańsku–Nowym Porcie. W 1939 była hufcową gdańskiego Hufca Zuchów. W związku z pogarszającą się sytuacją polityczną w Gdańsku, latem 1939 przeniosła się wraz z siostrą Cecylią do Gdyni. 30 sierpnia obie wyjechały do Krakowa, skąd w październiku dotarły do Limanowej, gdzie rodzina posiadała willę „Zacisze”.
Po wojnie w Gdańsku, mieszkała przy ul. Kościuszki 96/4. W 1952 powróciła do Limanowej, gdzie od 1960 do 1976 była kierowniczką księgarni Domu Książki. Tam też kontynuowała działalność harcerską. Była namiestnikiem zuchowym (1958−1961), członkinią komendy hufca (1959−1961) i zastępczynią hufcowego Hufca Limanowa (15 XI 1959 − 15 II 1961). Przez kilka lat pracowała w Hufcu, kierując referatem zuchowym. Od 1 X 1959 podharcmistrzyni, od 1 I 1962 harcmistrzyni.
Od czerwca 1941 żona drogerzysty Antoniego Pilawskiego (3 VI 1909 Brzozów koło Rzeszowa – 15 VII 1976 Limanowa), z którym miała synów Leszka Wojciecha (7 V 1942 Rabka-Zdrój – 3 X 2022 Limanowa), architekta, oraz Andrzeja (ur. 6 X 1945 Gdańsk).
