LOSSAU JOHANN FRIEDRICH CONSTANTIN von, komendant twierdzy Gdańsk, honorowy obywatel Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
JOHANN FRIEDRICH CONSTANTIN von LOSSAU (24 VII 1767 Minden – 16 II 1848 Berlin), generał piechoty, teoretyk wojskowości, honorowy obywatel Gdańska. Syn pochodzącego z marchijskiej arystokracji pruskiego generała Matthiasa Ludwiga von Lossow (1717–1783) i Charlotte Luise z domu Schneider (1732–1812).
W wojsku od 1781 w pułku fizylierów Aleksandra Friedricha von Woldecka. W 1785 otrzymał pierwszy awans, w 1799 został porucznikiem kwatermistrzostwa w sztabie generalnym. W 1806 stopniu majora brał udział w bitwie przeciwko wojskom napoleońskim pod Auerstedt, w kwietniu 1807 przeszedł do sztabu generalnego feldmarszałka von Blüchera, który po pokoju w Tylży (7-9 VII 1807) został przekształcony w pruski departament wojny. Pod koniec 1809 przeszedł do sztabu gubernatora Śląska, generała von Grawerta, z którym brał udział w wyprawie cesarza Napoleona na Moskwę.
Za postawę w bitwach pod Eckau, Olay, Klievenhof, Wollbund i Ruhenthal został odznaczony Krzyżem Wielkim Legii Honorowej oraz orderem Pour le Mérite. Na początku marca 1813 został komendantem Grudziądza, a już pod koniec miesiąca został przeniesiony do korpusu wyzwalającego Szczecin. W sierpniu 1814 awansowany na generała majora i za walki pod Magdeburgiem odznaczony Krzyżem Żelaznym II. klasy oraz carskim Orderem św. Włodzimierza III. klasy. W 1815 dowódca pomorskiej brygady Landwehry, od października tego roku do września 1818 szef pruskiego korpusu armijnego we Francji, następnie dowódca 15.Cesarskiej Dywizji Piechoty. 22 II 1820 mianowany ponownie komendantem Grudziądza, 30 III 1824 otrzymał tytuł generała lejtnanta.
Od 18 VI 1825 do 30 III 1831 komendant twierdzy Gdańsk i dowódca 2. dywizji piechoty w Gdańsku. W marcu 1831, jako pierwszy w dziejach otrzymał od Rady Miejskiej honorowe obywatelstwo miasta. 30 III 1831 przestał być dowódcą 2.dywizji, pozostając komendantem miasta, 11 VI 1833 przeszedł na emeryturę i przeniósł do Berlina. W uznaniu zasług król uhonorował go 21 XII 1836 Orderem Czerwonego Orła I. klasy z Liśćmi Dębu, zaś 3 I 1848 nadaniem tytułu generała piechoty.
Na emeryturze w Berlinie zajmował się opracowywaniem wojskowo-historycznych wydarzeń wojennych w Europie i Prusach na przełomie XVIII i XIX wieku, m.in. Der Krieg. Für wahre Krieger (Wojna. Dla prawdziwych wojowników, Leipzig 1815); Ideale der Kriegführung in einer Analyse der größten Feldherren (Ideały prowadzenia wojny według analizy największych dowódców, Berlin 1836); Charakteristik der Kriege Napoleons (Charakterystyka wojen Napoleona, Karlsruhe u. Freiburg 1843).
31 I 1800 w Zgorzelcu (Görlitz) poślubił Rahel von Raschau, z domu von Rostock (1774 – 2 VIII 1830 Gdańsk; pochowana 5 sierpnia na starym cmentarzu Zbawiciela). Z dzieci: Friedrich August Konstantin (ur. 1801) był pruskim oficerem, córka Bertha Philippine Luise (ur. 1806) wyszła w 1825 za pruskiego pułkownika Karla Josepha Juliusa Leopolda von Biber-Palubickiego, Cäcilie Charlotte Konstanze (1809–1886) w 1841 została żoną pruskiego generała Ferdinanda von Stülpnagela (1813–1885). Dwaj synowie zmarli w dzieciństwie.
Pochowany 21 II 1848 na Cmentarzu Inwalidów w Berlinie. Jego pasierbica, Charlotte Emilie Henriette Sophie Friederike von Raschau (ur. 1795), otrzymała od króla w 1807 zezwolenie na przyjęcie nazwiska „von Lossau”, w 1817 poślubiła Karla Augusta Wilhelma von Wolffersdorf (zm. 1820), majora wojsk pruskich i dowódcę batalionu fizylierów 7. pułku piechoty.
