LIPOWICZ ROMAN, profesor Politechniki Gdańskiej, patron gdańskiej ulicy
| < Poprzednie | Następne > |
ROMAN LIPOWICZ (4 IX 1900 Rybnik – 9 XI 1991 Gdańsk), profesor Politechniki Gdańskiej (PG), patron gdańskiej ulicy. Syn Franciszka, nauczyciela matematyki i łaciny w Męskim Gimnazjum Klasycznym w Kaliszu oraz rektora gimnazjum w Wiesbaden. W 1920 podjął studia prawnicze na uniwersytecie w Poznaniu, po trzech semestrach przeniósł się do Gdańska, gdzie w latach 1922–1928 studiował na Wydziale Mechanicznym Technische Hochschule Danzig. Był członkiem Polskiej Korporacji Akademickiej „Związek Akademików Gdańskich „Wisła”. Po studiach zamieszkał w Poznaniu, w 1929 przebywał na stypendium w firmie Alta-Laval w Szwecji, zdobywając specjalizację z zakresu urządzeń stosowanych w mleczarstwie i chłodnictwie. Po powrocie został kierownikiem w Biurze Technicznym Związku Spółdzielni Rolniczych w Warszawie, specjalista do spraw projektów przemysłu spożywczego (budowniczy chłodni i mleczarni).
W 1939 żołnierz 2. Batalionu Balonowego; przekroczył granice węgierską, z obozu internowania trafił do stalagu w Nienburgu nad Wezerą
(dalsze losy niejasne: wedle podawanych przez siebie w okresie stalinowskim informacji przebywał w obozie do końca wojny, wedle innych źródeł zwolniony w 1940, pracował w Spółdzielni Rolniczej, przy końcu wojny był kreślarzem w Danziger Werft ( Stocznia Gdańska). W latach 1945–1948 pracował w Gdańsku w Stoczni nr 1 Zjednoczenia Stoczni Polskich jako kierownik Biura Konstrukcyjno-Maszynowego. Równolegle od 1947 prowadził zlecone wykłady z tematyki urządzeń chłodniczych na PG, od 1948 pracownik PG. Od 1 II 1953 kierownik (początkowo na stanowisku zastępcy profesora, od 1954 profesora) nowej (utworzonej przez siebie i pierwszej w Polsce) Katedry Chłodnictwa na PG. W okresie 1955–1956 prodziekan Wydziału Budowy Okrętów. Jednocześnie w latach 1948–1955 pracował jako rzeczoznawca w Centralnym Zjednoczeniu Przemysłu Mleczarskiego w Gdańsku i w 1949–1953 w Biurze Projektów Budownictwa Przemysłowego. Od 1962 profesor nadzwyczajny (tytularny).
Projektant i prekursor technologii chłodniczych instalacji zakładanych na polskich statkach; miał wybitne osiągnięcia między innymi w projektowaniu instalacji chłodniczych, sztucznych lodowisk (między innymi Hala Widowiskowo-Sportowa „Olivia”), w projektowaniu i diagnozowaniu okrętowych urządzeń chłodniczych. Od 1960 Rzeczoznawca Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich (SIMP) w zakresie urządzeń chłodniczych, od 1966 wiceprzewodniczący Komitetu Koordynacji Badań Naukowych w Chłodnictwie; od 1968 członek Rady Naukowej Centralnego Laboratorium Chłodnictwa.
Na emeryturze od 1970. Mieszkał w Gdańsku przy ul. Krętej 8. Żonaty był z Ellą z domu Böhm (25 II 1906 – 31 VII 1985 Gdańsk), ojciec Franciszka (26 VIII 1932 Poznań – 11 II 2008 Szczecin), absolwenta Wydziału Łączności PG, współzałożyciela miesięcznika „Jazz”, współorganizatora pierwszych festiwali jazzowych w Sopocie.
Pochowany z żoną na Cmentarzu Komunalnym nr 5, Łostowickim. Od 30 I 1997 patron ulicy w Gdańsku-Chełmie.
