KRÜGER MARTIN, pastor kościoła św. Jana
| < Poprzednie | Następne > |
MARTIN KRÜGER (Krieger, Krügerus) (24 IV 1647 Gdańsk – 4 IV 1698 Gdańsk), pastor kościoła św. Jana. Od 1667 student teologii w Wittenberdze, od 1670 w Jenie. W latach 1673–1674 kaznodzieja w Pröbbernau (Przebrno, obecnie część Krynicy Morskiej). W latach 1674–1681 pastor w Stegnie (Kobbelgrube/Steegen), gdzie doprowadził do budowy przez Petera Willera nowego kościoła. Niewykończony jeszcze budynek kościoła (wznoszony i urządzany do 1683) poświęcił przed odejściem do Gdańska 29 XI 1681, co upamiętniono niewielkim witrażem w jednym z okien.
Od 14 XII 1681 diakon, od 24 XII 1687 do śmierci pastor w kościele św. Jana w Gdańsku. 14 VI 1695 brał udział w konwencie, po którym wraz z 15 innymi duchownymi protestanckimi (m.in. pastorem kościoła św. Katarzyny Andreasem Barthem, rektorem Gimnazjum Akademickiego i pastorem kościoła św. Trójcy Samuelem Schelwigiem, diakonem kościoła św. Bartłomieja Michaelem Kempinem i diakonem św. Trójcy Andreasem Gnospiusem) podpisał deklarację poparcia dla ortodoksyjnego luteranizmu w głośnym sporze ze zwolennikami pietyzmu, w którym mediatorem był ówczesny sekretarz Rady Miejskiej Friedrich Fabricius.
Autor licznych mów pogrzebowych, m.in. 22 XI 1691 na pogrzebie Małgorzaty von Dohren (z domu Powelsky), żony gdańskiego kupca Abrahama von Dohren (Christliche Leich-Predigt, welche bey ansehnlicher Beerdigung der ... Frauen Margaretha gebohrnen Powelsky, des Ehren-Vesten und Wolgeachten Abraham von Dohren... (Dantzig, [1692], wydał Johann Zacharias Stolle), czy swojego poprzednika na urzędzie pastora w kościele św. Jana Salomona Möllera (zob. zbiór zawierający epicedia dedykowane Salomonowi Möllerowi i jego rodzinie Die Geistlichen Oel-Bäume in dem Garten der Christlichen Kirchen Rechtschaffene Lehrer und Prediger, Welche Bey ... Beerdigung ... Hn. M. Salomonis Molleri ... (Dantzig 1687; wydał David Friedrich Rhete).
W 1673 w kościele św. Barbary poślubił Marię, córkę Christopha Martina Papsta. Ojciec Petera (pochowany 16 IV 1712 w kościele św. Trójcy pod płytą nagrobną z herbem), Christiny (ochrzczona 31 XII 1679), nieznanego z imienia syna (pochowany 13 XII 1695 w kościele św. Jana w wieku 14 lat) i Anny Cathariny (pochowana 10 X 1763 w kościele św. Trójcy), od 1713 w kościele św. Trójcy trzeciej żony Lucasa Ludwiga (pochowany 10 IX 1726 w kościele św. Trójcy pod płytą nagrobną nr 99).
Pochowany 16 IV 1698 w kościele św. Jana. Do 1945 na północnej ścianie chóru, na lewo od drzwi wejściowych do Biblioteki Zachariasa Zappia, wisiał jego portret z 1667, obecnie zaginiony.
Bibliografia:
Praetorius Ephraim, Dantziger–Lehrer Gedächtniβ …, Danzig und Leipzig, 1760, s. 6, 57, 59.
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation …, Königsberg 1734, s.44, 91, 92.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.-18. Jahrhundert, Klausdorf/Schwentine 1986-1992, Bd. 3, 182, 252.
