KOZŁOWSKI JAN PRZEMYSŁAW, profesor Politechniki Gdańskiej
| < Poprzednie | Następne > |
JAN PRZEMYSŁAW KOZŁOWSKI (17 VI 1926 Białystok – 25 I 1995 Gdańsk), specjalista z zakresu technologii budowy okrętów, profesor ► Politechniki Gdańskiej (PG). Syn ► Antoniego Kozłowskiego oraz Anieli z domu Janowicz. Uczeń szkół lubelskich: Gimnazjum im. Stefana Batorego (od 1936), Szkoły Handlowej im. Vetterów (absolwent 1941), Szkoły Budowlanej i Liceum Budowlanego (matura 1945). W Gdańsku od września 1945. Absolwent Wydziału Budowy Okrętów PG w 1951, magister inżynier budowy okrętów, sekcja budowa okrętów. W latach 1950–1951 zastępca asystenta w Katedrze Spawalnictwa na Wydziale Mechanicznym PG, w 1952–1959 starszy asystent i adiunkt w ► Instytucie Morskim w Gdańsku, w 1959–1979 projektant, a w 1979–1980 docent w Katedrze Technologii Okrętów Instytutu Okrętowego PG. W 1972 uzyskał doktorat z wyróżnieniem, w 1977 habilitację, od 1990 profesor nadzwyczajny (tytularny), 1994 profesor zwyczajny. W latach 1988–1990 był na PG kierownikiem Zakładu, w 1990–1995 Katedry Techniki Głębinowej. W 1979–1985 kierownikiem Studium Podyplomowego „Projektowanie i Technologia Ustrojów z Tworzyw Niemetalowych”.
Autor i współautor publikacji (w tym dwóch skryptów) na temat konstrukcji, budowy okrętów, tworzyw sztucznych, ponadto ekspertyz i prac projektowych. Twórca i współtwórca 83 wynalazków opatentowanych w Polsce i za granicą, a także 58 świadectw autorskich (między innymi „Usztywniacz skrzynkowy laminatowego poszycia, zwłaszcza statku”, 1983). Specjalista w dziedzinie technologii kadłubów okrętowych, wdrożeń w produkcji jednostek pływających, na przykład metody blokowej do budowy trałowców redowych i przybrzeżnych, produkcji łodzi typu ŁS-76 z laminatów poliestrowo-szklanych o konstrukcji przekładkowej (wytwarzanych w ► Stoczni Jachtowej im. J. Conrada Korzeniowskiego). Twórca naukowej szkoły zastosowania kompozytów w technologii budownictwa okrętowego.
Członek Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich (SIMP), gdańskiego oddziału Polskiego Związku Wędkarskiego, International Ship and Offshore Congress. Od 1980 członek ► Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” (NSZZ „Solidarność”) na PG.
Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1982), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1990), laureat Nagrody Państwowej II stopnia – zespołowej (zaprojektowanie oraz przebadanie jednostki doświadczalnej i uruchomienie seryjnej produkcji nowego typu trałowców dla Marynarki Wojennej, 1986).
Od 5 I 1952 był żonaty z Teresą z domu Karśnicką (19 IV 1927 Karszew – 25 VIII 2002 Gdańsk), córką ziemian Franciszka i Wandy z domu Orzechowskiej, absolwentką Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, magister inżynier, starszym kustoszem dyplomowanym, wicedyrektorką Biblioteki Głównej PG (1989–1991), założycielką i członkinią Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” na PG. Pozostawił synów: Antoniego, Ksawerego i Andrzeja. Pochowany na ► cmentarzu Srebrzysko.
Bibliografia:
Dział Obiegu i Archiwizacji Dokumentów Politechniki Gdańskiej (akta osobowe).
