KOBYLIŃSKI ZDZISŁAW, działacz opozycji demokratycznej, honorowy obywatel Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
ZDZISŁAW KOBYLIŃSKI (13 XII 1924 Ostrołęka – 31 VIII 2006 Gdynia), działacz opozycji demokratycznej, honorowy obywatel miasta Gdańska. Syn Juliana i Anny z domu Kociołek. Po skończeniu nauki w szkole podstawowej w Ostrołęce pojechał do Warszawy, by tam rozpocząć naukę w gimnazjum. Po wybuchu II wojny światowej wrócił w rodzinne strony. Od 1942 handlował bydłem i pracował w młynie w Staszowie koło Radomia. W listopadzie 1944 został postrzelony przez Niemców przy próbie ucieczki z prac przy kopaniu okopów, do marca 1945 przebywał w szpitalu. Od kwietnia do grudnia 1945 był milicjantem w Kozienicach, skąd skierowany został do Gdańska, do komisariatów na Oruni i Siedlcach. Do lipca 1946 był wywiadowcą w Wydziale Śledczym Komendy MO Miasta Gdańska, zwolniony dyscyplinarnie ze służby.
W latach 1948–1950 pracował w Państwowej Hucie Szkła „Przyszłość” w Tłuszczu; w 1950 ukończył Wyższy Kurs Planowania i Statystyki w Gliwicach. Od 1950 do 1959 pracował m.in. w Stołecznym Zarządzie Przemysłu Terenowego w Warszawie, Centralnym Zarządzie Budownictwa Przemysłowego, Warszawskich Zakładach Fotooptycznych, MHD w Warszawie. Od 1960 ponownie, już na stałe, w Gdańsku. Pracował w Państwowej Komunikacji Samochodowej (PKS), początkowo jako konduktor, następnie kierownik kas biletowych, w 1980 został kierownikiem magazynu paliw.
W Sierpniu ’80 był współorganizatorem strajku w gdańskiej bazie PKS przy ul. 3 Maja, został wydelegowany przez załogę do Stoczni Gdańskiej, gdzie w Sali BHP – jako przedstawiciel istotnego gdańskiego zakładu pracy – został wybrany do Prezydium Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego. 31 VIII 1980 był sygnatariuszem Porozumień Gdańskich. Od września 1980 włączył się w działalność organizacyjną struktur NSZZ „Solidarność” w PKS i Prezydium Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego (MKZ) w Gdańsku. Skonfliktował się jednak z kolegami z bazy PKS (zarzucano mu brak realizacji zaleceń zakładowego komitetu założycielskiego). Już we wrześniu 1980 informowano Prezydium MKZ w Gdańsku o cofnięciu mu prawa do reprezentowania załogi PKS. Od tej pory nie pojawiał się już na zebraniach komitetu założycielskiego/komisji zakładowej PKS. W kwietniu 1981 został formalnie odwołany z MKZ.
Pomimo zaprzestania aktywności związkowej, był inwigilowany przez gdańską Służbę Bezpieczeństwa (SB) i przez jej funkcjonariuszy wpisany na listę działaczy niezależnych „przewidzianych do czasowego pozbawienia wolności na wypadek zagrożenia bezpieczeństwa państwa”. Po wprowadzeniu stanu wojennego (13 XII 1981) został zatrzymany i internowany w Ośrodku Odosobnienia w Strzebielinku. Na wolność wyszedł 25 III 1982. Po zwolnieniu wystarał się o zgodę na opuszczenie Polski, 21 X 1982 wyjechał na pobyt stały do USA. Do kraju wrócił w 2000.
Wraz z innymi sygnatariuszami Porozumień Gdańskich w 2000 otrzymał tytuł honorowego obywatela miasta Gdańska. Odznaczony był także Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2006).
