KOŚCIÓŁ ŚW. ANTONIEGO PADEWSKIEGO (nieistniejący)
| < Poprzednie | Następne > |
KOŚCIÓŁ ŚW. ANTONIEGO PADEWSKIEGO, Chełm (nie istnieje). Początkowo była to drewniana kaplica, wybudowana w końcu 1666 roku przez franciszkanów reformatów na terenie przeznaczonym na klasztor. Późniejszy budynek wzniesiono w latach 1673–1676 przy wydatnej pomocy wojewody pomorskiego Ignacego Bąkowskiego, pracami budowlanymi kierował Barthel Ranisch. Kościół został konsekrowany w 1674 przez biskupa chełmskiego Stanisława z Lubrańca Dąmbskiego (sprawującego wówczas funkcję sede vacante w diecezji kujawsko-pomorskiej).
Gmach kościoła stanął pośrodku reformackiej parceli, wyznaczonej obecnie ulicami Stoczniowców, Lubuskiej, Hirszfelda, Wronki. Od południa przylegały doń budynki klasztorne. Zbudowany był z muru pruskiego, miał wysoką wieżą dzwonnicy, a wewnątrz trzy ołtarze: Jezusa Ukrzyżowanego, św. Antoniego, św. Franciszka (między innymi z relikwiami św. Barbary). Został zniszczony w 1734 roku podczas wojny w obronie tronu Stanisława Leszczyńskiego. Odbudowano go w latach 1735–1762 (prace rozpoczęto za gwardiana Antoniego Bruckenthala) jako murowaną świątynię z wieżą dzwonniczą i ponownie konsekrowano w roku 1758 – uroczystości przewodził Fabian Franciszek Pląskowski, sufragan chełmiński. Główny ołtarz poświęcono Trójcy Świętej, nadal istniał ołtarz św. Antoniego z cennym, otoczonym czcią i kultem obrazem świętego, a ponadto ołtarz Maryi Niepokalanie Poczętej.
W marcu 1807 roku kościół został spalony przez wojska pruskie, przygotowujące się do odparcia ataku wojsk napoleońskich, i nigdy już go nie odbudowano. Zniszczeniu uległa większość wyposażenia, w tym obraz św. Antoniego. Do lokalizacji świątyni nawiązała później kaplica cmentarna, przebudowana w kościół Podwyższenia Świętego Krzyża.
