HUTH WILHELM, poseł do Volkstagu
| < Poprzednie | Następne > |
WILHELM HUTH (21 XII 1896 Dörscheid koło Kaub w Nadrenii – 15 IV 1982 w Niemczech Zachodnich), urzędnik, poseł do Volkstagu. Syn właściciela gospodarstwa rolnego i winnicy. Po szkole elementarnej w Kaub kształcił się w Düsseldorfie, Frankfurcie nad Menem i w Berlinie w zakresie budownictwa maszyn rolniczych. Od 21 III 1916 do 18 X 1918 służył w jednostkach wojskowych na froncie. Maturę zrobił w Berlinie po zwolnieniu z wojska w 1919.
Od 1920 studiował na uniwersytecie w Berlinie nauki przyrodnicze i ekonomię. Studia kontynuował w Wyższych Szkołach Technicznych w Berlinie oraz w Gdańsku, w Technische Hochschule Danzig. Studiował tu budowę maszyn na wydziale budowy okrętów. W 1926 uzyskał tytuł inżyniera dyplomowanego. W latach 1926–1932 pracował w warsztatach portowych w Krakowcu jako konstruktor i inspektor do spraw maszyn. Od 1 XI 1930 członek NSDAP, od 1 XII 1932 członek SS. Awansował od SS-Untersturmführera (podporucznika) w 1933, do SS-Standartenführera (pułkownika) 21 V 1935 i SS-Oberführera (brygadiera) 30 I 1938.
Od 28 V 1933 do maja 1935 poseł do Volkstagu z ramienia NSDAP. 20 VI 1934 Volkstag powołał go na etatowego senatora do spraw budownictwa, 30 IV 1935 dodatkowo na zastępcę Prezydenta Senatu. Funkcje te pełnił do 1 IX 1939. Był przewodniczącym rady nadzorczej Kasy Oszczędności Miasta Gdańska (Sparkasse der Stadt Danzig). W listopadzie 1939 został zastępcą Alberta Forstera, jako namiestnika Trzeciej Rzeszy w Okręgu Gdańsk-Prusy Zachodnie, od 1 I 1943 łączył tę funkcję z prezydenturą rejencji gdańskiej. W praktyce kierował całą administracją tego okręgu. Urzędował w dawnym gmachu Senatu II Wolnego Miasta Gdańska przy Neugarten 12/16 (ul. Nowe Ogrody).
Uczestniczył w najważniejszych naradach organizowanych przez władze policyjne, a dotyczących akcji eksterminowania ludności polskiej i żydowskiej, wysiedleń rodzin polskich do Generalnej Guberni lub obozów pracy, akcji osadniczej Niemców przybyłych ze wschodu, wykorzystywania robotników przymusowych i jeńców wojennych w produkcji na rzecz wojny. Reprezentował często Alberta Forstera na wiecach i zebraniach propagandowych. W 1934 mieszkał przy Elisabethwall 5 (ul. Wały Jagiellońskie), w 1939 w Oliwie przy Pelonkenstraβe 72A (ul. Polanki), w 1942 w skonfiskowanej Gertrudzie Zander (jako mienie żydowskie) willi przy Hindenburgallee 21 (al. Zwycięstwa).
26 III 1945 wraz z Albertem Forsterem opuścił Gdańsk, udając się przez Świbno na Hel, skąd ewakuował się do Niemiec. Po 1945 przeszedł pomyślnie proces denazyfikacji. Był przesłuchiwany jako świadek w dochodzeniach prowadzonych przeciwko innym osobom z Gdańska podejrzanym o udział w zbrodniach hitlerowskich. Pracował przez wiele lat jako inżynier w swoim zawodzie.
