GOŁĄB BOGUSŁAW, działacz opozycji demokratycznej
| < Poprzednie | Następne > |
BOGUSŁAW KAZIMIERZ GOŁĄB (ur. 11 X 1946 Gdańsk), działacz opozycji demokratycznej. Syn Kazimierza i Marianny z domu Piaseckiej-Sosińskiej. Od 1 IX 1962 zatrudniony na Wydziale Montażu Rurociągów W-2 ► Stoczni Gdańskiej na stanowisku montera rurociągów, pracował na pirsie przy moście pontonowym. Równolegle rozpoczynał naukę w trzeciej klasie Zasadniczej Szkoły Budowy Okrętów, kontynuował ją w trzyletnim Technikum dla Pracujących Stoczni Gdańskiej, od czerwca 1966 technik mechanik w zakresie specjalności budowy maszyn i urządzeń okrętowych. W 1998 absolwent Instytutu Nauk Społecznych Wydziału Ekonomii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, w 2001 Instytutu Nauk Politycznych Wyższej Szkoły Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku.
Od 1 VII 1965 technolog w Stoczni Gdańskiej. Od 16 VIII 1968 starszy technik Centralnego Ośrodka Konstrukcyjno-Badawczego Przemysłu Okrętowego (COKB, późniejszym Centrum Techniki Okrętowej) na stanowisko starszego technika. Uczestnik wydarzeń ► Grudnia ’70, m.in. pod Komitetem Wojewódzkim PZPR. Po strajkach odmówił kierownictwu zakładu poddania się samokrytyce, oddał też legitymację Związku Młodzieży Socjalistycznej, którego komórce wydziałowej przez kilka lat przewodniczył. W styczniu 1971, po połączeniu COKB i Centralnego Biura Konstrukcji Okrętowych w CTO oraz utworzeniu stoczniowych biur projektowych, wrócił do pracy w Stoczni Gdańskiej. Został konstruktorem w Biurze Projektowo-Konstrukcyjnym i Technologicznym. Od 1 I 1973 zatrudniony w Biurze Projektowo-Konstrukcyjnym i Technologicznym na Wydziale Instalacji Rurociągów ► Stoczni Północnej. Od 1 X 1974 projektant, od 1 VII 1976 samodzielny projektant.
W ► Sierpniu ’80 (od 15 tego miesiąca) uczestniczył w strajku solidarnościowym ze Stocznią Gdańską, został wiceprzewodniczącym Komitetu Strajkowego Stoczni Północnej. M.in. 16 VIII 1980 był obecny w Sali BHP podczas podpisywania przez Komitet Strajkowy Stoczni Gdańskiej porozumienia z dyrektorem ► Klemensem Gniechem. 1 IX 1980 oddelegowany został w swoim zakładzie do Prezydium Komitetu Założycielskiego NSZZ „Solidarność”, od października był członkiem Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego NSZZ „Solidarność” w Gdańsku, odpowiedzialnym za kontakty z zakładami pracy. W lutym 1981 wybrany został wiceprzewodniczącym Prezydium Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” Stoczni Północnej i przeszedł na etat związkowy. Był delegatem na I Walne Zebranie Delegatów Regionu Gdańskiego NSZZ „Solidarność” (2–5 VII i 13–17 VII 1981) w Teatrze Muzycznym w Gdyni, wybrany został do Zarządu Regionu Gdańskiego, następnie do jego Prezydium. Zaliczany do zwolenników ► Lecha Wałęsy, był delegatem na ► I Krajowy Zjazdu Delegatów NSZZ „Solidarność” (5–10 IX i 26 IX–7 X 1981). Współpracował też przy organizowaniu ► I Przeglądu Piosenki Prawdziwej „Zakazane Piosenki” (20–22 VIII 1981).
Po ogłoszeniu ► stanu wojennego, od 13 do 16 XII 1981 współorganizator strajku protestacyjnego w Stoczni Gdańskiej. Jako działacz ZRG współtworzył Regionalny Komitet Strajkowy. Po zdławieniu protestu zatrzymany na terenie stoczni, przewieziony do zakładu karnego w Starogardzie Gdańskim, następnie internowany w ośrodkach odosobnienia: w Iławie (21 XII 1981 – 21 VI 1982) i Kwidzynie (21 VI 1982 – 23 XII 1982). W styczniu 1983 wrócił do pracy w Stoczni Północnej, do 17 III 1987 pracował jako projektant w biurze projektowym. Ze względów zdrowotnych (zapalenie stawów, reumatyzm, choroba wstępnej serca) odszedł na rentę.
3 V 1988 bezskutecznie próbował nakłonić do strajku załogę Stoczni Północnej, uczestniczył w strajku w Stoczni Gdańskiej (2–10 V 1988). 23 VIII 1988, po przystąpieniu Stoczni Północnej do strajku rozpoczętego dzień wcześniej przez Stocznię Gdańską, jako przedstawiciel macierzystego zakładu pracy wszedł do Prezydium MKS (początkowo stoczni Gdańskiej i Północnej, następnie Portu Gdańskiego, ► Gdańskiej Stoczni Remontowej i ► Stoczni Wisła). Od września 1988 w Międzyzakładowym Komitecie Organizacyjnym odbudowywał struktury gdańskiej „Solidarności”; w 1989 wszedł do Prezydium Tymczasowego Zarządu Regionu Gdańskiego NSZZ „Solidarność”. W 1989 uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu, pracował w podzespole ds. ekologii.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim (2004) i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2006), Krzyżem Semper Fidelis (2004), Medalem 25-lecia Solidarności (2005) i Krzyżem Wolności i Solidarności (2015). Od 2003 prezes Związku Stowarzyszeń Osób Represjonowanych w latach 1980–1990 im. księdza Jerzego Popiełuszki.
Od 16 IV 1977 żonaty z Aleksandrą, ojciec Dominika, Karoliny, Jana i Hanny.
Bibliografia:
Relacja Bogusława Gołąba (2011).
Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej w Gdańsku, akta paszportowe.
Archiwum Stoczni Północnej Grupa Remontowa S.A., akta osobowe.
Gołąb Bogusław, Idź, bądź wierny, Gdańsk 2010.
Kazański Arkadiusz, Gołąb Bogusław, ►https://encysol.pl/es/encyklopedia/biogramy/15989,Golab-Boguslaw-Kazimierz.html?search=3137407311136.
Kazański Arkadiusz, Województwo gdańskie, w: „Trzynastego grudnia roku pamiętnego…”. Internowani w stanie wojennym z powodów politycznych z województw bydgoskiego, elbląskiego, gdańskiego, słupskiego, toruńskiego i włocławskiego, red. Igor Hałagida, Bydgoszcz–Gdańsk 2011.
