FREITAG RUDOLF, artysta plastyk
| < Poprzednie | Następne > |
RUDOLF FREITAG (26 II 1805 Wrocław – 19 V 1890 Gdańsk), artysta plastyk. Zawodu uczył się w latach 1825–1839 w Niemczech i we Włoszech, gdzie był uczniem duńskiego rzeźbiarza pochodzenia islandzkiego Bertela Thorvaldsena (1770–1844). Wykonał wówczas serię odlewów gipsowych rzeźb antycznych, eksponowanych później w Gdańsku. Przez kilka lat porządkował zabytki i oprowadzał zwiedzających po ruinach w Pompejach.
Od 14 VI 1844 w Gdańsku za namową poznanego we Włoszech Johanna Carla Schultza, profesor Szkoły Sztuk Pięknych (po 1873 Szkoły Sztuk i Rzemiosł Artystycznych). Początkowo posiadał pracownię rzeźbiarską i mieszkał w pałacu gubernatora przy Długich Ogrodach, od 1848 w nieczynnych pomieszczeniach dawnego klasztoru franciszkanów, gdzie zamieszkał i prezentował swoje odlewy gipsowe rzeźb oraz zbierane przedmioty kamieniarki i dawnego rzemiosła gdańskiego, obrazy, sztychy, rzeźby, gdańskie meble, kraty, antaby, kołatki, klucze, instrumenty muzyczne, porcelanę, fajansy, militaria, lampy i numizmaty, a także ciekawe okazy botaniczne, zoologiczne czy minerały, zamierzając utworzyć tam muzeum. Katalog swych zbiorów opublikował na łamach periodyku „Neue Preußische Provinzial-Blätter”. Pisał petycje do władz w Berlinie, gościł w 1851 w pracowni króla Fryderyka Wilhelma IV. Po przejęciu w 1863 poklasztornych budynków przez miasto i powołaniu Muzeum Miejskiego był do śmierci jego kustoszem. Od około 1880 mieszkał przy Holzgasse (ul. Kładki), od 1887 przy Heiligenbrunnen (Do Studzienki).
Autor popiersia Augusta, syna poety Johanna Wolfganga Goethego (1831), pomnika malborskiego burmistrza z okresu wojny trzynastoletniej Bartłomieja Kretschmera-Blumego (stracony 8 VIII 1460; odsłonięty w Malborku w 1860), gipsowego projektu popiersia Jana Heweliusza (niezrealizowanego), nagrobków (niezachowanych) z gdańskich cmentarzy. Swoje prace rzeźbiarskie od 1845 pokazywał na wystawach Towarzystwa Przyjaciół Sztuki. Członek tego towarzystwa oraz powołanego przez siebie wraz z Johannem Carlem Schultzem w 1856 Stowarzyszenia na Rzecz Zachowania Starodawnych Budowli i Zabytków Sztuki Gdańska. Kawaler. Zmarł w czasie pracy nad kopiami posągów ze zwieńczenia Wielkiej Zbrojowni.
Bibliografia:
„Danziger Zeitung”, 20 V 1890 (nekrolog).
Altpreuss. Biogr., Bd. 1, s. 194.
Secker Hans F., Zwei Danziger Bildhauer. J. H. Meissner und R. Freitag, Leipzig 1921.
