FENTZLOFF EMIL FRIEDRICH WILHELM, artysta plastyk, rzeźbiarz
| < Poprzednie | Następne > |
EMIL FRIEDRICH WILHELM FENTZLOFF (6 V 1848 Berlin – 16 XI 1925 Gdańsk), artysta plastyk, rzeźbiarz. Syn Karla Friedricha Gottloba Wilhelma Fentzloffa (19 III 1814 Berlin – 5 III 1898), sekretarza pocztowego w Berlinie, i poślubionej 23 IV 1837 w kościele św. Zofii w Berlinie Albertyny Fryderyki Henrietty z domu Moritz (5 XI 1810 Berlin – 24 XII 1866). Kombatant wojny z Francją w latach 1870–1871. Po studiach odbytych zapewne w Berlinie, a przed 1884 osiadł w Gdańsku, gdzie pracował jako artysta rzeźbiarz. W 1884 mieszkał przy Jopengasse 24 (ul. Piwna), w 1892 przy Sandgrube 21 (ul. Rogaczewskiego). Po 1900 posiadał zakład rzeźbiarsko-sztukatorski Stuck- und Kunststeinfabrik w jednym z dawnych spichrzów na Spichlerzach: w latach 1908–1914 przy Adebargasse 3 (ul. Pszenna), w 1921 przy Brandgasse 16 (ul. Zarzewie); tam też mieszkał po 1900.
Na prywatne zlecenie wykonywał prace sztukatorskie w mieszkaniach oraz rzeźby użytkowe, głównie nagrobne lub będące elementami kamieniarki w elewacjach budynków mieszkalnych i publicznych. M.in. w 1891 wykonał dwie płaskorzeźby na elewacji dziedzińca Dworu Artusa w Toruniu (tonda z popiersiami pijących mężczyzny i kobiety), był twórcą rzeźb Trytona i Nereidy oraz najstarszego przedstawienia herbu miasta nad wejściem do Zakładu Balneologicznego w Sopocie (otwartego w 1904). Tworzył też dzieła artystyczne, w latach 1904 (St. Louis) i 1908 (Bruksela) na Światowych Wystawach prezentował model płaskorzeźby Łamanie lodu na Wiśle. W 1906 jego uczniem był Curt Ziesmer. Wystawiał w Peinkammer ( Katownia) na ekspozycjach organizowanych przez Verein Danziger Künstler in der Peinkammer (Związek Gdańskich Artystów w Katowni). W 1905 był członkiem zarządu Towarzystwa Przyjaciół Sztuki, choć w wykazach artystów plastyków (głównie malarzy) w gdańskich książkach adresowych po 1900 brak jego nazwiska.
9 X 1894 zawarł w Gdańsku związek małżeński z Friedą Olgą Louisą (10 V 1871 Gdańsk – po 1939), córką mistrza malarskiego Karla Edwina Schüsslera (1840–1896), w latach 1885–1896 prezesa Bractwa Strzeleckiego Fryderyka Wilhelma. Ich synowie Helmuth (2 VII 1896 Gdańsk – 3 XI 1980 Feldafing, Niemcy) i Dietrich Otto Paul (1 VII 1901 Gdańsk – 1955) ukończyli gdańskie Gimnazjum Miejskie, od 1921 studiowali na Technische Hochschule Danzig (THD), po studiach mieszkali poza Gdańskiem. Dietrich był chemikiem w Niemczech, z kolei Helmuth po ukończonych w 1923 studiach na Wydziale Budownictwa THD i egzaminie państwowym w Berlinie (1925) został przedsiębiorcą specjalizującym się w wodnym budownictwie żelbetowym. Wykonywał prace w Berlinie, Szczecinie i innych niemieckich miastach. Na zaproszenie rządu egipskiego w latach 1952–1962 pracował przy projektowaniu i budowie Wielkiej Tamy Asuańskiej na Nilu. Trzeci syn, Erwin Emil Heinrich (1898–1917), prawdopodobnie zginął podczas I wojny światowej. Córka Thea Edwina Ida (28 III 1911 Gdańsk – 8 II 1998 Königswinter/Bonn), od 8 IX 1934 w gdańskim kościele św. Piotra i Pawła zamężna za doktora prawa Herberta Ludwiga Gustava Leireitera (30 V 1902 Gdańsk–Wrzeszcz – 8 V 1991 Königswinter/Bonn), byłą matką czwórki dzieci.
