DRAGHEIM JOHANN GOTTLIEB, kaznodzieja i diakon kościołów Bożego Ciała, św. Katarzyny, św. Jana
| < Poprzednie | Następne > |
JOHANN GOTTLIEB DRAGHEIM (28 VIII 1741 Gdańsk – 22/23 III 1807), kaznodzieja, diakon. Syn Johanna Benjamina, pastora kościoła św. Katarzyny. 20 I 1757 zapisany został do drugiej (przedostatniej) klasy (secundy) gdańskiego Gimnazjum Akademickiego. W 1760 – przed wyjazdem na studia w Rostocku – żegnany był przez gimnazjalnych kolegów odą, tzw. waletą (Ihren Verehrungswürdigen Freunden ... und Herrn Johann Gottlieb Dragheim aus Danzig, der Gottesgelahrtheit riihmlichst Beflissenen sind diese Zeilen bey Ihrer Abreise nach Rostock von Untengenannten gewidmet ...). Po rocznym pobycie w Rostocku od 1761 studiował w Wittenberdze, korzystając ze stypendium Johanna Gotffrieda Diesseldorfa. Podczas pobytu w Gdańsku w 1763 przygotował odę żałobną po śmierci Sary Florentyny, córki diakona kościoła św. Piotra i Pawła Jacoba Buchana (1718–1776). W 1764 w Wittenberdze uzyskał tytuł magistra filozofii w oparciu o obronę pracy Disquisitio metaphysica. De dubitationibus circa demonstrationem Principii Repugnantiae (Dyskusja metafizyczna. O wątpliwościach dotyczących wykazania zasady oporu).
12 IV 1765 zweryfikowany został przez Ministerium Duchowne. W 1772 krótko drugi kaznodzieja w gdańskim kościele Bożego Ciała, jeszcze w tym samym roku drugi diakon u św. Katarzyny. W 1774 starał się o urząd drugiego diakona w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP), mimo zebrania 544 głosów członków gminy, wybrano Karla Benjamina Lengnicha. Od 31 III 1776 starszy diakon, od 1783 archidiakon w kościele św. Jana.
Żonaty był z Magdaleną, ojciec ochrzczonych w kościele NMP Christiana (chrzest 3 I 1769) i Johanna Benjamina Friedricha (31 X 1780 – 7 X 1850 Käsemark (Kiezmark)), 24 VIII 1794 zapisanego do przedostatniej klasy (secundy) gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, po studiach 28 VIII 1804 zweryfikowanego przez Ministerium Duchowne, od 17 XII 1807 kaznodziei w kościele św. Barbary w Gdańsku, od 25 V 1809 drugiego diakona, po 1810 do 1839 pierwszego diakona kościoła św. Jana, następnie do końca życia pastora w Kiezmarku.
Bibliografia:
Das jetztlebende Danzig. Nach der im Monat März gehaltenen Verführung der Aemter, Dantzig 1810, s. 73.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 345, 374.
Hoffmann Carl Ludolf, Acta historico ecclesiastica, oder gesammelte Nachrichten und Urkunden zu der Kirchengeschichte unserer Zeit, Bd. 6, Weimar 1780, s. 779.
Lengnich Carl Benjamin, Das geistliche Ministerium und die Kirchenverfassung in Danzig. Zu Anfange des Jahrs 1779 waren folgende Herren Pastores, Diaconi und Prediger im Ministerio, Frankfurt–Liepzig 1779, s. 55.
Praetorius Ephraim, Dantziger-Lehrer Gedächtniβ ..., Danzig und Leipzig, s. 6, 8, 16, 21, 40, 45, 64, 88, 97, 101.
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern, Königsberg 1834, s. 46, 50, 51, 71, 86, 109, 113.
Rühle Siegfried, Die Stipendiaten des Diesseldorfichen Stipendiums, „Danziger Familiengeschichtliche Beiträge“ Bd. 1, Danzig 1929.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 2, 29, 196.
